ONE N.H.

Part 125

✼
Aan alle boeken komt een einde, zo ook aan dit boek. Nu nog niet, maar het komt.

Lizzy Point Of View ✼

"We moeten dit nog oplossen," zegt Niall als ik de slaapkamer binnen loop. Hij legt zijn telefoon weg en concentreert zich op mij. Zijn blik verzacht wat wanneer hij ziet dat ik heb gehuild. Is het nog zo goed te zien? Ik dacht dat ik wel lang genoeg op de wc had gezeten. "Hoe was het met Jaydan?" vraagt hij dan.

"Met Jaydan prima," zucht ik als ik naast hem neerzak. Het irriteert me dat hij wel naar Jaydan vraagt, maar niet naar mij. Ik ben hier degene die huilt...

Maar dan besef ik me dat hij niet doorheeft dat het me doet denken aan mijn ouders. Ik beschuldig hem ervan dat hij niet om me geeft, omdat hij niet vraagt ofdat het gaat. Maar hij denkt gewoon dat ik huilde om onze ruzie.

Ik kruis mijn benen met elkaar en kijk naar mijn vingers. "Sorry," fluister ik dan als ik mijn hoofd snikkend in mijn handen stort. Ik weet niet waarop ik precies sorry zeg, misschien om de ruzie en anders omdat ik zo hard moest huilen.

Niall wrijft over mijn knie en ik kan nergens aan denken als aan mijn ouders. Ik wil gewoon terug naar huis, mijn moeder vast kunnen houden om zeker te weten dat alles goed met haar gaat.

"Wat zit er nog meer achter?" fluistert Niall zacht. Ik kan niet praten door mijn snikken, en het voelt ook niet goed dat Niall me niet stevig tegen hem aanhoudt.

Het maakt me niet uit dat we net ruzie hadden, ik kruip op zijn schoot en klem mijn armen om me heen. Hij zucht en legt zijn armen ook om mij heen.

"Er zit dus meer achter.." fluistert Niall en hij wrijft over mijn rug. Het is een lange tijd stil, ik voel mezelf langzaam rustig worden als ik mijn neus in Niall's nek druk. Het was even minder fijn, maar hij is mijn man en zijn geur doet wonderen bij me.

"Ik denk dat ik het weet, liefje." Ik kijk naar hem en hij wrijft mijn tranen weg. "Kan je het me vertellen?"

Ik knik voorzichtig en kijk dan naar beneden. "Jaydan was bang omdat we schreeuwden en hij dacht dat je me pijn had gedaan, dus dat deed me denken aan mijn ouders," zeg ik zacht, met een hese stem en nog steeds een paar tranen.

"Dacht ik al," mompelt hij. Ik kijk in zijn ogen en wrijf dan over zijn voorhoofd.

"Ik heb hem gezegd dat je me nooit pijn zal doen, want zo is het," zeg ik en hij knikt.

"Fijn dat je dat weet." Ik knik even en zucht dan. "Ik.. ik snap als je samen met Jaydan naar huis wil," krijgt hij met moeite uit zijn keel. "Vooral na wat er net is gebeurd."

"Ik wil echt graag.. maar jij," fluister ik als ik over zijn wenkbrauw wrijf.

"Het is lastig, echt. Maar het is goed voor Jaydan en ook voor jou." Hij kijkt de andere kant op van mijn ogen en bijt even op zijn lip. "Een weekje moet wel lukken, maar echt niet langer."

"Een weekje is al best lang," grinnik ik en hij zucht.

"Weet ik. Veel te lang," grinnikt hij ook zacht. Ik glimlach als hij me aankijkt en druk mijn voorhoofd dan tegen dat van hem. "Het zal wel moeten. Ik doe het voor jullie. Echt."

Ik kijk naar zijn ogen en knuffel me dan weer stevig tegen hem aan. "Maar over daarnet.." begin ik zacht.

"Ja, hij heeft een leraar nodig en ja, hij moet zijn familie zien. Ik regel voor mijn moeder een vliegticket naar Londen, zodat jullie haar daar ook kunnen zien." Hij kijkt naar me en ik knik. "Je had gelijk over die leraar en zijn familie, maar ik denk nog steeds dat tour goed voor hem is omdat hij dan de wereld ziet en leert hoe het hier werkt."

"Dat is ook zo, maar is dat belangrijker dan school voor hem?" vraag ik zacht.

