ONE N.H.

Part 65

Lizzy Point Of View ✼

"Een kindje," mompelt Niall terwijl hij naar de tv blijft kijken. "Is dat niks voor ons?"

Hij glimlacht trots en beweegt zijn hoofd tegen mijn arm aan, nog steeds kijkend naar voetbal wat op de tv wordt uitgezonden. Ik kijk in mijn tijdschrift en glimlach even.

"Dit zeg je al zo'n 3 maanden," zeg ik en hij haalt zijn schouders op.

"En zelfs na 3 maanden lijk je niet te snappen dat ik het echt wil." Hij gaat rechtop zitten en kijkt naar me, zijn benen gekruist met elkaar. "Lizzy, ik.."

Hij pakt mijn handen stevig vast en kijkt in mijn ogen. "We gaan trouwen," glimlacht hij.

"Dat weet ik Niall, ik heb "ja" gezegd, weet je nog?" Hij knikt en wrijft met zijn duim over de bovenkant van mijn hand.

"Ik wil niet alleen trouwen, ik wil ook gewoon een kindje waar we voor kunnen zorgen. Als het te vroeg is, snap ik dat. Ik wil alleen dat je weet dat als jij het ook wil, je weet dat ik er klaar voor ben." Ik knik even en bijt dan op mijn lip.

"Je bent een geluksvogel, Niall," grinnik ik als ik wegkijk en mijn hoofd schud.

"Hoezo?" lacht hij. "Ik heb jou als mijn verloofde, tuurlijk ben ik een geluksvogel."

"Nee da-"

"Jawel," glimlacht hij breed, waardoor ik even mijn ogen rol.

"Zo bedoelde ik het niet. Ik ben laatst bij de dokter geweest, ik ben 2 maanden zwanger." Zijn ogen vergroten zich en ik bijt op mijn lip.

"Waarom vertelde je het niet?" vraagt hij verbaast.

"Het is niet niks om zomaar te vertellen, vanmiddag was ook geen goed moment en.. Ik weet niet. Het moment was er niet." Ik kijk hem aan en hij schudt zijn hoofd.

"Heb je geen pijn? Liefje, je mag helemaal niks tillen of vroeg uit bed!" zegt hij hysterisch.

"Niall, kalm... Ik ben zwanger, niet verlamd," grinnik ik en hij kijkt me verbaast aan.

"Waarom zei je het niet?" mompelt hij.

"Ik weet het zelf ook pas 1 weekje. Deze kleine houdt zich heel erg rustig," zeg ik en ik wrijf even over mijn buik. Niall legt zijn hand er ook even op en sluit zijn ogen dan.

"Dus.. Jij krijgt nog eerder een kindje als dat Eleanor voor Louis en Harry een kindje krijgt?" vraagt hij en ik knik.

"Ja, als alles goed gaat wel," glimlach ik en hij knuffelt me stevig.

"Sorry als ik nu hypocriet word met voor je zorgen, maar ik kan niet anders," lacht hij een beetje en ik wrijf even over zijn wang.

"Tot nu toe is het niet zwaar," zeg ik en ik wrijf even over mijn buik. Ik zie nog niks en ik voel nog niks, maar ik weet dat het er zit.

"Moeten we het aan de jongens vertellen?" vraagt Niall als hij zijn hoofd weer tegen mijn schouder legt.

"Binnenkort, laat eerst Louis en Harry maar genieten en een beetje bijkomen. Ik wil ze nu niet uit hun trance halen door hierheen te komen." Niall knikt even en wrijft over mijn bovenbeen.

"Blijf zitten," zegt hij voordat hij opstaat. "En niet kijken!"

Hij kijkt met een glimlach naar me, waaraan ik herken dat hij wat van plan is. Ik sluit mijn ogen voorzichtig en hij geeft me een kusje, voordat zijn voetstappen vervagen en ik niks meer hoor. Hij doet alles zo zacht mogelijk, zodat ik niet weet wat hij doet.

"Niall?" vraag ik, om zeker te weten dat hij er nog is.

"Ja, liefje! Onderweg!" Hij rent de trap af en dan op me af, zijn armen open. "Kom maar."