(MAFYA) MASKE: "SEN ÖYLE SAN!"

54. Bölüm-Düğün basmaya gidiyoruz!

##Merhabaaaa... İyi Okumalar🙋🙋

O zaman bu bölümde bugün doğum günü olan ve bu hikayeyle mutlu olduğunu söyleyen Aldisya armağan olsun.  Doğum günün kutlu olsun..nice senelere🎂🎉🎊🎉

***

Üst kattan aldığım malzemelerle aşağı indiğimde Ömer yattığı yerden doğrulmuş ve koltuğa oturmuştu.

Yaman ve Mertte koltukkara oturmuş Ömer'i inceliyorlardı.

"Biraz daha uzansaydın" dedim.

"Gerek yok, böylede durabilirim." diyince ısrar etmedim ve yanına oturup ne yapılması gerekiyor diye yüzünü inceledim.

Yavaş yavaş yüzünü temizleyip yaraları kapattım.

İşim bitince kalkması zor geldiği için malzemeleri ortadaki sehpanın üzerinde bıraktım.

Derin bir nefes alıp "Aslında bu konuyu babama söylememiz gerektiğini düşünüyorum" dedim.

"Her sorunda babasına koşan birine mi benziyorum ben" diye sesini yükseltince, benim suçum yok der gibi elllerimi kaldırdım ve "Sadece söyledim" dedim.

Ortamın havası değişsin ve içimizdeki soğuk hava kırılsın diye "Sıcak çikolata içer misiniz, ya da başka bir şey?"

Hepsi sıcak çikolatada karar kılınca ayağa kalkıp mutfağa geçtim. Arkamdan Yaman da gelmişti.

"Yardım edeyim mi kanka?" diyince "Isınması için suyu koyar mısın?" diye sordum.

Yaman suyu koyarken bende çıkarttığım bardaklara toz karışımı koydum.

Suyu beklerken dolaptan pastayı çıkarttım.

"Ooo en sevdiğim" diyerek ellerini ovalamaya başladı Yaman.

Bu halleri hep beni güldürmüştü.

"Kanka, önceden böyle ihtimal yokken hiç dikkat etmemiştik ama siz baya benziyorsunuz" dedi.

Her şey hazır olunca, Yaman yolda pastayı parmaklamasın diye ona içecek tepsisini verirken kendimde pasta tepsisini aldım.

"Beziyoruz kanka, benzemessek sorun olurdu zaten. Hem adı üstünde ikiziz, bağlıyız birbirimize" dedim ve tepsiyi bıraktım masaya.

Herkes bardaklarını alırken ben önce Ömerinkileri verdim, sonra kendiminkileri aldım elime.

"Ee kanka hiç değişik anınız yok mu, küçükken falan yaşadığınız?" dedi.

Ömerin elini tutup "Olmaz mı, en güzeli var. Bizim doğduğumuzla ilgili" dedim.

Bu hikayeyi ne zaman duysam gözlerim sulanırdı.

"Canım içi" deyip anlımı öpmüştü Ömer.

Mertte oturuşunu dikleştirip bize bakınca beni Ömerden mi kıskanıyor diye düşünmedim değil?

"Hadi kanka" diye sabırsızca soran Yamanla anlatmaya başladım.

(Gerçek hikayeden esinlenilmiştir) "Biz doğduğumuz zaman, daha 10 günlükken falan zaten prematüre doğmuşuz, ben nefes alamamaya başlamışım ve rengim mora dönmeye başlamış. Benim durumumu fark eden hemşirede kuralları çiğneyerek Ömer'i benim küvezime koymuş ve son kez yan yana gelmemizi istemiş ama Ömer bana sarıldıktan sonra nefes alış verişlerim normale dönümüş ve bu zamana kadar geldik." dedim ve sulanan gözlerimi sildim.