ONE N.H.

Part 42

Super bedankt voor al jullie lieve comments!! Daarom nu een nieuw deel :) xx

Niall Point Of View ✼

Mijn woede voor Luke werd erger en erger. Alle woede voor Lizzy is weg gegaan, naar Luke. Ik huil alleen maar om haar, ik kan haar niet vergeten, ook al is dat hetgene wat ik tegen Harry heb vertelt.

Met een zucht pak ik mijn koffer van de band af. We zijn terug in Londen, de hel op aarde. Hier is alles druk, hier woont Lizzy. De tour was fijn, ook al was ik toen met Luke.

De jongens van 5SOS hebben hier een hotel en blijven nog even in Londen, tot mijn grote frustratie dus.

Ik hou mijn hoofd gebogen als we richting de uitgang van het vliegtuig lopen. Ik wil hier niet zijn, maar we moeten hier een paar nieuwe singles opnemen. Anders had ik al lang een vliegtuig naar Los Angeles genomen om me helemaal klem te zuipen. Even alles vergeten.

"Louis!" roept Lizzy blij. Ik kijk met een ruk op en zie mijn meisje daar staan. "Harry! Liam!" gaat ze verder, maar ze noemt me niet. Haar ogen vinden die van mij en ik kijk vlug weg, voordat ik mijn tranen weg veeg. Ik hou zo veel van haar.

Iedereen knuffelt Lizzy, terwijl ik er akward bij sta. Ik zie Luke op haar af lopen, maar hou hem tegen en stap zelf op haar af.

"Niall, doe normaal," sist Lizzy als ze naar de grond kijkt. "Je wilde niet, maar omdat hij gaat ineens wel?"

Het irriteert me dat ze me niet aankijkt. "Ik durfde niet, Lizzy. Als jij nog niet klaar bent met dit gezeik, zoek het uit dan," zeg ik en ik schud mijn hoofd, voordat ik weg loop. Ze mag mijn tranen niet zien. Niemand mag mijn tranen zien.

"Komop, Niall," zucht Harry als hij mijn arm pakt en me probeert tegen te houden. Ik ruk me los en loop door.

"Ik ben er klaar mee, Harry," fluister ik als ik me omdraai. Hij kijkt me aan en fronst. Achter hem staan onze vrienden, maar ze horen ons niet.

"Je hebt voor haar gevochten, zij voor jou. Waarom zou je dit niet kunnen oplossen?" Ik kijk hem voor een tijdje aan en schud mijn hoofd dan.

"Zij wil niet voor mij vechten. Het is.. Het is klaar," zeg ik met een brok in mijn keel als ik me omdraai en met mijn koffer in mijn hand naar buiten loop. Ik ga wel naar huis, huilen in mijn eentje..

✼~✼~✼~✼

Lizzy Point Of View ✼

Peinzend loopt Harry terug naar ons. Ik trek me terug van Luke, waarvan onze knuffel langer duurde als ik had gehoopt. Die gast is zo klef en weet ik veel wat..

"Hij.. Hij is er klaar mee," zegt Harry zacht tegen Liam en Louis. Liam zucht meteen en kijkt naar zijn beste vriend die het vliegveld uitloopt. Ik kijk ook naar hem, maar hij kijkt niet om of doet niks. Wat had ik dan ook verwacht.

"Sorry, ik was een bitch," zeg ik zacht.

"Ja, dat was je," zucht Harry, waardoor ik me nog meer schuldig voel. Ik wilde hem dat echt niet aandoen...

"Harry, rustig.. Het is best normaal," zegt Liam zacht.

"Maakt me verdomme niet uit, die gast gaat zich van binnen helemaal kapot maken als hij alleen is!" sist Harry, om niet heel het vliegtuig erbij te betrekken.

"Sorry," fluister ik zacht en bang.

"Sorry heeft geen zin om dat tegen ons te zeggen, Lizzy." Hij kijkt me boos aan en Louis trekt hem met een zucht tegen hem aan. "Jíj moet sorry zeggen, tegen haar en tegen Niall," zegt hij als hij naar Luke wijst.

"Wat heb ik hiermee te maken?" vraagt hij en ik frons ook.

