ONE N.H.

Part 23

Lizzy Point Of View ✼

Het is nu half 1 's nachts en ik heb nog niet met Niall gebeld. Ik vind het eng. Wat moet ik zeggen? Het enige waar ik aan denk is hem en hoe kut ik het vind. Hij waarschijnlijk ook. Dan kan ik toch moeilijk over iets anders beginnen?

Zuchtend zoek ik de foto die Niall van me had gemaakt. Als ik hem vind, kijk ik er even naar. Ik vind hem niet mooi, maar ik weet dat het Niall's lievelingsfoto is.

Ik zit op "ons" bed, bij mij thuis. Ik had net de sweater gekregen met het katje erop en die had ik dan ook aangehouden. Mijn benen zijn gekruist met elkaar en ik kijk op mijn telefoon, een sportbroekje om mijn onderlichaam.

Vlug zet ik hem in zwart-wit, voordat ik de tekst typ die ik al bij deze foto wil zetten sinds dat we niet meer bij elkaar mogen zijn.

"Is this Karma? If this is Karma, you're a bitch."

Ik bijt even op mijn lip en post hem dan op Instagram. Niet veel later stromen de meldingen binnen en zet ik mijn telefoon op vliegtuig stand. Even rust..

"Ik kan niks vinden, liefje.." zucht mijn moeder en ik kijk met haar mee op de computer, mijn hoofd op haar schouder.

"Helemaal niks over liefde?" vraag ik. Als er niks over in staat, betekent het dat het er niet in staat dat het niet mag.

"Jawel, dat het niet mag. Maar niet iets wat je zo kan verdraaien dat het wel mag," zegt ze en ik zucht.

"Misschien bij Niall nog," zeg ik zacht en ze knikt, voordat ze daaraan begint. Ik kijk naar de tv, maar dat verveelt me, dus kijk ik maar op Instagram. Nieuwe foto van Niall..

Starend ernaar, laat ik mijn duim telkens opnieuw over het scherm gaan zodat het niet zwart wordt. Dit weet ik nog zo goed...

"Blijf nou eens af!" lacht Niall als hij om kijkt naar me.

"Je spelletje is toch afgelopen," grinnik ik en ik klem mijn handen opnieuw in zijn haar. Het voelt zo fijn om vast te houden.

"Door jou heb in verloren," zegt hij als hij zijn hoofd achterover tegen de bank aanlegt en naar me opkijkt.

"Zeg nou niet dat je het niet fijn vindt als ik je constant aanraak," zeg ik met mijn handen op zijn borst, waar het printje van de tijger opstaat.

"Hm.." mompelt hij met zijn lippen tegen die van mij. Ik klem mijn armen om zijn nek en trek dan terug. "Je bent mooi," glimlacht hij als hij me aankijkt, op z'n kop.

"Jij ook," zeg ik met mijn lippen tegen zijn voorhoofd. Hij geeft me nog een lange kus, maar gaat dan weer rechtop zitten en concentreert zich op zijn spelletje. Ik pak mijn telefoon erbij en maak een foto van hoe hij nu zit, voor de bank, gekruist met zijn benen op een kussen.

Ik kruip van de bank af en ga naast hem zitten, mijn hoofd tegen zijn schouder.

"Er zijn mensen die agressief worden als ze verliezen," zeg ik als ik naar hem kijk.

"Hm.. Ik verlies niet," knipoogt hij. Ik glimlach en laat mijn vingers over zijn armen gaan, maar ook dan krijg ik niet genoeg aandacht. Ik kruip tussen zijn armen, mijn hoofd tegen zijn borst. Hij grinnikt om hoe moeilijk het gaat, dus ik draai me om en kijk naar hem, mijn hoofd op zijn schoot.

"Ja, ja. Ik geef je al aandacht, kom hier!" roept hij als hij over me heen komt hangen. Ik giechel en leg mijn armen om zijn nek.

Zachtjes nemen snikken mijn stem over, waardoor mijn moeder op me neerkijkt. Ze wrijft over mijn hoofd, zo lief en voorzichtig dat ik er alleen maar harder van ga huilen.