ONE N.H.

Part 114

✼
Niall Point Of View ✼

"We gaan winnen, toch?" vraag ik aan Jaydan en hij knikt trots. Ik trek hem bij mij op schoot, waarna Louis Emily bij hem op schoot trekt. "Welk team wil je?" vraag ik zacht aan Jaydan en hij wijst alleen naar de tv. "Welke?"

"That one!" Ik lach en hij kijkt trots naar me, voordat hij opstaat en op mijn schoot klimt. Hij houdt zich staande tegen mijn hoofd en laat zich dan weer zakken op mijn schoot, waardoor hij naar me toe gekeerd zit.

"Welke wil je nou?" lach ik en hij kijkt om, voordat zijn grote ogen me weer aankijken.

"Derby," zegt hij en hij kijkt naar de knuffel in zijn handen.

"Sorry, baby. Die hebben ze niet op Fifa," grinnik ik en ik wrijf over zijn hoofd. Hij bromt en knuffelt zich tegen me aan. Waarom hij vandaag zo super veel knuffelt, weet ik niet. Misschien mist hij zijn moeder, of wil hij me meer knuffelen omdat ik vandaag alle tijd voor hem heb.

"Gaat het vandaag nog gebeuren?" vraagt Louis lachend.

"Laat hem rustig nadenken," zeg ik en Jaydan kijkt naar de tv. "Manchester?"

Hij knikt en ik selecteer het, voordat ik samen met Louis alles instel. Jaydan kijkt naar het scherm en ik leg mijn armen om hem heen.

"Be good," mompelt Jaydan en hij stuitert op en neer op mijn schoot.

"Gonna do my best," grinnik ik. Hij staart naar het scherm, zijn mond half open, maar nog net niet zo ver dat zijn speen eruit valt.

Ik doe zo goed mogelijk mijn best, zoals Louis. Het gaat mij en Louis niet om het winnen, maar het plezier van Jaydan en Emily. We laten elkaar dus allebei een paar keer scoren en stoppen dan.

"I miss mommy," mompelt Jaydan als hij naar me kijkt en weer op mijn schoot komt staan, zodat hij net een stukje groter is.

"Me too, buddy," zeg ik en ik pak zijn handjes vast, waardoor ik hem beter steun. Hij kruipt tegen me aan en ik wrijf over zijn ruggetje.

"I want mommy." Hij kijkt naar me, waarna hij zijn ogen samen knijpt.

"Ze komt naar huis, straks." Nog even kijkt hij naar me, maar dan knijpt hij weer zijn ogen dicht en rollen er tranen over zijn wangen. Ik trek hem tegen me aan en hoor hem huilen op mijn schouders.

"Mommy," huilt hij zacht. Ik sluit mijn ogen en loop dan met hem naar de slaapkamer. Daar is het wat rustiger.

"Sorry, buddy... Mama is naar de stad met Lottie," zeg ik en ik kijk naar hem. "Please don't cry."

Ik heb hem nog bijna nooit horen huilen. Normaal konden Lizzy en ik hem een dag bij mijn of haar moeder laten, maar nu hecht hij veel meer waarde aan ons. Hij houdt van ons en dat merk je nu pas echt.

"Mommy," huilt hij verder. Ik kijk naar hem en wrijf zijn tranen weg. Hij knijpt zijn ogen weer samen en ik druk een kus tegen zijn voorhoofd.

De deur gaat open en ik hoor Lizzy lachen tegen Lottie. "Daar is ze al," zeg ik als ik Jaydan om zie kijken.

"Mommy!" huilt hij verder. Ik loop met hem naar de woonkamer en zie Lizzy daar staan. Ze kijkt verbaast en fronst.

"Baby," mompelt ze als ze Jaydan overpakt. "Ahw, wat is er?"

"Hij miste je," zeg ik zacht. Jaydan kijkt naar Lizzy en knuffelt haar dan. Hij is meteen gestopt met huilen. Lizzy legt haar arm om mijn heup en trekt me naar haar toe, waarna ik haar een kus geef. "Ik ook."