ONE N.H.

Part 92

Super bedankt voor het lezen :) vergeet niet om te stemmen als je dat leuk vindt, en om een reactie achter te laten!! :) x

Niall Point Of View ✼

Vol zelfvertrouwen zet ik mijn koptelefoon op en ga ik voor de microfoon staan. Ik kijk naar Julian en knik dan.

"Oke, Niall, jouw liedje," zegt hij als hij de melodie al aan zet. Ik kijk verbaast naar hem, maar durf hem niet tegen te spreken. Het loopt vandaag al niet zo soepel met hem en dan moet ik niet ook nog gaan zeuren over dit lied.

Ik zing zacht de eerste zinnen, maar denk dan er over na. De grootste fout die ik vandaag heb gemaakt.

"Sorry," zeg ik gebroken, met tranen op mijn wangen. Julian zet de muziek en kijkt naar me, terwijl ik mijn gezicht in mijn elleboog verberg. "Ik kan er niks aan doen, Julian. Ik heb het verpest bij haar vandaag en dan kan ik niet dit liedje gaan zingen alsof er niks is," zucht ik.

"Dat kan je wel, Niall. Gebruik je emoties die je nu hebt in dit lied, dan wordt het het mooiste lied wat je ooit hebt gezongen," zegt hij en ik kijk naar de microfoon, voordat ik knik. Hij zet de muziek weer aan en ik slik zacht, voordat ik toch ga zingen.

'Waking up to kiss you and nobody's there, the smell of your parfume still stuck in the air. It's hard...'

Ik voel hoe tranen over mijn wangen stromen, maar ik doe gewoon wat Julian me heeft gezegd, ik zing door. Zelfs de stukken die voor de jongens waren gemaakt, ik kan het niet laten om ze ook te zingen omdat dit een deel van mijn en Lizzy's leven is. Ik praat er wel eens met haar over en nu is het al helemaal actueel.

Nog een paar keer zing ik het, maar dan is het tijd om te stoppen. "Kunnen we nog even snel ergens langs gaan voordat we gaan eten? Ik moet nog wat halen," zeg ik tegen Harry en hij knikt. We trekken onze jas aan en gaan dan opweg naar de stad.

✼~✼~✼~✼

"Ik ben wat later thuis," stuur ik nog snel naar Lizzy. Ik heb heel de dag niet met haar gepraat, maar fuck it. Ik ben half bezopen en dan maakt niks me meer uit.

Het is irritant hoe meiden met me flirten, gewoon puur omdat ze me herkennen. Ik wil niet met die barbie's zoenen, en al helemaal niet omdat ik Lizzy thuis heb zitten. Ik mag dan wel dronken zijn en ruzie hebben met mijn vrouw, dat betekent niet dat ik zoen met een meisje die ik pas 1 avond ken en mij alleen maar leuk vindt om mijn geld.

Ondanks dat, kan ik niet onaardig tegen ze doen. Misschien zijn ze wel fan en dan ben ik straks weer slecht, omdat ik ze afwijs of zeg waar het op staat. Ik ben zo niet van binnen, maar op dit moment weet ik niet goed wat ik doe en dat maakt het niet beter.

Harry tikt op mijn schouder en wenkt dan, waarna we naar een andere kroeg lopen.

"Ik werd gek," mompelt hij als hij een hand door zijn haar haalt en ik knik. Hij loopt een echte kroeg binnen, waar bijna alleen maar mannen zitten en waar iedereen ouderwets bier drinkt en met elkaar praat. Op dit moment, omdat we maar met z'n tweeën zijn, is het fijner om hier te zijn.

We gaan aan de bar zitten en bestellen bier, voordat we er meteen een slok van nemen. Ik kijk naar de klok, die half 11 aangeeft. Ik weet niet waarom ik dat berichtje naar Lizzy stuurde, want ze wist al lang dat het later zou worden. Om half 11 is dat logisch...

"Maar... fucked up," zucht Harry en hij draait zijn bier rond in zijn glas. Ik knik en bijt even op mijn lip. Eigenlijk wil ik terug, maar ook weer niet. Ik ben nog steeds een beetje kwaad om hoe ze deed.

