Bir genç kızın aşka ilk uyanış hikayesi...
İlk aşklar için 'özel' derler, 'unutulmaz' derler. Peki yüzünü görmediğiniz, gerçek sesini duymadığınız, maske ardındaki birine aşık olunabilir mi? Peki kimliğini bilmediğiniz bu erkek, sizin sonsuza kadar...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kapak çalışması için @kutup__yildizi adlı okuyucuma çok teşekkür ederim. Eline sağlık.
Kapıyı açan arkadaşım beni görünce çığlıklar atarak boynuma atıldı. Birbirimizi boğacakmış gibi kucaklaştıktan sonra beni içeriye sürükleyip kapıyı kapattı.
"Pelin, seni ne kadar özlemiştim. Seçil de dün sabah geldi. Eski günlerdeki gibi buluşup bir şeyler yapalım." diye heyecanla konuşmaya başladı.
"Ben de seni çok özledim Esma. Bu tatilde doya doya birlikte olalım."
"Oluruz tabii. Hatta köprünün arka caddesinde yeni bir bar açıldı. Salı, Perşembe ve Cumartesi olmak üzere üç gün canlı müzik yapıyorlar. Bu hafta gideriz."
"Olur tamam." demeye kalmadan arka cebinden telefonunu çıkardı.
"Dur Seçil'i de arıyorum hemen gelsin."
Esma'yı gerçekten çok özlemiştim, o benim hiç olmayan kız kardeşimdi. En zor zamanlarımızda birbirimize yoldaş olmuştuk. Biz gidenler olarak farkında değildik ama kalan taraf olan Esma için, arkadaşlarının yolunu beklemek hayli zor olmalıydı. Alışık olmadığım taşkın heyecanı bunu gösteriyordu.
"Seçil, haydi çık gel, Pelin de burada... Ayy, evet ikinizi de çok özledim... Tamam bekliyoruz." Telefonu kapatıp bana döndü. "Tamam geliyor." dedi heyecanla. Sonra ellerini ovuşturup, "Ben hemen bize kahve yapayım." derken mutfağın yolunu yarılamıştı bile. Arkasına bakmadan, "Dünden de kek pişirmiştim. Yarın öğlene de size yemek yaparım, hep birlikte yeriz." diye sıraladı.
Esma heyecanla mutfağa gittiğinde ardından bakakaldım. Arkadaşım hangi ara ev hanımı olmuştu? O pervasız Esma, öyle yemek yapmayı falan geç, kek pişirmeyi bile bilmezdi. Başka bir halleri vardı sanki.
Umarım bu sene sınavı kazanır diye içimden geçirdim. Burada Seçil ve benden uzakta, yalnız kalmak galiba ona hiç iyi gelmemişti. Esma'da önceliklerin sırası yer değiştirmişti sanki.
Yanına yanaşıp kalçamı tezgaha yaslayarak arkadaşımın cezveye profesyonelce üç ölçü su ve kahve koymasını izledim.
"Kahvesini bol koyuyorum, fal bakarız." dediğinde kaşlarım artık iyice çatılmıştı. Ben daha bir şey söyleyemeden, "Bu arada bana Tuna'dan, yani Arda'dan bahsetsene biraz." dedi.
"Tuna artık yok Esma." diye cevap verdim. "Onun yerine sadece Arda var."
Gözleri kocaman açılan Esma, "Ne diyorsun Pelin? Hani arkadaşlığınızı kimse öğrenmesin diye-"
