ONE N.H.

Part 51

Lizzy Point Of View ✼

"Lizzy!" roept een stem hard naast me. Normaal reageer ik er niet op, maar deze komt me bekend voor. Ik kijk naar het meisje, wat Niall en ik daarnet kaartjes hadden gegeven.

"Hey," zeg ik als ik haar kort knuffel. Niall zou echt haar naam moeten vragen.. Hij kent haar beter als mij en we weten niet eens hoe ze heet. "Heb je het naar je zin?" vraag ik en ze knikt.

"Het is super!" zegt ze en ik grinnik.

"Ik ben blij dat we de kaartjes dan goed hebben weg gegeven." Ze knikt en bedankt me nog duizenden keren. Niall komt voorbij gelopen en steekt zijn duim vragend op, waarna ik knik en hem het meisje laat zien. Hij glimlacht trots en zwaait dan.

Ik kan niet geloven hoe lief hij voor me is... Nooit gedacht dat hij zo perfect zou zijn.

"Ik weet dat je podium vrees hebt, liefje," zegt Niall en ik kijk op. Hij komt naar me toegelopen en steekt zijn hand uit. "Daarom mag je ook rustig daar blijven staan."

Ik pak zijn hand aan en help hem van het podium af. Hij komt tegenover me staan en pakt mijn handen. De rest van de jongens gaan op de rand van het podium zitten en kijken naar ons. Lou pakt Niall's microfoon, zodat Niall zijn handen vrij heeft.

"We hadden er al over gepraat, toen heb ik je gezegd dat ik het nog eens goed zou doen. Weet je nog?" vraagt hij en ik schud mijn hoofd verbaast. Dit wil hij toch niet echt doen nu?

"Ik hoop dat dit is zoals je wilde. Voor mij leek het me wel het comfortabelst, met mijn baan waar ik van geniet. Jij moet hier voor altijd bij zijn, ik wil je bij me als ik slaap, als ik me niet fijn voel en ook als ik me wel fijn voel." Hij bijt even op zijn lip en glimlacht dan, mijn kleine traan wegvegend.

"Babykitten.." zegt hij zacht. Dan pas merk ik op dat het bijna helemaal stil is, omdat dat woord een paar keer door het stadion galmt. "Wil je met me trouwen?" zegt hij als hij voor me zakt op 1 knie. Ik laat me voor hem neerzakken en kruip zijn armen in. Dit ging niet zoals gepland, maar misschien was dit wel beter. Ik kan hem knuffelen en zijn warmte voelen.

"Ja!" roept Louis en hij springt van het podium af. Ik lach, terwijl ik mijn gelukstranen afveeg. Harry, Liam, Lou, Sandy, Josh, iedereen komt erbij en trekt ons in een mega groepsknuffel.

Ik kijk naar Niall en geef hem een lange kus, terwijl hij voorzichtig mijn ring bij me omdoet.

"Iew," zegt Louis als hij zich terug trekt, waarna de rest hetzelfde doet. Ik grinnik en sluit Niall in mijn armen. Niet veel later kijk ik om me heen en zie ik Louis, Harry en Liam confetti over ons heen gooien. Dit was te verwachten.

"Zo, en een beetje zachtjes doen vannacht he?" zegt hij, waarna hij wegloopt en begint met praten over een nieuw liedje.

"Ik hou van je," fluister ik en ik knuffel Niall stevig. Hij drukt een kus tegen mijn voorhoofd en zet zijn kin dan op mijn hoofd. Ik grinnik tevreden en druk mijn nagels in zijn rug. Het voelt goed om Niall gewoon even vast te kunnen houden, ook nu ze een concert hebben. Dit is een speciaal moment en dat wil ik ook eventjes vasthouden.

De jongens dringen niet echt aan. Niall laat me na een lange tijd gewoon los en geeft me een kus.

"Succes nog," fluister ik zacht en hij glimlacht breed, voordat hij op het podium klimt.

"Nialler!" roept Harry en hij loopt op hem af voor een knuffel. Liam en Louis volgen en dan staan ze meteen in een groepsknuffel.

"Wat een liefde vanavond!" roept Harry opnieuw vrolijk.

✼~✼~✼~✼

"Ik had jullie nog zo vertelt om zachtjes te doen," zucht Louis zodra we ons verzamelen aan de ontbijttafel.