"Niet per se, als we het kunnen combineren dan zou het perfect zijn." Ik knik en knuffel me dan tegen hem aan. "Ook sorry van mij, lieverd. Ik hou echt van je, sorry dat ik zo stom deed," fluistert hij en ik kijk hem aan, voordat ik hem een lange kus geef.

"Het is goed," fluister ik ook.

"We hebben al niet zo veel tijd samen, en dan maken we in die tijd ruzie." Hij zucht en ik knik.

"Achja," mompel ik zacht en ik wrijf over zijn haar. "Ik ben blij dat het goed is."

"Ik ga nog even bij Jaydan kijken of dat alles goed is," zegt hij als hij me van zijn schoot aftilt en dan opstaat. Ik knik even en kruip van het bed af zodra hij naar de slaapkamer van Jaydan loopt.

Ik kleed me om in een shirt van hem, omdat ik dat daarnet niet had gedaan. Wanneer ik weer op het bed plof, pak ik mijn telefoon om even tot mezelf te komen.

Na een paar minuutjes, staat Niall weer in de slaapkamer. "Alles is goed," zegt hij zacht en ik knik. Hij komt naast me zitten onder de deken en legt zijn hand op mijn knie. Ik leg mijn telefoon weg en kijk dan naar hem. "Wanneer wil je weg gaan?" vraagt hij zacht en hij wrijft even over mijn wang.

"Ik weet niet wat het handigst is?" Hij haalt even zijn schouders op en kijkt in mijn ogen.

"Over een weekje hebben we 3 dagen vrij ofzo, dan gaan we allerlei leuke dingen doen maar dan is er dus voor een paar dagen geen tour," zegt hij en ik schud mijn hoofd.

"Lottie is nu toch hier, dan kan ze beter mijn taak over nemen dan dat ik weg ga wanneer we vrije tijd hebben, dan is het het minst zwaar voor ons allebei," zeg ik en hij knikt.

"Ik ben blij dat je dat zegt." Ik glimlach en wrijf over zijn haar, voordat ik hem een zachte kus geef. Hij legt zijn handen om mijn hoofd, zodat ik bij hem blijf. Ik brom even tevreden en laat mijn tong langs die van hem gaan.

Niall grinnikt als hij terug trekt en laat zijn neus langs die van mij gaan. "Ik ben blij dat je er voor me bent," fluistert hij. "Dat ik mezelf bij je kan zijn."

"Hm..." mompel ik en ik leg mijn benen over zijn schoot heen. Hij wrijft over mijn benen en kust me nog een keer.

"Moe?" vraagt hij en ik knik voorzichtig. "Ga dan maar slapen. Ik zorg dat er voor morgen voor jou en Jaydan een vliegtuig klaar staat."

Hij geeft me nog een klein kusje, maar tilt me dan van zijn schoot af en legt me naast hem neer. Ik rol me op in de deken en kijk hoe hij de kamer uitloopt. Hoe moe ik ben, kan ik niet slapen zonder Niall. Dat gaat lastig worden als ik weg ben.

Ik sluit mijn ogen gewoon en denk ergens anders aan. De plek naast me is nog warm van daarnet, maar Niall is er niet. Ik kan hem alleen horen praten in de woonkamer naast me.

Wanneer ik bijna in slaap val, hoor ik de deur open gaan. Ik kreun even en draai me om, omdat Niall het altijd voor elkaar krijgt om net voordat ik in slaap val weer binnen te komen en me zo alsnog van zijn knuffels te laten genieten.

Zijn voeten schuifelen over het tapijt naar het bed. Ik ruik en voel hoe hij naast me komt liggen, maar blijf zo veel mogelijk bezig met slapen. Hij komt achter me liggen en knuffelt zich stevig tegen me aan. Zijn lichaam is warm, net als zijn handen die zich over mijn buik en benen bewegen.

"Slaaplekker, liefje," fluistert hij als hij mijn haar goed over het kussen legt, zodat hij mijn nek zacht kan kussen. Ik glimlach automatisch en concentreer me helemaal op zijn kusjes en knuffels. Jammer genoeg kan ik nu niks terug doen, want ik slaap al bijna. Ik weet zeker dat hij weet dat ik wakker ben en ook echt wel blij ben met hoe hij voor me zorgt.

Met de ruzie had ik niet gedacht dat ik zo vannacht naast hem kon liggen. Ik dacht dat ik nu al in het vliegtuig terug naar huis zou zitten, boos en verdrietig.

Niall blijft me kussen en knuffelen, zodat dat het laatste is wat ik voel voordat ik in slaap val.