ONE N.H.

Part 63

Lizzy Point Of View ✼

"Ik heb geen idee hoe ik dit soepel moet brengen, dus.." vervolgt Louis en hij kijkt naar de tafel. "Dus ik zeg het maar meteen: Eleanor is zwanger, van mij."

Louis legt zijn hoofd in zijn handen, waarna Eleanor haar hand op zijn rug legt. Ik wil bijna opstaan en haar hand van hem afslaan. Wie denkt ze wel niet wie ze is?!

"Wat, Louis?" vraagt Niall vol ongeloof. Ik kan alleen maar naar Eleanor kijken vol afschuw. Zie je wel? Dit was zo gepland, straks gaan ze echt uit elkaar als de baby er is en hoeft ze nooit meer te werken door het geld wat ze van Louis krijgt.

Harry brabbelt wat onverstaanbaars, voordat hij opstaat en snel weg wandelt. Aan hem heb ik niet eens kunnen denken in deze verschrikkelijke 2 minuten. Alles verwerken was te veel.

"Alsjeblieft Harry!" roept Louis als hij opstaat.

"Ga weg, je denkt toch niet dat ik hier met jou in 1 huis blijf terwijl ik weet dat je met háár naar bed bent geweest terwijl wij niet bij elkaar waren? Je bent gek!" roept hij, wat terecht is.

"Harry doe rustig!" roept Louis. Harry rolt zijn ogen en draait zich alsnog om. "Laat me uitpraten, for god's sake!"

"Je hoeft niet uit te praten, of wil je nog meer bij me erin wrijven hoe jíj met háár gelukkig wordt, kinderen krijgt en gaat samen wonen?" Harry is niet alleen boos, hij is ook verschrikkelijk gebroken.

"Ga zitten, je hebt geen idee," bromt Louis.

"Ik kom hier nooit meer, je bekijkt het maar." Harry draait zich om en dat is het moment dat ik opsta en naar hem toe loop. Iemand moet hier iets aan doen.

Niall denkt daar anders over, die houdt me tegen en schudt zijn hoofd.

"Laat me los, Niall, please. Iemand moet achter Harry aan," zeg ik en ik frons mijn wenkbrauwen.

"Dit is tussen hun twee," zegt Niall en ik kijk naar Harry, die wegloopt.

"Wtf Harry!" roept Louis. "Laat me uitpraten!"

"Nee Louis! Ik hoef jou niet met haar te zien!" Ik kijk naar Eleanor, een van de aanstichters van dit, die naar haar vingers kijkt.

"Dus dan ga je maar gewoon weg?!" Louis zwaait mijn armen en Harry knikt.

"Inderdaad. Meer zit er niet op." Ik krijg tranen in mijn ogen, omdat Modest! weer wint. Ze krijgen steeds meer controle over het leven van Louis en Harry.

"Jij wil dat ik dat kind alleen ga opvoeden?!" roept Louis hard, waardoor de ramen trillen en daarna iedereen stil is. Het geluid galmt nog even door het huis, maar dan is alles stil.

"Wat?" verbreekt Liam dan de stilte.

"What the fack," volgt Niall.

"Alleen?" vraagt Harry.

"Godver," scheldt Louis terwijl hij een stoel ruw naar achter schuift en dan door zijn knieën gehurkt op de grond gaat zitten. Verward loop ik naar Louis toe en leg ik mijn arm om zijn schouder, zachtjes wrijvend.

"Schiet op," zeg ik tegen Niall als de voordeur dichtslaat. Hij zucht diep en rent dan naar buiten, achter Harry aan.

"Lou," fluister ik en ik kijk naar hem. "Vertel me wat er is. Alles is zo onduidelijk als het maar zijn kan."

Hij schudt zijn hoofd en kijk naar me in ongeloof. "Ik heb het verpest Lizzy."

"Louis," zeg ik als ik diep in zijn ogen kijk. "Vertel me wat er is, duidelijk."

"Ik.. Ik wil geen kind met haar," fluistert hij, knikkend naar Eleanor. "Harry en ik praten al zo lang over een kindje krijgen, maar aangezien we allebei man zijn, kan dat natuurlijk niet."

Ik knik even en wrijf over zijn haar. "Eleanor wilde voor ons een kindje baren, zodat wij het dan konden opvoeden. Een adoptie is ook geen goed plan, dan weet meteen heel de wereld dat Harry en ik samen een kindje willen."

