ONE N.H.

Part 121

Lizzy Point Of View ✼

Met z'n alle zitten we aan een super lange tafel in een restaurant. Het is super lekker, al had ik niet anders verwacht als Niall een restaurant uitzoekt.

Ik zit tussen Niall en Jaydan in, en Niall heeft heel de tijd zijn hand op mijn bovenbeen liggen. Hij ziet er netjes uit in zijn zwarte skinnyjeans en witte blouse. Zijn haar zit perfect en hij straalt, gewoon omdat we allemaal bij elkaar zijn.

Ondanks dat we nu bijna 10 jaar verkering hebben, gaat alles nog hetzelfde. We wisselen ons eten nog steeds uit zoals we altijd deden. De jongens kijken ons ook niet gek aan, want ze weten dat dit altijd zo zal blijven gaan.

"Had ik al gezegd dat je er super mooi uitziet?" vraagt Niall en ik kijk even naar mezelf, de nieuwe jurk die ik samen met Lottie had gekocht.

"Zo'n 20 keer al, ja," grinnik ik en Niall wrijft glimlachend over mijn knie.

"Nou, het is zo." Ik bloos, nog elke keer, en eet dan mijn laatste hap van mijn biefstuk. Naja, Niall's biefstuk. Ik had de helft geruild voor mijn vis.

"Lou," begint Niall en Lou knikt. Ik kijk naar Jaydan en leg mijn arm over hem heen. Hij kijkt naar me en glimlacht dan. "Wil je straks op Jaydan passen?"

"Ja, is goed. Ik heb toch niks te doen en ik ben een beetje te oud om uit te gaan," lacht ze. "Elke avond een concert en dan ook nog uit gaan wanneer we vrij zijn, dat gaat te ver."

Ik glimlach naar haar en kijk dan naar Niall. "Waarom vroeg je dat?" vraag ik en hij kijkt naar me, zijn hand wrijvend over mijn bovenbeen.

"Zodat we straks uit kunnen gaan," zegt Niall trots en ik grinnik.

"Je blijft samen met Emily bij Lou vannacht, goed?" vraag ik aan Jaydan en hij kijkt me met grote ogen aan.

"Mommy," mompelt hij dan. Ik til hem op mijn schoot en kijk naar hem.

"Luister," zeg ik zacht en ik wrijf over zijn hoofd.

"I want you to be with me, mommy," zegt Jaydan zacht en ik glimlach even.

"Je kent Lou toch?" Hij knikt even. "Lou is heel goed met kindjes. Ze heeft zelf Lux en die vindt haar fantastisch. Ze is super lief en papa en ik willen een avondje wat gaan drinken met de jongens."

Hij luistert aandachtig, maar hij lijkt het niet leuk te vinden.

"Why can't I come?"

"Omdat het voor volwassenen is." Ik wrijf over zijn haar en Niall legt zijn arm om mijn schouders.

"This is for adults, too." Hij kijkt naar Niall, die zijn hoofd schudt.

"Vanavond is nog meer voor volwassenen, Jaydan. Maak je geen zorgen, Lou zorgt goed voor je en je mag nog steeds met Emily slapen."  Jaydan kijkt naar Niall en klimt dan bij hem op schoot. "We nemen afscheid van je, en dan neemt Lou je mee naar het hotel. We blijven nog even in de stad en dan komen we in de nacht weer naar het hotel."

Niall legt hem alles uit en ik stel Lou gerust, omdat het toch ook wel lastig voor haar is.

"Hij blijft op totdat we thuis zijn," zegt Niall zacht en ik knik even. Het zal zwaar zijn voor Jaydan, maar waarschijnlijk valt hij toch op de bank in slaap.

"Maak je geen zorgen," zeg ik als ik Jaydan over zijn hoofd wrijf en er een kus tegen druk. "We houden van je, er is niks om bang voor te zijn."

Hij knikt even en kruipt tegen Niall aan. Zonder dat we iets hebben besteld, komt er een gigantisch schaal met ijs, chocolade, snoep, eigenlijk alles, naar onze tafel. In het midden staat een soort vuurwerkfontein en iedereen gaat zingen wanneer de schaal voor me wordt neergezet. Het voelt zoals vroeger.

Zodra de fontein uit is, klapt iedereen en grinnik ik. "Bedankt," zeg ik zacht tegen iedereen. Niall glimlacht en wrijft over mijn been. "Ik zou zeggen: kies," lach ik. Ik kan dat echt niet helemaal alleen op. Ik ga het niet eens proberen.

Iedereen pakt wat en we eten het als toetje op. Jaydan blijft dicht bij Niall zitten, eigenlijk gewoon op zijn schoot. Emily doet hetzelfde bij Harry, wat trots voelt.

