ONE N.H.

part 60

Jahoor, we zitten allemaal weer op school :/ hopelijk kan ik alsnog zo veel mogelijk schrijven en updaten!! Xx enjoy!

Niall Point Of View ✼

"Kom, liefje," fluister ik zacht als ik Lizzy een kus geef en haar jas geef. Ze glimlacht zwak en trekt hem aan. Ik merk dat het vandaag allemaal wat minder met haar gaat en dat vind ik jammer. Het is begrijpelijk dat ze soms van zulk soort dagen heeft, maar het is nog steeds niet fijn om mee te maken.

Stevig pak ik haar hand en loop ik met haar naar de auto, waar ik haar hand weer moet loslaten. Ze gaat zitten naast me en legt haar hand om mijn been. Ik pak haar hand weer en wrijf er cirkeltjes over heen met mijn duim.

We rijden een stukje en ik heb haar naast me, onderzoekend hoe de rimpeltjes in mijn hand eruit zien. Als ik de auto parkeer, stappen we uit. Opnieuw pak ik Lizzy's hand en bel ik aan. Lizzy leunt tegen me aan, waardoor ik haar hand los laat en mijn arm om haar heen leg.

"Moet ik het vertellen?" vraag ik zacht. Eigenlijk wil ik het niet, maar ik weet dat ze het zelf niet durft. Voorzichtig knikt ze en kijkt ze me aan. Als ze zo emotioneel is heel de dag, is er iets niet goed. Ze ziet zo erg op tegen dit moment. Vanochtend was ze blij, maar nu niet meer.

Haar moeder doet open en glimlacht breed. Ze lijkt niet eens wat te merken aan Lizzy als ze haar en mij een knuffel geeft.

"Wat fijn dat jullie er zijn," zucht ze en ze opent de deur verder, zodat we binnen kunnen komen. Ik loop naar binnen, maar Lizzy stopt me door stil te blijven staan. Ik kijk haar aan, maar niet voor lang. Ze kruipt tegen me aan en legt haar hoofd tegen mijn borst. Voorzichtig beweeg ik mijn hand over haar rug en haar.

"Rustig maar," fluister ik als ik haar lichaam voel trillen. Ze bijt op haar nagels en schudt haar hoofd.

"Lizzy?" vraagt haar moeder als ze merkt dat we niet achter haar aan komen. Ze komt naast ons staan en kijkt naar haar dochter. "Meisje van me, wat is er?"

Lizzy kijkt haar aan en dan pas lijkt haar moeder de snee te zien. Ze was gewoon zo blij daarnet om haar dochter te zien en door al het knuffelen, heeft ze het niet gezien.

"Waar kom-"

"Een fan heeft me gekrabd, mam. Ik hou zo veel van je," snikt Lizzy als ze tegen haar moeder aan kruipt en mijn hand stevig vast pakt. Ik wrijf met mijn duim over die van haar en met mijn andere hand over haar rug.

"Och, meisje toch," zegt haar moeder en ze knuffelt Lizzy stevig. "Niet huilen... Ik hou ook van jou, dat weet je toch?"

Lizzy mompelt van alles, wat ik niet kan verstaan. Haar moeder echter wel. Ik moet zelf bijna ook huilen als ik zie hoe veel Lizzy huilt. Ze is emotioneel en huilt snel, dat weet ik, maar dit doet me echt pijn.

"Kom binnen, pak een kop thee en ga desnoods even rustig op bed liggen," zegt haar moeder en ze kijkt haar aan. "Het komt goed, ik ben hier, Niall.."

Lizzy durft me niet aan te kijken, maar knikt wel en knijpt in mijn hand. Ik wrijf zacht over haar haar en druk er een kus tegen.

"Wil je naar boven?" vraagt haar moeder en Lizzy knikt, waarna ik haar op til en haar benen om mijn middel klem. Lizzy grinnikt en kijkt op me neer.

"Ik kan zelf lopen," mompelt ze.

"Hoeft niet," zeg ik en ze verbergt haar hoofd in mijn nekholte.

"Ik kom zo een kop thee brengen," zegt Lizzy's moeder als ze even over mijn rug wrijft en ik knik. Ik weet hoe blij ze is nu ze weet dat Lizzy in goede handen is.