ONE N.H.

Part 58

Lizzy Point Of View ✼

"Eindelijk, engelse grond," zucht ik als ik het vliegtuig uitstap. "Het ruikt beter en het voelt beter."

"Ruikt?" vraagt Niall verbaast, waarna ik knik.

"Dat kan ook komen doordat ik daarstraks 4 uur in een vliegtuig heb gezeten," grinnik ik en hij knikt.

"Dat denk ik eerder." Hij legt zijn arm om mij heen en geeft mijn koffer, die ik achter me aan sleep. Buiten hoor ik al fans gillen, wat me bang maakt. Niall merkt het gegil wel, maar niet dat het me bang maakt.

Zodra we bij de uitgang zijn, pakt Niall mijn hand stevig vast. Louis loopt voor me, Niall achter me. Ik voel me veilig tussen de jongens in, maar ik merk ook dat meisjes aan mijn koffer trekken om hem los te krijgen.

Voorzichtig voel ik Niall in mijn hand knijpen, omdat hij ook wel merkt dat ik me niet fijn voel en omdat de meisjes ons uit elkaar willen halen.

Bij Niall's auto staan geen mensen. We hadden de auto hier gezet, zodat we meteen naar huis konden. Uitgebreid geven we alle jongens een knuffel, voordat ze naar hun eigen auto lopen.

"Jezus," zucht Niall als hij mijn koffer pakt en die in de achterbak. "Sorry liefje," zegt hij en hij geeft me een kus, voordat hij ook zijn eigen koffer doet.

"Het geeft niet, denk ik.." zucht ik en ik wrijf even over zijn onderrug. Hij knikt en wrijft over mijn hoofd.

Er komen weer een paar meisjes aan gelopen, die mijn hand van Niall af halen. Ik kijk ze verbaast aan en zie dat ze groter zijn als mij, maar net iets kleiner als Niall.

"Hey Niall," zeggen ze dan schijnheilig.

"Hey," zegt Niall met een zwakke glimlach. We willen gewoon naar huis en het is asociaal om gewoon erbij te komen staan.

"Mogen we een handtekening?" vraagt een van de meisjes en Niall knikt. "Heb je een pen?"

Niall kijkt even zoekend om zich heen, maar knikt dan als hij naar de auto loopt. Ik kijk naar de meisjes en ineens kijken ze weer super boos naar me. Fijn...

"Dus Lizzy," begint 1 van hen. "Wanneer verlos je hem uit zijn lijden en maak je het uit?"

"Ik.. Ik hoef hem niet uit zijn lijden te verlossen. Hij... Wil dit," mompel ik zacht. Het meisje komt dichter naar me toe staan en omdat ze groter is, voel ik me bang. Mijn vermoeden klopt, want ze krabt waar ze maar kan komen met haar nagels.

Ik voel aan mijn gezicht en armen, terwijl Niall mijn geschreeuw hoort en snel komt. "Doe even normaal!" roept hij als hij het meisje wegduwt en me beschermt.

"Zij krabde mij," zegt het meisje.

"Ga weg, zoiets doet ze niet," gromt Niall.

"Ik deed het voor jou."

"Ik zeg het je nog 1 keer: ga weg." De andere meisjes die er omheen staan, steunen het meisje. Ik voel aan mijn arm en zie bloed stromen. Oh shit.

Niall gromt kwaad en kijkt me aan. Ik kijk bang in zijn ogen. "Zijn ze.." mompel ik en hij schudt zijn hoofd.

"Ga zitten," fluistert hij. Het klinkt niet lief, maar ik weet dat hij niet kwaad is op mij. Door zijn woede kan hij nu niks anders als kwaad praten.

Ik kruip in de auto en Niall stapt naast me in. Een ongemakkelijke stilte vult de ruimte, terwijl Niall de parkeerplaats van het vliegveld afrijdt. "Ik had je niet alleen moeten laten," zucht hij dan.

Voorzichtig kijk ik naar de snee in mijn arm, die het meisje heeft veroorzaakt. Het bloedt nog steeds.

Niall stopt bij de eerst volgende parkeerplaats en kijkt naar me. "Sorry," fluistert hij als hij uit de auto stapt. Ik kijk verbaast om en zie hem de verbanddoos uit de kofferbak pakken, voordat hij mijn deur opent en naar me kijkt.