(MAFYA) MASKE: "SEN ÖYLE SAN!"

22. Bölüm

Arkadaşlarım bana sırtlarını dönmüş giderlerken ben hiçbir şey yapamıyordum. Zaten ne yapabilirdim ki? "Ben bir şey yapmadım." diyemezdim neredeyse gözlerinin önünde bir katile dönüşmüştüm. Ne ironi ama iki yıldır tanıyorum dediğin insanı aslında hiç tanımıyorsun.

Bir süre gidişlerini izledim, olanları sindirmeleri ya da beni hayatlarından atmaları için onlara zaman veriyordum.

Arkamı dönünce önce yerde kıvranan adamı daha sonrada bana şaşkınlıkla ve birazda korkuyla bakan Mustafa abileri gördüm. Birde bunlar vardı değil mi?

"Niye bana öyle bakıyorsunuz? Yaptıklarıma çok mu şaşırdınız? Şaşırdıysanız da tekrar düşünün derim, kimin kızı olduğumu unutmamanız lazım hem oradan bakılınca evde bez bebekleriyle oynayan küçük bir kız gibi mi duruyordum?" dedim ciddi bir ses tonuyla.

Hemen şaşkın hallerinden çıkıp "Estağfurullah efendim. Sadece beklemiyorduk..." dedi sonrada "...bunları ne yapalım?" diye sordu.

"Cezalarını verin bırakın. Sonrada eve dönersiniz." dedim ve evin yoluna doğru yürümeye başladım.

Mustafa Abi " Efendim isterseniz birimiz size eve kadar eşlik etsin?" dedi.

Biraz daha sakinleştiğim için sakin bir sesle "Teşekkür ederim ama kendim giderim. Siz işinizi halledin." dedim ve tekrar eve yöneldim.

Eve geldiğimde bütün ahali evdeydi. Sanırım onlarlada bir konuşma yapmam gerekiyordu.

"Herkese iyi akşamlar" dedim ve gülümseyerek bir giriş yaptım.

Annem hemen "Hoş geldin kuzum. Geç otur. Ne zamandır beraber muhabbet edemiyorduk." dedi ve yanına, koltuğun boş yerine eliyle vurdu. İkiletmeden gidip oturdum çünkü bu akşam olanları onlarında bilmesi gerekiyordu çünkü arkadaşlarım bana sırtlarını dönerse buralardan gitmem gerekecek. Şehir değiştiririm belkide ülke değiştiririm. Yurt dışıda cazip bir şeçenek.

" Aslında benimde sizinle konuşmak istediğim bir konu var ve biraz ciddi bir konu..." dememle birlikte ortamdaki tüm neşeli hava kaybolmuştu ve yerini ciddi bir konuşma ortamına bırakmıştı.

" Evet seni dinliyoruz." dedi babamda.

"Bu akşam eve gelirken sokakta iki sarhoş laf attı...." daha bunları dememle babam ellerini yumruk yapmıştı devamın da ne tepki verecekti acaba "....İlk başta sadece sözlü kavga ediyorduk daha sonra işe ailelerimizi karıştırınca ben daha fazla dayanamadım ve karşılık verdim. Bir tanesi baygın yerdeydi diğerinide bacağından vurdum ve arkadaşlarım bu sahneye şahit oldu. Biz süre onlardan uzak durmamı söylediler. Beni hayatlarından çıkarırlarsa buradan gitmek zorunda kalacağım." dedim ve üzgünce onlara bakmaya başladım.

"Ah be kuzum azcık sabretseydin ya.." dedi annem.

" Ben sabrediyordum zaten, işin içine aileyi karıştırmakla onlar hata etti ve hatalarını bedelini ödediler ne pahasına olursa olsun." dedim kendimden emin ve başım dik bir şekilde.

" Kızın üstüne gitme hanım. O soyadına yakışanı yapmış. Arkadaşlarını da düşünme sana değer veriyorlarsa seni affederler en azından açıklama yapmana izin verirler." dedi ve bana gururlu gözlerle baktı. Arladaşlarımı kaybetmeme üzülmüştü ama nerden geldiğimi unutmadığım için sevinmişti.

"Size olanları anlattığıma göre söyleyecek bir şeyim kalmadı, biraz dinlensem iyi olur. İyi geceler." diyip odama geçtim. Biraz uyusam ve rüyalar aleminde bir parça mutluluk tatsam hiç fena olmaz.