ONE N.H.

Part 17

Lizzy Point Of View ✼

Voorzichtig open ik de deur van de hotelkamer. Meteen overvalt de geur van eieren en toast mijn neusgaten. Niall komt in alleen zijn boxer op me afgelopen en glimlacht naar me.

"Hey liefje," fluistert hij en hij opent zijn armen. Ik kruip tegen hem aan en leg mijn hoofd tegen zijn borst.

"Hey baby," fluister ik terug en ik laat mijn handen over zijn rug glijden. Hij kust mijn voorhoofd en ik sluit mijn ogen, voelend hoe zacht zijn huid is.

"Alles goed?" vraagt hij en ik knik.

"Ja, het gaat beter." Hij wrijft over mijn haren en zet zijn kin op mijn hoofd. "Heb je roomservice bestelt?"

Hij schudt zijn hoofd en ik draai mijn hoofd, zodat ik zijn borst kan voelen met mijn gezicht.

"Zelf gemaakt. Ik hoop dat je het lekker vindt." Hij pakt mijn hand voorzichtig en kijkt me aan. Ik kijk in zijn ogen en druk dan voorzichtig een lange kus tegen zijn lippen. Hij knijpt in mijn heupen en ik raak zacht zijn billen aan.

"Hm.." zegt hij als hij met zijn tong mijn lippen likt. Ik pak zijn nekharen vast en open mijn mond. Hij tilt me op en klemt mijn benen om zijn middel. Aan de eettafel zet hij me weer neer en neemt hij naast me plaats.

"Eetsmakelijk," zegt hij als hij me een kus geeft. Ik begin aan mijn eten en leg mijn hand dan op zijn bovenbeen.

"Sorry dat ik gister loog tegen Simon, zonder het met je te overleggen. Ik had niet door dat het voor jou impact kon hebben," zegt hij en ik beweeg mijn duim over zijn huid heen.

"Het geeft niet. Je had paniek en dat was het eerste waar je aan dacht," zeg ik en ik kijk naar hem. Hij kijkt naar de vloer en zucht.

"Maar je was zo boos.." Ik leg mijn armen om hem heen en druk een paar kusjes tegen zijn nek.

"Gewoon alles bij elkaar. Ook mijn ouders, dat we gewoon niet onszelf kunnen zijn." Ik schud mijn hoofd en kijk hem aan. Hij kijkt terug in mijn ogen en trekt mijn hoofd tegen zijn schouder. "Het geeft echt niet, babyboy."

Hij geeft me een lange kus en houdt me tegen hem aan, terwijl we verder eten.

"Mn huisgenoot vroeg wanneer ik thuis kwam.." mompelt hij als alles op is.

"Wanneer wil je gaan?"

"Ligt eraan. Wil je nog thuis gaan wonen?" Ik knik en hij wrijft over mijn hoofd.

"Ik was daar daarnet nog even," zucht ik. "Het was fijn om daar weer te zijn."

"Hm.." mompelt hij. "Ik kan je vandaag meehelpen met alle spullen daar naartoe brengen."

Ik knik en glimlach naar hem. "Dat zou fijn zijn." Ik druk een kus tegen zijn lippen en hij wrijft over mijn haar.

"Dan kleed ik me eerst om." Hij drukt nog een kus tegen mijn voorhoofd en loopt dan naar onze kamer. Ik ruim onze bordjes nog op en loop dan achter hem aan, om mijn koffer in te pakken. Hij glimlacht als hij me ziet en ik kijk naar zijn kleding, gewoon een makkelijke skinny en een grijze sweater.

"Lookin' good, baby," zeg ik als ik naar hem toe loop en hem knuffel. "Al vond ik je zonder kleren toch mooier," knipoog ik snel en ik druk een kus tegen zijn lippen.

"Hm... Heb je gelijk in." Hij wrijft over mijn hoofd en glimlacht op me neer. Ik loop naar mijn koffer en prop daar alles in. "We gaan straks ook wel even naar de winkel, want ik denk niet dat je ouders nog wat te eten hadden."

