ONE N.H.

Part 93

Zondag komt Serious Request naar het mooie Breda! Zo'n groot evenement zowat om de hoek, ik kijk er echt super erg naar uit. Ik ga dan ook proberen om elke dag even te gaan kijken, na school ofzo :)

Gaan jullie ook kijken? Laat het weten in de comments!! :) Bedankt voor alle steun en comments! Enjoy! X

Niall Point Of View ✼

"Ja, misschien is het wel mijn schuld, maar als ik het goed wil maken, dan ga je helemaal panisch doen," zeg ik verbaast.

"Ik doe niet panisch! Je hebt me hier gelaten!"

"Dat was toch wat je wilde?!" We schreeuwen tegen elkaar, waardoor ik Jaydan boven hoor huilen. Ik zucht even en kijk dan naar Lizzy. "Ik denk dat het verstandig is dat ik ga, want in deze toestand wil je denk ik niet naar je zoontje toe."

Ik draai me om en loop naar Jaydan's kamer. Hij huilt en ik til hem op. Waarschijnlijk huilt hij alleen maar omdat hij ruw werd onderbroken van zijn slaap en anders weet ik niet wat het is. Een tijdje knuffel ik hem en zing ik een liedje, waardoor hij rustig wordt. Na een paar minuten slaapt hij al weer bijna en leg ik hem in zijn bed.

Wanneer dat gedaan is, sluit ik de deur achter me en loop ik weer naar de woonkamer. Lizzy staart voor zich uit en ik ga ook op de bank zitten.

"Je hebt gewoon geen tijd meer voor me," mompelt ze en een traan rolt over haar wang. "Je denkt niet meer aan me zoals je dat altijd hebt gedaan."

"Dat is niet waar, liefje."

"Zo voelt het wel en zo blijft het voelen als je meer naar je telefoon blijft kijken als naar mij." Ik slik even, want ze heeft ergens wel gelijk.

"Het is allemaal zo druk met alles," mompel ik zacht, waardoor ze weet dat ik en smoesje verzin.

"Dat slaat nergens op, Niall. Op tour kon je nog met me zijn en daarna ook altijd. Ik snap niet wat hier anders aan is. Je moet veel regelen en liedjes inzingen, maar dat doe je niet als je naar je telefoon kijkt," zegt ze zacht. Ik slik even en knik.

"Je hebt gelijk." Het is stil en ik weet hoe fijn ze het vindt dat ik heb toegegeven, want dat doe ik niet snel. "Maar je hebt niet altijd gelijk," zeg ik. "Vanochtend zat ik zo vaak op mijn telefoon omdat ik aan het regelen was dat mijn moeder Jaydan zou ophalen en we dan samen wat leuks zouden doen."

Ze kijkt naar me en dan voor zich uit. "Dat wist ik niet en dat kon je me best vertellen, dan had ik anders gereageerd en hadden we misschien niet eens ruzie gehad."

"Dat is waar." Ik zucht even. "Maar ik wilde het ook als een verrassing houden."

Ze bijt op haar lip en trekt haar vuisten in de sweater die ze aanheeft.

"En ik wil ook nog terug komen op het feit dat je denkt dat ik niet aan je denk, want als er iets niet waar is, dan is het dat wel. Ik denk elke seconde van de dag aan je, ook wanneer ik in de kroeg ben." Ze kijkt naar me, haar ogen groot en bang.

"Was je in de kroeg, alleen?"

"Nee, met Harry. Al die meiden probeerde mijn aandacht te krijgen en het was stik irritant." Opnieuw bijt ze op haar lip.

"Maar.. je hebt niks..?"

"Denk je dat ik gek ben, Lizzy? Ik hou van jou en alleen van jou," mompel ik met een brok in mijn keel. Ik moet denken aan vanmiddag, dat ik het liedje inzong en moest huilen om haar, en daardoor moet ik nu ook bijna huilen.

"Ik ben blij dat je dat zegt." Ik kijk in haar ogen en schud mijn hoofd dan.

"Ik bedrieg je niet, dat zal ik nooit doen." Ik bijt op mijn lip en sta dan op, waardoor ze verbaast reageert.