Niall's hand glijdt over mijn bovenbeen en hij knipoogt als ik hem aankijk. Meteen worden mijn wangen vuurrood, misschien wel omdat ik denk te weten wat hij bedoeld, maar anders omdat ik verlegen word van hem.

Na een uurtje, lopen we het restaurant uit. Het is al best laat en ik til Jaydan op, zodat ik hem nog een keer stevig kan knuffelen voordat Jaydan met Lou meegaat en ik met de jongens.

"Braaf zijn, niet bang zijn en dan komt alles goed, oké? Het zal gezellig zijn met Lou en Emily. Ik hou van je." Ik geef hem een kus en hij knuffelt me.

"Bye mommy, I love you too." Ik sluit mijn ogen en zucht, voordat ik hem aan Niall geef. Zij nemen ook afscheid en dan pakt Lou zijn handje. Hij kent haar erg goed, omdat hij zowat met haar leeft, maar alleen met haar zijn is toch wat anders.

Wanneer ik Jaydan niet meer kan zien, breekt er wat in me. Ik probeer me groot te houden en het niet te laten zien, maar dat kan gewoon niet tegenover Niall.

"Hey babe.. ya alright?" vraagt hij zacht als hij zijn arm om me heen legt. Een mini traan rolt over mijn wang en ik zucht.

"Gewoon... pijn om hem weg te zien gaan. Hij wilde ons bij hem." Ik kijk naar Niall en hij kijkt me terug aan. "Hij hecht waarde aan ons. Hij houdt van ons. Ik voel me zo'n stomme moeder dat ik hem gewoon weg heb laten lopen."

"Liefje, luister goed naar me," begint Niall en hij trekt me stevig tegen hem aan. "Jij... bent alles behalve een stomme moeder. Hij houdt van je, en dat zal hij na vanavond ook nog doen. Als we dit niet hadden gedaan, dan weet hij niet hoe het is om iets zonder ons te doen. We moeten ons eigen leven onderhouden, we zijn samen met Jaydan een gezin maar dat betekent niet dat we álles samen moeten doen. Dit is goed voor hem. Hij moet ook leren dat we niet altijd bij hem zullen zijn."

Ik knik even en veeg die ene kleine traan weg. "Dit was hetgene wat we moeten doen, anders zitten we over een jaar opgesloten in een huis en moeten we met z'n drieën naar de supermarkt, en verder dan dat komen we niet. We zitten dan opgesloten in ons eigen huis."

Hij heeft gelijk. Tuurlijk heeft hij dat. "Ik weet het."

"Hij zit goed, dat is wat telt. Morgen is hij vergeten dat hij alleen is geweest en dan heeft hij er toch wat van geleerd, onbewust. Hij zal het zelf niet weten, maar juist zó ontdekt hij wie hij is en wil zijn. Dat leert hij niet als hij ons handje blijft vasthouden en wij hem leiden in de lijnen die wij willen." Ik zucht even en knik dan. Alles wat hij zegt klopt gewoon zo erg, dat ik erover moet nadenken. Nu alleen nog niet. Nu is het tijd voor alcohol.

"Bedankt," zeg ik glimlachend tegen Niall en ik druk een kus tegen zijn wang. Hij wrijft over mijn onderrug en dan sluiten we aan bij de rest. Een momentje voor onszelf was even nodig.

Ik hou Niall's hand stevig vast en mijn hand om zijn bovenarm. Vandaag is een speciale dag en dan besef ik alleen maar beter hoe veel ik geluk heb met een man zoals Niall.

Het is nog best rustig in de stad, maar ik denk dat dat snel gaat veranderen. Achter Harry aan stap ik een café in, waar Niall mijn hand loslaat en die op mijn onderrug legt. Het is zodat we minder klef doen, maar hij wel duidelijk laat weten dat ik van hem ben.

Gelukkig staan we in een kroeg, en niet in een soort van feesttent. Ik hou meer van gewoon een gezellig muziekje, dan dat een DJ van die super harde, meestal voorspelbare muziek draait.

Niall drukt een kus tegen mijn voorhoofd en ik kijk naar hem, voordat ik hem een kusje geef.

"We hebben je cadeautjes niet eens uitgepakt," lacht hij als hij naar me kijkt. Louis en Harry zijn alcohol halen, dus wij gaan aan een tafel staan.

"Oh nee, shit. Helemaal vergeten," mompel ik en ik schud mijn hoofd.

"Liam zei nog zo om het niet te vergeten," grinnikt hij en ik glimlach.

"Sorry. Kunnen we dat morgen doen?"

"Het zal wel moeten." Hij wrijft even over mijn arm en kijkt dan om zich heen.