(MAFYA) MASKE: "SEN ÖYLE SAN!"

37. Bölüm

Şarkıyı başında açabilirsiniz...

## BEN ÇOK DÜŞÜNÜRÜM AMA PEK SÖYLEMEM ##

***😫
Evet! Bir kez daha bol lanetli, küfürlü okul dönemine daha başlıyoruz. Herkese hayırlı uğurlu olur inşallah.

Allarmın sesiyle zorla yataktan kalktım. Aslında uykusu hafif olan biriyim ama bana asıl zor gelen sıcacık yatağın içinden çıkmak.😴😴

Lavaboda işlerimi halledip dolaba ilerledim ve her zamanki gibi siyah pantolon aldım birde beyaz tişört alıp dolabın kapağını kapattım. Pijamalarımdan kurtulup bir çırpıda seçtiğim kıyafetleri üzerime geçirdim ve aşağı inerken koltuğun üzerinden kapşonlu hırkamıda aldım malum havalar tam soğusam mı soğumasam mı döneminde olduğu için donmamak için hırka şarttı.

Aşağı indiğimde canımı çok sıksada tek başıma masaya oturup bir şeyler atıştırdım. Yemek faslıda bittiğine göre (malesef!) artık okul vakti. Telefonumu ve bir miktar parayı pantolonumun cebine tıkıştırdım ve ayakkkabılarımı giyip evden çıktım. İlk gün diye çanta alma gereği duymadım.

Okulda çok uzak olmadığı için yürüyerek gidecektim. Sallana sallana gidersen yol 15 dakika sürüyordu ama biraz hızlı yürürsen 10 dakikada okuldasın....

Bahçe kapısındanda çıktığımda sokağın başındaki evde hareketlilik vardı. Daha dikkatli bakınca bunlar eve eşya taşıyorlardı buda demek oluyorki yaşasın(!) yeni komşular..

Sokakta yürümeye başladım, sokağın sonundan döndüğümde küçük bir çocuk kaldırıma oturmuş ağlıyordu. Hemen yanına gidip "Merhaba tatlım. Neden ağlıyorsun?" diye sordum en sakin ses tonumda çünkü onu korkutmak istemiyordum.
Küçük kız dahada ağlayarak "An..annemi kaybet..tim" dedi. Gülümseyerek onu kucağıma aldım.

"Adınız nedir tatlı bayan?" soruyu sorma biçimim onu biraz olsun gülümsetmişti.

Kısaca "Ece" dedi.

"Tamam Ece. Peki sen annenin numarasının biliyor musun?" diye sorunca tatlı tatlı kafasını salladı artık gözyaşlarıda durmaya başlamıştı. Hemen cebimden telefonumu çıkartıp numaraları söylemesi için Eceye bakmaya başladım.

" 5...4...4...2...5...3...4...9...7...3" numaraları tek tek söylemesi ve bazı harfleri söylerken dilinin dönmemesi onu çok tatlı yapmıştı.

Telefonu açan kadınla konuşmaya başladığımda çatallaşan sesi Eceyi bulduğumu öğrenince ağlamaya dönmüştü. Yerimizi tarif ettiğimde kadında 3-4 sokak aşağıdaymış. Hemen geleceğini söyleyip telefonu kapattı. Bende kucağımdaki Ece'ye dönüp "Annen yolda geliyor" dediğimde heyecanla tepinince az kalsın düşürecektim Ece'yi.
Sokağın başında bir kadın Ece diye bağırınca Ece'de kucağımdan atlayıp koşmaya başladı.
Ece annesiyle kavuşunca benimde görevim bitmiş oldu.

Saate baktığımda 8.23 yani okula yetişmem için 7 dakikam vardı. Hızlı hızlı yürümeye başladım.

Okulun kapısına geldiğmde kafamı yukarı kaldırdım ve okul tüm ihtişamıyla karşımdaydı. Geç kaldığım için daha fazla oyalanmayıp okula girdim. Bahçede belirli yerlerde topluluklar vardı. İki gün önce gelip sınıfımı öğrendiğim için direk sınıfa yöneldim. Merdivenlerden çıkarken yüzüne badana çekmiş iki kız çıktı karşıma bana iğrenircesine bakıp "Bari ilk günden düzgün giyinseydin. Bu kadar mı fakirsin BURSLU" dedi, burslu kelimesine baskı yaparak, sonrada omzuma çarpıp merdivenlerden inmeye başaladı.
Ne varmış yahu benim kıyafetlerimde siyah pantolon ve beyaz tişö.... tamam tişörtüm beyaz değilmiş. Ah! Eceyi kucağıma aldığımda tepinince üstümü batırdı heralde. Neyse diyip tekrar sınıfıma yöneldim.