HİKAYEYE BİR KERE GİRDİN Mİ UYANAMAZSIN ÇÜNKÜ BU BİR RÜYA DEĞİL!!!
***
İnsanlar senin hakkında çok şey düşünebilir ama bu hikayede o insanlara cevabımız kocaman bir " SEN ÖYLE SAN!" olacak.
Çünkü;
HER GERÇEK YÜZÜN BİR MASKESİ VARDIR...
Ve bu hikaye...
"Benimki biraz karışık yaa..." dedim saçlarımı sağ tarafımda toplayarak.
"İkimizde okulu ektiğimize göre dinlemek için vakit var sanırım" dediğinde ona hak vermiştim.
"Markette karşılaştığımızda yanımdaki çocuğu hatırlıyor musun?" diye sorduğumda onaylarcasına başını salladı.
"İşte onunla ufak bir tatsızlık oldu aramızda. Okulda da bir müzik yarışması var, bende katılmak istediğimi söyledim ama tüm sınıfın ortasında beni küçük düşürdü...."
Kaşları havalanırken "Nasıl bir küçük düşürme?" diye sordu.
"Şöyleki... piano çalmayı seviyorum ama bu zamana kadar ailem dışında insanlara pek piano çalmadım. Tesadüf eseride marketteki çocuğa yani Merte de piano çalmam gerekti. Ailemden olmadığı için sadece çocuk şarkısı çalmıştım. Yarışma olacağı açıklandığında da benim çocuk şarkılarımla yarışmayı kaybedemeyeceğini söyledi" dedim ve tepkisi için ona baktım.
"Dışarıdan hiçte öyle biri gibi durmuyordu ama... neyse peki sen ne kadardır piano çalıyorsun?"
Omuz silktim ve "Yaklaşık 7-8 yıldır" dedim.
Cenkten "Ohaa!!!!" diye bir ses çıkınca, denizdeki dalgaları izleyen bakışlarım hızla Ona dönmüştü.
