(MAFYA) MASKE: "SEN ÖYLE SAN!"

63.Bölüm-Kısacası Biz Güzel Sevecektik!!

15.04.2018#55

Hadi yine iyisiniz kıyamadım size yazdım beklemeden atayım dedim, haftanız güzel geçsin, hayırlı mutlu günler sizin olsunnn..😚😚

***
#Hikayemi tavsiye edip önermeyi unutmayın!!#

***

Hülya abla çıkınca depoda adamla ikimiz kalmıştık, ya da ben öyle sanıyordum.

"Evet hazır mısın? Az sonra her şey bitecek" dedi sakinlikle, bu kadar sakin olması da ayrı bir sinir bozucuydu.

Hiç bir şey demeden adamı izlemeye başladım çünkü boş bir anını bulup onu vurmam gerekecekti.

Adamın bir anlık bakışlarını elindeki düzeneğe indirmesiyle elimde tuttuğum silahı kaldırıp, alnının ortasına hizaladım ve ateşledim.

Adam saniyelik bir duruştan sonra yere yığılmıştı.

Büyük bir nefes alıp verdim tam çıkışa doğru koşacakken arkamdan duyduğum sesle kafamı oraya çevirdim ve arkada cam odaya kapatılmış bir çocuk vardı. Bu saate kadar nasıl fark etmedim acaba o çocuğu... belkide uyuyordu orada diye düşündüm.

Tam çocuğa gidecekken yerdeki düzenekten gelen sesten dolayı adımlarımı oraya çevirdim.

Çıkan bip sesinden sonra bombanın üzerindeki sayaç geri saymaya başlamıştı.

Allahımm... çocuğu alıp bu depodan çıkmam için 4 dakika 27 saniyem vardı.

Koş Ömür koş...

Çocuğun bulunduğu odanın önüne geldiğimde hızla kapı kulbunu çevirdim ama açılmamıştı.

Hızla etrafta kullana bileceğim bir şeyler aradım, elimdeki silahı kullansam sekip çocuğu vurabilirdim.

Kenardaki demir parçasını görünce elimdeki silahı belime koyup yerdeki demiri hızla elime aldım ve çocuğada, elimle odanın en kenarını gösterirken aynı zamanda da "Oraya git!" diyordum.

Dediğimi yapıp duvarında dibine çökünce gözlerimi kapatıp elimdeki demiri hızla camdan olan kapıya geçirdiğim de cam paramparça olmuştu.

Çocukta koşarak yanıma gelip bacağıma sarılınca, deponun çıkış kapısına bakmaya başladım.

Tahminen iki dakika gibi bir sürem kalmıştı. Yanımda çocukla koşarken iki dakikada depodan çıkabilirdim ama fazla uzaklaşabileceğimi sanmıyordum, kesin yaralanacaktık.

"Yetişmek için çıkaşa koşmamız lazım tamam mı, durmak yok" dedim.
Kafasını olumsuz anlamda sallayınca şaşkınca bakakalmıştım.

Sonra kendisi elimi tutup beni deponun arkasına çekiştirmeye başladı ve "Bu taraftan" demeyide unutmamıştı.

Bir duvarın arkasına geçince gördüğüm metal kapıyla az kalsın durup oynayacaktım.

Metal kapıyı ittiğimizde biraz gıcırtıyla açılmıştı ama açılmıştı önemli olanda buydu.

Ağaçlık alanı görmemle beklemeden çocuğa "Koş!" demem bir oldu.

Hiç zorluk çıkarmadan benim yanımda koşuyordu.

Ağacın arkasındaki çukuru görmemle ve zamanın neredeyse biteceğini düşündüğüm için yanımdaki çocuğu kollarımın arasına alıp çukura atlamam bir oldu.

Çok derin bir çukur değildi ama bizi korurdu.

Çukura atlayınca sırtım sert zeminle buluşunca acımıştı ama atladıktan 10 saniye sonra duyduğum patlama sesiyle yanımdaki çocuğu iyice sardım ve iyiki atlamışım dedim.