Ik knik even en rits mijn koffer dan na een tijdje dicht. "Klaar?" vraag ik en Niall knikt. Hij geeft me een lange kus en kijkt me dan aan.

"Ik hou van je, onthou dat alsjeblieft." Ik knik even en druk mijn voorhoofd tegen dat van hem. Hij grinnikt en pakt mijn hand, maar laat hem los als we op de gang van het hotel zijn. Hier gaan we dan, weg van onze rustgevende cocon.

~~~

"Nope, helemaal niks meer," zucht ik als ik in de koelkast kijk. Niall knikt en loopt op me af.

"Kom, dan gaan we wat halen." In de tijd dat ik al mijn spullen uit heb geladen, is Niall naar huis toe gelopen om zijn koffer af te zetten en zijn auto op te halen.

We lopen naar de voordeur, die Niall open doet. Meteen overvallen flitsen onze ogen.

"Fuck," mompelt Niall en van de schrik pak ik zijn bovenarm vast. De paparazzi schreeuwt vragen en het enige wat ik zie zijn flitsen.

Niall pakt mijn hand stevig vast en duwt zich door alle mensen heen.

"Ben je zwanger?"

"Zijn jullie een stel?"

"Gaat One Direction uit elkaar?"

Allerlei vragen worden naar mijn hoofd geslingerd en het doet pijn, niet alleen aan mijn oren maar ook in mijn hart. Ze zijn allemaal helemaal niet aardig.

"Hebben jullie niks beters te doen?" vraagt Niall verbaast, waarna er een geïrriteerde zucht volgt. Ik hou met beide handen die van hem vast en ga zo dicht mogelijk tegen hem aanlopen.

Als we dan eindelijk bij de auto zijn, loopt Niall mee naar mijn kant.

"Hoeft niet," fluister ik, de flitsen van de paparazzi nog steeds om me heen.

"Weet ik," zegt hij als hij de autodeur voor me opent en zo zeker weet dat ik veilig zit, voordat hij de deur sluit. Dan pas komt hij naast me zitten. Hij geeft hard gas, waardoor iedereen meteen opzij springt. "Alles goed?" vraagt hij als hij me aankijkt en zijn hand op mijn knie legt. Ik sluit mijn ogen en knik dan.

"Ik moet een poort aanschaffen," zucht ik. "Hoe hondsbrutaal wil je zijn om op iemands terrein te komen?"

"Ik weet het, liefje. Waarschijnlijk loopt er 1 iemand naar je voordeur en dan volgt iedereen." Ik knik en leun tegen hem aan. "Je weet dat we hier gezeik over krijgen?"

"Ja, dat snap ik al."

"Wat wil je erop zeggen? De waarheid of niet?" Ik denk hard na, maar schud mijn hoofd dan.

"Lieg nog maar even. Dat hebben we gister ook gedaan, anders gaat Simon ook zeuren dat we gister hebben gelogen." Hij knikt en draait cirkeltjes op mijn knie met zijn vingers.

Als we bij de winkel aankomen, pakken we alleen hetgene wat we echt nodig hebben, zoals brood en groente. Gewoon de standaard dingen en wat lekkers voor in de avond.

"Ga je vanavond al naar huis?" vraag ik als we ons karretje naar de kassa rijden.

"Ik denk het.. Sorry."

"Nee, het geeft niet. Ik snap je. Ik ben op tour al om je heen en dan ook nog al deze dagen van de pauze." Hij knikt even en reikt uit naar mijn hand, maar komt er dan weer achter dat dat hier niet kan. Snel laat hij zijn hand weer zakken en haalt hij zijn andere hand zuchtend door zijn haar.

Ik reken alle boodschappen af en dan zetten we ze samen in de auto. "Wil je wel blijven eten?" vraag ik als we weer samen in de auto zitten.

"Als het geen probleem is.." Ik schud mijn hoofd. Hij glimlacht en kijkt naar de weg. "Dan koken we samen weer wat lekkers."

Ik knik en leg mijn armen om hem heen, mijn lippen tegen zijn wang. Fijn, van die geblindeerde ramen.