"Hadden jij en Louis erge ruzie?" vraag ik aan hem en hij schudt zijn hoofd.

"Gewoon een klein meningsverschil. Het valt wel mee, maar het is wel irritant, vooral voor Emily." Ik knik eventjes.

"Daar ging het mij en Lizzy ook het meest om, om Jaydan. Als we ruzie hebben, doen we dat bijna altijd buiten zijn zicht maar vandaag kon dat niet," zeg ik en ik krab even aan mijn hoofd. Harry en ik zitten daar een paar uur, pratend en drinkend. Het voelt goed om weer eens écht met een van mijn beste vrienden te zijn.

"Ik weet niet hoe het met jou zit, maar ik ga naar huis," zeg ik en hij knikt, voordat we opstaan.

"Ik ook." Ik pak de sleutel van de fiets uit mijn broekzak. Harry en ik waren eerst naar hem thuis gegaan, om een fiets op te halen zodat we straks niet lopend naar huis toe hoeven.

Ik stap op, met Harry achter me. Het gaat minder soepel als op de heenweg, maar zo aangeschoten ben ik nou ook weer niet. We dronken niet om dronken te worden, maar gewoon om het gezellig te hebben en omdat we het lekker vinden.

Na een half uur stap ik thuis weer af en geef ik de fiets aan Harry. "Wel thuis en succes," zeg ik als ik hem knuffel. Hij knikt even en klopt op mijn schouder.

"Jij ook succes. Ik spreek je later." Ik knik even en zwaai dan nog, voordat ik door de poort naar het huis loop. Ik open de deur zo zacht mogelijk en hoor de tv dan aanstaan. Vlug sluit ik alles af en loop ik naar de woonkamer. Lizzy ligt op de bank, een dikke sweater van mij om haar lichaam, een lege fles wijn naast de bank op de grond en een bak chips op tafel. Haar rug is naar me toe gekeerd en ik denk dat ze slaapt.

Ik loop voorzichtig naar haar toe en zet de tv uit. Ze geeft geek kick, wat betekent dat ze slaapt. Voorzichtig ga ik naast haar zitten en wrijf ik over haar haar. Het lukt me niet om nog kwaad te zijn, omdat ik weer snap hoe veel geluk ik met haar heb. Ik zou er niet aan moeten denken om met een ander meisje te zijn.

Ze draait zich om en haar ogen gaan open. De wallen staan onder haar ogen en meteen zie ik dat ze heeft gehuild.

"Oh, niet gedacht dat je nog thuis zou komen," zegt ze en ze gaat rechtop zitten, haar armen om haar benen. Ik merk dat ze heeft gedronken, door de lege fles die op de grond ligt, maar ook door de manier waarop ze tegen me doet.

"Tuurlijk wel, ik miste je," zeg ik en ik leg mijn hand om haar been. Ze beweegt haar been zo, dat mijn hand eraf glijdt. "Waarom ben je nog steeds boos? Ik heb gedaan wat je me hebt gevraagd. Ik ben weg gegaan."

"Je doet niks meer met me, Niall. Het voelt alsof je niks om me geeft, alleen maar om die verrekte telefoon!" roept ze. Ik schud mijn hoofd en sta op. Op deze manier lukt het me niet om tegen haar te praten. Ze is half dronken en super moe, wat ik volkomen snap.

"Ik.. ik weet niet wat ik moet doen. Ik denk dat ik gewoon even een douche neem en dan kom ik terug, goed?" vraag ik haar kalm.

"Oh, ja, tuurlijk, ga douchen terwijl je zoon ligt te slapen."

"Ik kan niet langer met je in deze ruimte zijn-" begin ik, maar ze onderbreekt me meteen.

"Nu al niet meer? Je bent heel de dag al zonder me geweest."

"Kan je rustig doen? Ik kan niet met je in deze ruimte zijn omdat je kwaad bent op me," leg ik uit, maar op dit moment kan ik niks goed zeggen in haar ogen.

"Dus dan loop je maar weg voor je problemen?"

"Je bent dronken," verander ik het onderwerp.

"Jouw schuld."