(MAFYA) MASKE: "SEN ÖYLE SAN!"

59.Bölüm- "Uyy anacum yandumm!"

Muhtemelen bölümü sabah göreceğiniz için sizlere kocamannnn Güünayydınnnn..😚😚😚

***

ÖMÜR'DEN...

Hava alanına gitmeye çalışıyordum ve iki taksiye binip daha sonra kıyafetlerimi değiştirip son olarakta bir otobüs aracılığıyla hava alanına varmıştım.

  Yaptığım işlemlerden sonra son kontrollerden de geçmiştim ve gitmeye hazırdım...

***

ONUR'DAN...

   Ömür ile geçen tartışmanın ardından iki saat süren saçma sapan bir toplantıya girmiştim belkide ben kendimi veremediğim için bana saçma gelmişti.

  Aklımda Ömür'ün söyledikleri, birde karşımda mor bir boyunla oturan Şafak'ı gördükçe hiç toplantıya odaklanamamıştım.

  Babam konuşmasını bitirdiğinde hızla her şeyi toplamış çıkmaya hazırlanırken "Onur sen kal!" demesiyle masadaki yerime geri oturmuştum.

    Herkes çıkıp kapı kapatıldıktan sonra "İyi misin Oğlum sen? Toplantıda da bendenin burada kafan başka yerdeydi." dediğinde "Toplantıdan önce dosyayı getirdiğinde Ömür ile tartıştık. Dövmesi gözüküyordu bende kapatması gerektiğini söyledim, istemediğini söyleyince de tartıştık.  Şafak da olaya dahil olunca olan boynuna oldu, sonrada Ömür  söylenip çıktı. Ona kafam takıldı."

  "Ah be oğlum! Niye bu kadar üstüne gidiyorsun kardeşinin, sence de her şeyin değişme vakti gelmedi mi?" diye sorduğunda aklımdakini söylemekten çekinmemiştim.

  "Ben, Ona zarar gelmesini istemiyorum baba." dedim.

  "Peki bu şekilde yaparak ona en büyük zararı sen vermiyor musun?" diyip odadan çıktığında beynimi kemiren düşüncelerle beni başbaşa bırakmıştı.

  'Sahi neyden korkuyordum ben, benim Meleğimin baş edemeyeceği insan yoktu. Kaç kere benim, ailemizin hayatını kurtarmıştı, hep yardımcı olmuştu.  Ben Ömür'e bir şey olur diye korkmamalıydım, asıl onun düşmanları için üzülüp onlar için korkmalıydım.' vardığım bu sonuçtan sonra rahatlamış bir şekilde toplantı odasından çıkıp kendi odama yürümeye başladım.

  Hem rahatsız edilmemek hem de derin düşüncelere daldığım için telefonumu odamda unutmuştum bir an önce telefonumu alıp Ömür'ü aramalıydım.

  Odama girip masadan telefonumu aldığımda Ömür'den mesaj olduğunu gördüm.

  Gelen mesajı açtığımda ise "YA VARIM YA DA YOKUM! ORTASI YOK!" yazısını okumamla beynimin uyuştuğunu hissettim.

  Bir taraftan telefonla Ömür'ü araken ve o çalan telefonu açmazken bir taraftan da eşyalarımı toplayıp çoktan odadan çıkmıştım.

..

Sekreteri babamın çıktığını söyleyince bende hızla binadan çıkıp evin yolunu tutum.

  Kapının önünde ani fren yapmamla birlikte tekerlekler asfaltta bir çift siyah şerit oluşturmuştu.

  Arabadan indiğim gibi elimdeki anahtarı kapıda dikilen korumaya fırlatıp eve yürümeye daha doğrusu koşmaya başladım.

  Evin kapısından girmem ile annemin evde yankılanan sesini duymam bir oldu.
  Derin bir nefes alıp bende salona geçtim.

  Beni gören annem  "Hah sende gel! Beğendiniz mi yaptığınızı en sonunda kaçırsınız kızı" diye söylenip kendini koltuğa bırakmıştı. "Çabuk bulun bana kızımı, bulmadan da gelmeyin. Bulun ve şu saklama işinede  son verin başkasından koruyalım derken siz ateşe atıyorsunuz onu" dedi ve elleriyle başını ovalamaya başladı.