"Dus je vond het een slim idee om zonder Harry ervan te vertellen, met Eleanor naar bed te gaan en dan doodleuk te vertellen dat ze zwanger is? Snap je dat dit raar voor hem is?" zeg ik verbaast en hij kijkt naar de grond.

"Ik snap Harry heel erg goed. Ik had het ook anders aan moeten pakken. Hoe maak ik dit goed, Lizzy?" snikt hij en hij valt mijn armen in.

"Je had het om te beginnen beter 1 op 1 kunnen vertellen, maar daar is het nu te laat voor. Hopelijk krijgt Niall Harry een beetje rustig," mompel ik en ik schud mijn hoofd. "Je hebt het niet slim aangepakt, Louis."

"Ik weet het," snikt hij. Liam komt een mok met water brengen en wrijft dan over Louis' rug.

"Het komt wel goed, bro," zegt Liam zacht. "Harry is ook geschrokken van wat je als laatste zei, natuurlijk."

Ik knik even en wrijf over Louis' wangen om de tranen weg te halen. Ik hou van deze jongens, allemaal. Niall natuurlijk meer en op een andere manier als deze jongens, maar ik hou van ze.

"Sorry, Eleanor," zeg ik als ik opsta en Louis en Liam samen laat. Ik weet dat ze goed met elkaar kunnen omgaan, ook al houden ze ervan om elkaar altijd te plagen. Meer als de andere jongens. Als het erop aan komt, zijn ze heel lief voor elkaar.

"Ik uhm," zucht ik en ik ga naast Eleanor op de bank zitten. "Je kan geen gedachten lezen, maar ik wil toch mijn excuses aanbieden voor wat ik dacht toen Louis zei dat je zwanger was."

Ik bijt op mijn lip en durf haar niet goed aan te kijken, of door te gaan met mijn verhaal.

"De gedachtes gingen gewoon meteen naar Modest! en hoe jij misschien Louis wel wilde bedriegen om een kindje te krijgen, dan weg te gaan en al het geld te krijgen." Ik kijk even naar mijn nagels en dan naar Eleanor.

"Ik snap dat je daaraan dacht, vooral omdat jij niet met Niall mocht zijn in het begin. Je haat Modest! gewoon een beetje en dat is terecht." Ze glimlacht naar me en ik frons mijn wenkbrauwen. Ze is niet boos? "Ik ben niet zoals je denkt. Naja, niet meer. Louis en Harry horen bij elkaar, daarom voel ik me geroepen als iemand die dicht bij Louis staat of stond, om een kindje te krijgen als ze het zelf niet kunnen."

Voor ik het zelf weet, knuffel ik haar. Ze wil het beste voor Louis en Harry, en ze ziet eindelijk in hoe fout Modest! is.

"Sorry dat ik zo over je dacht," zucht ik en ik schud mijn hoofd.

"Het geeft niet, het is best logisch. Ik maak me wel zorgen om Harry. Louis zei het echt onhandig, waar hij niks aan kon doen. Hij was al zo nerveus de afgelopen dagen." Ze zucht even.

"Ik heb op tour niks gemerkt?" vraag ik fronsend.

"Toen moest hij het achter houden, maar toen hij alleen was ging hij helemaal trillen en moest hij huilen." Ze fronst ook haar wenkbrauwen uit medelijden.

"Hopelijk komt alles goed met Harry," zeg ik en ze knikt. "Maar.. Hoe lang ben je zwanger?"

"Een maandje denk ik nu," zegt ze en ze wrijft over haar buik.

"Veel succes, Niall en ik zijn er nog niet aan begonnen," zeg ik en eigenlijk lieg ik een beetje. We willen het wel graag en praten er vaak over.

"Hm, hopelijk gaat alles goed." Ik knik even en glimlach naar haar.

"Sorry, nog een keer," zeg ik en ik geef haar een knuffel.

"Geeft niks," zegt ze en dan kijk ik naar Louis, die bijtend op zijn nagels naar de deur kijkt, hopend dat er een Harry uitkomt die alles snapt, huilend van geluk dat Louis en hij samen een kindje groot gaan brengen. Maar zal die Harry wel komen?

Voorzichtig ga ik naast hem zitten en sla ik mijn arm om hem heen. Hij laat zijn hoofd hangen en sluit zijn ogen.

"Ik heb het verpest.."