Maskeli Baloda Sevdim (Tamamlandı)

74. BÖLÜM

Bu uzun, gerçekten upuzun bölümde Pelin, sonunda üzerindeki yükleri birisiyle paylaşacak ve neredeyse tüm sorunları çözülecek, korkmadan okuyabilirsiniz.

Korkmadan mı dedim? Hmmm, aslında ondan pek de emin değilim. En iyisi kendiniz okuyup karar verin. 😈
~~≠~~😱😱😱~~≠~~

Erkekler salondan çıktığında, babaannem bana bir kadeh uzattı. "Sakinleşmeni sağlar." dediğinde koyu kırmızı sıvıya şüpheyle bakıp elinden aldım. Son içtiğimde kıyafetlerimin suda yüzdüğünü unutmamıştım elbette.

Karşımdaki koltuğa oturup benimkilerin eşi olan yemyeşil gözlerini yüzüme dikti. Hıçkırıklarım önce derin iç çekişlerine, sonra da dinip birkaç damlaya dönene kadar sabırla, on dakika kadar bekledi.

"Sen ne istersen anlat, ben seni dinleyeceğim. Belki de hiç olmayacak düğün ne demek oradan başla istersen." diyerek arkasına yaslandı. "Kulağım da gözüm de sende çocuğum."

"Teşekkür ederim." Sonra alt dudağımı dişledim. "Arda ile henüz evliliği ciddi anlamda konuşmadık." dedim birdenbire. "Demek istediğim, bana henüz evlenme teklif etmedi. Etse bile kabul edip hemen evleneceğimden emin değilim. Onunla ileride evlenmeyi istiyorum ama sanırım o kadar ileriyi düşünemiyorum daha."

"Sen düşünmüyor olabilirsin kızım ama o kafasında her şeyi çoktan planlamış bence."

Yumuşak ses tonu kontrollüydü. Az önceki küçük sinir krizimi tekrar tetikleyecek bir şey söylemekten çekinircesine, uçurumun kenarından kurtarmak istercesine ihtiyatla konuşuyordu.

"O da öyle söylüyor ama ben hazır değilim."

Kendi kendine hafifçe güldü. "Zaman ne çok değişmiş. Eskiden erkekler kendini evliliğe hazır hissetmezdi." diyerek inanmazlıkla başını salladı. "Onu isteyip istemediğine karar vermen lazım. Bence, sen de seviyorsan bunu düşün kızım. Benim yaptığım hatayı yapma ve kalbinin sesini dinle."

"Arda'yı elbette seviyorum. Bundan bir an bile şüphe etmiyorum ama ben daha on dokuz yaşındayım, en az üç yıl daha eğitimim var. Yıllarca annemin on sekiz yaşında hamileliği ve erken evliliği yüzünden üniversiteyi bırakmış olmasının ezikliğine, üzüntüsüne bizzat şahit oldum. Ben üniversiteyi kazanınca, annemin benden daha fazla mutlu olduğunu biliyor musun? Tek arzusu, onun yapamadığını yapıp o diplomayı elime almam ve meslek sahibi olmam. Bugüne kadar bunu sadece bir annenin koruma güdüsü olarak görmüştüm ama aşırılığının sebebini senin anlattığın hikayeden çıkardım."

"Ne gibi?" diye soran gözler merak doluydu.

"Dedem...yani Bülent dedem, gerek yurt içinde gerek yurt dışında Polat dedemden dolayı iş değiştirdiği için, muhtemelen kariyeri hep sekteye uğramış, hep sıkıntılı zamanlar yaşamıştır. Kızı, yani annem de ister istemez sürekli bu yer ve iş değişikliklerinden etkilenmiştir. Evin erkeğinin devamlı iş değiştirmesinin getirdiği gerginliği ve geçim sıkıntısını da mutlaka hissetmiştir, değil mi?" diye sorarak babaanneme baktım. "Çocukluğunda belki de defalarca arkadaş ve okul değiştirmiş, her defasında yeni bir çevreye alışmak zorunda bırakılmıştır."

Gözlerinden geçen bulutu kaldırmak için birkaç kere kirpiklerini kırptı. Varmak istediğim noktayı görmüştü. Polat dedem yüzünden annemin çocukluğunun da çok zor geçtiğini anlamıştı.