"Ga toch weg! Je weet dondersgoed wat ik bedoel!" Ik schud mijn hoofd en kijk naar Harry. "Ben je serieus.. Lizzy.."

"Wat?" vraag ik zacht.

"Je geloofde hém, in plaats van je vriendje?" vraagt hij en ik voel mijn ogen volstromen met tranen. Natuurlijk vertelde Niall de waarheid. Hoe kon ik ooit zo dom zijn om dat niet in te zien?

"Ik ben zo dom," huil ik met mijn hoofd in mijn handen.

"Het is dat je het zelf zegt.." gromt Harry, waardoor Louis hem verbaast toespreekt. Een arm glijdt om me heen en aan de manier te voelen, is het die van Luke.

"Flikker op," sis ik als ik naar Liam toeloop. Hij slaat zijn armen om me heen en drukt een kus tegen mijn voorhoofd.

"Ik heb het verpest," fluister ik met mijn hoofd in zijn nekholte.

"Behoorlijk.." zucht hij.

"Heeft hij het echt opgegeven?" vraag ik zacht als ik hem aankijk. Hij veegt mijn tranen weg en kijkt me terug aan.

"We praten er zometeen verder over al dit." Ik kijk naar Harry en hij kijkt ook naar mij.

"Sorry," zeg ik zacht. Hij loopt naar me toe en trekt me tegen hem aan. "Ik.. Ik was gewoon zo boos en mijn moeder.."

"Ik snap je wel, babe. Je hebt alleen een probleem als je nog door wilt met Niall." Ik knijp mijn ogen op elkaar. Ik had me zo voorgenomen om me als een bitch te gedragen als ik hem zag, gewoon om te laten zien hoe veel pijn ik heb en om wat hij bij Luke had gedaan. Dat laatste blijkt al niet waar te zijn. Ik had hem ook gewoon moeten geloven, en de meeste dingen had ik nooit mogen zeggen.

"Ga je mee?" vraagt Liam als hij over mijn onderrug wrijft.

"Waar naartoe?" vraag ik en ik krab even aan mijn hoofd. Ik wil niet mee, ik moet nog kijken hoe het met mijn moeder is. Het gaat steeds beter met haar, maar ik moet er gewoon voor haar zijn.

"Naar Harry en Louis, gewoon praten en weet ik veel," zegt Liam en ik knik voorzichtig. Snel whatsapp ik mijn moeder dat ik wat later thuis ben, wat ze goed vindt. Ze stuurt nog een paar kusjes erachter aan, wat me op mijn gemak stelt.

Ik stap in mijn eigen auto en rij achter Louis en Harry aan naar hun huis. Het voelt fijn om even alleen te zijn, maar meteen denk ik weer aan Niall.

"Wat een klootzak, die Luke," zeg ik zacht als ik mijn auto voor het huis parkeer en uitstap. Louis knikt vragend en ik herhaal het nog een keer.

"Je kan hem niet de schuld geven van jullie ruzie," zegt hij en ik haal mijn schouders op.

"Hij is een grote reden." We lopen met z'n alle naar binnen, waar we op de bank gaan zitten. Ik vind het fijn dat ze weer terug zijn, ook al was het allemaal wat hectisch.

Alsnog blijf ik constant denken aan Niall of mijn moeder. "Zou ik hem terug kunnen krijgen?" vraag ik zacht aan Liam, want die zit niet tegen iemand aan geplakt. Hij kijkt me aan en fronst dan.

"Verwacht nou niks, dan kan het alleen maar meevallen," zegt hij als hij even over mijn haar wrijft. Ik zucht zacht en staar voor me uit.

"Sorry dat ik zo deed," fluister ik als ik tranen in mijn ogen voel ontstaan.

"Het geeft toch niet.. Iedereen maakt wel eens een fout en Niall snapt het wel, met veel aandringen," zegt Liam en ik zucht. Dit word nog zwaar..

"Zeg nou geen sorry tegen ons, wij hoeven het niet te horen," zegt Harry en hij staart naar de tv. Ik kijk naar mijn nagels en knik dan. Durf ik dit? Ik heb niet echt een keus..