"Sorry," bloos ik als ik mijn stoel dichter naar die van Niall beweeg. Ik weet dat we vandaag erg klef gaan doen, dat ligt voor de hand.

"Hm.. Volgens mij is dat een goed teken, dat zij het hebben gehoord," zegt Niall en hij wrijft over mijn bovenbeen. "Ik heb goed mijn best gedaan."

"Oh, alsjeblieft," zucht ik. "Het is nu wel weer genoeg geweest."

Ik pak de hagelslag en strooi die over mijn brood heen. "Wij hebben ons mond ook gewoon gehouden toen we jullie hoorden," zeg ik als ik Harry en Louis aankijk.

"Burn.." mompelt Liam terwijl Louis "Touché," mompelt. Niall knijpt in mijn knie, waardoor ik hem aankijk. Hij fronst even, een bezorgde frons. Ik geef hem geruststellend een kus.

"Ik was niet boos," fluister ik. Ik snap hem wel, hoe ik meteen zo reageerde op hem terwijl hij weet dat ik zoiets niet zo snel tegen hem doe.

Hij knikt even en eet rustig zijn boterham op. Iedereen doet dat eigenlijk wel.

"We moeten nog inpakken," zeg ik en ik kijk naar Niall. Hij knikt alleen, maar lijkt geen aanstalten te maken om op te staan of om sneller te eten.

"Ik ga Italië wel missen. De mensen zijn super," zegt hij en ik knik. Ondanks dat ik een slechte ervaring had, waren de meeste goed.

"Ik ga alvast, ik ben toch al klaar," zeg ik als ik opsta en Niall een kus geef, voordat ik naar de slaapkamer loop. Het is er nog best netjes gebleven.

Ik kan het niet laten om me op het bed te laten vallen en aan Niall's kussen te ruiken. Het is zo'n vertrouwde geur, dat ik meteen weer met hem wil knuffelen en weet ik veel wat.

Met een zucht sta ik op en loop ik naar de koffer, die ik omdraai om hem dan helemaal opnieuw in te kunnen ruimen. Ik ga op de grond zitten achter mijn koffer en ruim dan alles er opgevouwen weer in, daarna die van Niall.

"Hey, babykitten," zegt Niall als hij de deur opent en verbaast kijkt als ik op de grond zit.

"Hey," zeg ik zacht en hij komt naast me zitten.

"Waarom doe je mijn koffer?" grinnikt hij als hij zijn armen om me heen legt. Ik haal mijn schouders.

"Het is leuk." Ik wrijf over zijn been en geef hem een kus.

"Nou, ik heb er een hekel aan dus dan komt het goed," zegt hij en ik knik. Hij zucht en legt zijn hoofd op mijn schoot.

"Zo maak je het me moeilijk," zucht ik als ik even over zijn hoofd wrijf en dan verder ga met zijn kleren.

"Sorry," zegt hij, maar alsnog is hij niet van plan om weg te gaan. Hij draait zich op zijn zij en klemt zijn armen om mijn middel.

Ik ga rustig verder en laat hem zich tegen me aan knuffelen. Het is lief hoe hij ontspant en zijn oogjes sluit.

"Hm, liefje," fluister ik als ik mijn handen in zijn haar klem. Hij kijkt me aan en glimlacht. "Ik ben klaar, we kunnen gaan."

Hij kijkt op zijn telefoon en dan naar mij. "We hoeven pas over een half uurtje weg."

Hij gaat rechtop zitten en duwt me dan tegen de grond. Ik lach hard en klem mijn benen om zijn middel.

"Je wordt gewoon een Horan, ik kan het niet geloven," zegt hij als hij zijn hoofd schudt.

"Hm.." zeg ik als ik mijn vinger over zijn lippen laat gaan. Hij glimlacht en kijkt in mijn ogen. "Je bent zo lief."

Even grinnikt hij, maar dan laat hij onze lippen ontmoeten en bijt hij erop. "Met jou kan ik alles aan," zegt hij en hij kijkt me aan. Mijn wangen worden warm en ik trek hem tegen me aan. Het maakt me niet uit dat hij dit zegt terwijl we op de grond liggen en terwijl ik weet dat we in deze kamer nooit meer terug komen, het maakt me gelukkig omdat hij het zegt.