Maskeli Baloda Sevdim (Tamamlandı)

49. BÖLÜM

Karanlıkta telaşla etrafımı yoklamaya başladım. Tam panikle bağıracaktım ki, sahnede bir doğum günü müziği çaldı.

Aynı anda, "Evet doğum günü kızımız Pelin'i de alkışlarla sahneye alalım lütfen." dendiğinde ışıklar bana döndü. Karanlıkta far tutulmuş tavşan gibi yerimde donup kalmıştım.

Derya'nın adımı seslenen çığlığını duyduğumda şaşkınlığım arttı. Sonra toparlanıp kendime geldim. Arkadaşlarımı bir bir fark ettiğimde kahkahalarla gülmeye başladım.

Sonunda ben de çığlık atarak kendimi sahneye attım. Yüksek platformdan baktığımda elimi gözlerime siper edip salondaki yüzleri ayırt etmeye çalıştım. Barın genel müdavimleri ve tanımadığım gençlerin arasında en önde Derya durmuş bana el sallıyor ve çığlık atıyordu, yanındaki kişi arkadaşımın omzuna kolunu atmıştı. Erkek arkadaşını gösterip "Cem" diye bağırdı. Hemen sağa baktığımda Mert, Selin, Sude ve Okan'ı gördüm. Onlara da çığlık atarak el salladım.

Hala gözlerimle salonu tarıyor ve Arda'yı arıyordum. Sonunda onu salonun en dibinde elinde bir birayla gördüm. Yanında Deniz ve diğer grup üyeleri vardı. Elindeki birayı kaldırıp selam verdi. Doğum günü şarkısı bittiğinde önümde duran mikrofonu tuttum. Sahnenin ortasında derin bir nefes aldım ve konuşmaya başladım.

"Sevgili arkadaşlar ve tanımadığım siz değerli gençler!" salondan bir kahkaha yükseldi. "Öncelikle burada olduğunuz için hepinize teşekkür ederim. Bu, hayatımın en inanılmaz doğum günü. İyi ki varsınız."

Çalınan ıslıklarla sözüm kesildiğinde, yine Arda'ya baktım. "Bu sürprizinizi hayatım boyunca unutmayacağım. Hepiniz benim için çok kıymetlisiniz. Ancak aranızda benim için ayrıca çok kıymetli olan birisi var."

Gözlerim yine Arda'ya gittiğinde dikkatle bana baktığını fark ettim. Gerçeği açıklamak için sessizce izin istediğimi anlamıştı. Başıyla onayladığında gülümsedim.

"O benim hayatımın anlamı, ruhumun diğer yarısı diyebileceğim tek insan. Onu çok seviyorum. Aldırmayan görüntüsünün altında sıcacık bir yüreği var. Ona olan sevgimi tarif etmenin imkansız olduğunu söyleyebilirim."

Arkadaşlarımın kendi aralarında bir tahmin oyunu oynadıklarını görebiliyordum. Gülümseyerek, "Onunla aynı üniversitede okuyoruz. Aslında onu hepiniz çok iyi tanıyorsunuz." dediğimde önümde duran küçük gruptan bir uğultu yükseldi.

Derya sesini duyurmaya çalışıyordu. "Tuna da mı burada? Bizim üniversitede mi?" diye peş peşe sorduktan sonra ellerini çırptı. "Nihayet tanışacak mıyım?"

Onun şaşkın ama bir o kadar da mutlu haline bakarak tekrar gülümsedim ve başımla onayladım. "Onun kim olduğunu öğrendiğinizde aklınızda pek çok soru olacak. Hepsini cevaplandıracağımdan emin olabilirsiniz." Gözlerim yine Arda'ya dönerken, "Şimdi izniniz olursa, bana doğum günümü unutulmaz kılan erkek arkadaşımı sahneye çağırmak istiyorum."

Alkışlar ve ıslıklar yükseldiğinde salonun gerisinden bana doğru yürüyen Arda'dan başka kimseyi gözüm görmüyordu.

O kadar dikkat çekici, bir o kadar da kendinden emin hali ile bana doğru yürüyüp sahneye çıkmıştı ki, daha fazla dayanamayıp koştum ve boynuna atıldım. Beni kucaklayıp kendi etrafında döndürdüğü anda, tüm salondan bir alkış tufanı koptu.