ONE N.H.

Part 10

Lizzy Point Of View ✼

"Australia," fluistert Niall zacht in mijn oor, waardoor ik kreun. Dit vliegtuig slaapt veel te lekker en ik wil niet wakker worden. "Komop, Lizzy. We gaan zo landen."

Ik open met moeite mijn ogen en kijk naar Niall, tegen wie ik per ongeluk in slaap was gevallen. Vlug ga ik rechtop zitten, maar hij klemt zijn hand om mijn hoofd en trekt me terug.

"Rust nog maar even," zegt hij zacht en ik sluit mijn ogen voorzichtig.

"Bedankt," zeg ik zacht. Hij drukt een kus tegen mijn voorhoofd en zet onze stoelen recht. Alsnog kan ik wel tegen hem aan zitten. Er zijn nu 2 maanden verstreken. 2 maanden van met de jongens op tour zijn en ze klaar maken voor concerten.

"Moeten we vandaag wat doen?" vraag ik en Niall knikt.

"Soundcheck en daarna een interview." Ik knik en ga rechtop zitten. Kijkend naar buiten, voel ik hoe het vliegtuig langzaam daalt. Er zijn bijna geen wolken en de zon schijnt hevig. Ik hou van dit warme weer.

"En morgen?" vraag ik dan.

"Dan hebben we in de avond een concert en in de ochtend hadden we het plan om naar het strand te gaan." Ik knik en kijk naar hem. Eigenlijk zou ik dit allemaal moeten weten, maar ik ben daar nooit zo goed in. En als ik het zo hoor, heeft Niall in de tijd dat ik sliep, heel het programma doorgekeken.

Na een half uurtje staan we op de grond. We pakken onze tassen en een paar koffers, die in het busje naar het hotel worden gebracht. Vlug geven we iedereen een knuffel, omdat de jongens een soundcheck hebben en wij alvast alles klaar moeten zetten bij het interview.

Ik verheug me heel erg op de knuffel met Niall, maar uiteindelijk blijkt het niet heel erg speciaal te zijn. Gewoon zijn zachte armen en een fluisterende: "tot straks". Ik verwachtte er gewoon te veel van.

We stappen in het busje, die ons naar het interview brengt. Het is nog steeds super dat door de jongens ik dit allemaal mag meemaken, terwijl ik gewoon hun styliste ben.

Bij de zaal waar het interview word gegeven, zetten we alles klaar voor als de jongens hier naartoe komen. Ze zijn nu bij de soundcheck.

Als alles klaar staat, zet ik nog alle flesjes water goed weg en het eten. Ik mis Niall, gek genoeg. In deze paar maanden ben ik weer meer gewend geraakt aan zijn aanwezigheid. Het dringt weer opnieuw door hoe leuk en lief ik hem vind, waardoor ik bij hem wil zijn.

"Eet nog maar snel wat, Lizzy. De jongens moeten over een uurtje al op het podium staan, dus het word druk zometeen," zegt Lou als ze naast me komt staan. Ik kijk de tafel af en pak dan een banaan. Uit al dat lekkers pak ik een banaan.. Uitzonderlijk dit.

Lou en ik gaan samen voor het kledingrek staan. "Hm.." mompel ik als ik met mijn wijsvinger tegen mijn kin tik. We pakken voor iedereen de broeken die ze aan zouden willen. Dat is nooit zo moeilijk.

"Niall all black," grinnik ik als ik een zwart shirt pak. Ik vind hem dat altijd fantastisch staan. We hangen alles aan kledinghangers, met hun naam erbij zodat ze niet elkaars kleren aantrekken.

Dan is het tijd om te wachten...

✼~✼~✼~✼

Niall Point Of View ✼

"Hoe is het?" vraagt Harry als hij naast me komt zitten op de rand van het podium. Ik kijk naar hem en knik dan.

"Goed." Hij rolt zijn ogen even.

"Ik bedoel tussen jou en.." Hij maakt een gebaar met zijn handen en ik kijk om me heen, naar de zaal waarin we morgen mogen spelen. Ik word alleen al nerveus als het nog leeg is.

"Niet veel verandering. Hoe zou het moeten gaan?" vraag ik en ik speel met mijn nagels.

"Het is lastig," zucht hij. Vertel mij wat..

"Tja. Ik heb geen keus. Misschien moet ik maar gewoon accepteren dat het niks wordt." Ik schud mijn hoofd en kijk voor me uit. Tranen wellen op in mijn ogen. Ik wil haar niet laten gaan en ik kan het niet.

"Het komt wel goed, Niall... Het is lastig, maar als jullie allebei proberen, zal het heus wel goed komen." Ik kijk naar hem, waardoor ik zie dat hij me al aankeek. "Ahw, Niall.." zucht hij als hij mijn opkomende tranen ziet en hij trekt me in een knuffel.

"Ze vindt me niet leuk Harry.. ze laat niks merken," mompel ik hopeloos. Hij kijkt me verbaast aan.

"Ze laat niks merken? Heb je ogen? Ze gaat met je naar bed, Niall," fluistert hij zodat hij zeker is dat niemand het hoort. Had ik het ook maar niet gehoord. Ik wil niet terug denken aan die nacht en weten dat het misschien wel nooit meer gaat gebeuren.

"Wie zette de eerste stap?" vraagt hij, waardoor ik alsnog wordt gedwongen om terug te denken aan die super fijne nacht.

"Zij," zeg ik zacht. "Ik liep in mijn boxer, ze liep naar me toe en kuste me ineens. Zeg nou zelf, als iemand je zou kussen terwijl je dat al jaren lang wil, dan zou je toch ook verder willen?"

"Wilde zij verder?" fronst hij.

"Nou.. De keer daarvoor had ze me afgewezen omdat we daarvoor ruzie hadden gehad. Dus ik w-"

"Wow, wow. Vorige keer?" Ik kijk hem aan en bijt op mijn lip.

"Uhm.." mompel ik onhandig. "We zijn een soort van al een keer eerder met elkaar naar bed geweest?" zeg ik zacht en hij vergroot zijn ogen. "2 keer.."

"En die keer daarna wees ze je af?" Ik knik en hij schudt zijn hoofd verbaast.

"Dit wist ik niet."

"Dit weet niemand, behalve zij en mij. Je houdt je bek, Styles. Zeker tegen Louis en Liam." Hij knikt en legt zijn hand op zijn borst. Ik knik even als bevestiging en ga verder met mijn verhaal. "Ze wees me af dus was ik de laatste keer voorzichtig ofdat ze het wel wilde, maar zij trok mij naar dat bed en zoende me eerst."

Hij knikt en kijkt voor zich uit. "En dat vind jij niet genoeg bewijs dat ze je leuk vindt?"

Hij haalt zijn wenkbrauw op en ik kijk slikkend naar mijn handen. "Misschien wilde ze wel gewoon seks, dat laat ik haar ook geloven dat ik het daarom doe. Daar is ze in mee gegaan, denk ik."

Hij zucht en schudt zijn hoofd. "Oké, geloof wat je wil geloven."

"Niall, babe," roept Louis door de microfoon en allebei kijken we op. Hij wenkt om te komen, wat we doen.

"Hou me op de hoogte." Ik knik even en loop samen met hem naar de andere jongens toe. Het voelt fijn om met een jongen over deze situatie te praten, want eerst had ik helemaal niemand.

We zingen nog een paar nummers en oefenen dan waar we naartoe moeten lopen en dat soort dingen. Het is lastig, voor 4 jongens met de dans-skills van een aardappel.