ONE N.H.

Part 117

Lizzy Point Of View ✼

"Slaaplekker," fluister ik Jaydan en Emily in en ik druk ze allebei een kus tegen hun voorhoofd.

"Slaaplekker," zeggen ze allebei zacht terug.

"We liggen tegenover je of we zitten nog even met elkaar, ben maar niet bang," zeg ik en Jaydan knikt. Ik glimlach en wrijf nog even over zijn haar, voordat ik het gordijntje dicht doe. Meteen daarna hoor ik Emily giechelen, maar ik besluit maar om daar niks op te zeggen. Niall en ik praten zometeen denk ik ook nog wel even.

Ik loop naar de plek waar iedereen rustig zit en ga daar naast Niall zitten. Hij legt zijn arm om de bank heen, om toch me bij hem te hebben maar niet al te klef te doen.

"Ze liggen op bed, maar ze waren daarnet nog flink aan het giechelen," grinnik ik en ik kijk naar Niall. Hij glimlacht en schudt zijn hoofd dan even.

"Ik denk dat dat maar voor kort is, en anders ga ik wel even kijken," zegt hij nep streng en ik grinnik. Hij drukt een kus tegen mijn hoofd. We zijn niet al te streng, wat denk ik ook niet hoeft. Op de momenten dat Jaydan het nodig heeft, vertellen we hem hoe het zit en dat snapt hij dan ook.

"Wat is de planning?" vraag ik aan Niall en hij bromt even nadenkend, voordat hij naar me kijkt.

"We hebben in de volgende stad maar 1 concert, dan gaan we diezelfde avond nog in de tourbus weer door. Je hoeft je koffer dus niet uit de bus te halen." Ik knik even en wrijf over zijn wang, gewoon omdat dat goed voelde. Hij glimlacht en kijkt dan naar zijn telefoon.

"Lizzy," zegt Louis en ik kijk naar hem. "Doen jij en Niall mee met een spel?"

Hij grijnst, waaraan ik het niet vertrouw. "Ligt eraan wat."

"Gewoon monopoly," lacht hij en hij kijkt naar Harry, die hem al aankeek en dan naar hem glimlacht. Dat soort momentjes, hoe hebben ze dat kunnen verbergen? Nou, eigenlijk konden ze dat niet.

"Waarom lach je dan zo?" grinnik en ik ga wat dichter tegen Niall aanzitten.

"Gewoon, enthousiast," zegt hij en ik kijk naar Niall, die knikt. Ik knik ook en Louis staat op.

"Wil je samen?" vraagt Niall aan me en ik kijk om me heen.

"Dan willen Harry en Louis ook samen en dan is Liam alleen," zeg ik zacht en Niall knikt, voordat hij trots over mijn bovenbeen wrijft. Ik glimlach en leg mijn hoofd tegen zijn schouder.

Louis legt het spel weg en zet alles klaar, met een beetje hulp van ons. We doen dit eigenlijk niet zo vaak, omdat er niet veel tijd voor is. Als we in een hotel zitten, neigen de jongens al snel naar de playstation en dan doe ik mijn eigen ding en na een concert dan gaan we slapen.

Ik kies mijn poppetje en hoor Niall naast me zuchten. "Die wilde ik," mompelt hij.

"Sorry," zeg ik en ik kijk naar hem. "Wil je hem alsnog?"

Hij schudt even zijn hoofd en pakt dan een andere. "Dit duurt altijd zo lang," mompel ik en iedereen knikt.

"We hebben alle tijd," glimlacht Niall naar me en ik knik. Hij staat op, trekt een zak chips uit de kast en legt die opengescheurd op tafel. Op zulk soort momenten merk ik dat ik met alleen maar jongens in een tourbus zit. Niet alleen hierom, maar ook om de stank die hun lichaam verlaat.

Ik kijk op de klok en zie dat die 11 uur aangeeft. We zijn al een uur bezig, waardoor Niall kleffer wordt en ik meer moe, wat mij ook klef maakt. Wanneer ik niet aan de beurt ben, kruip ik tegen Niall aan en leg ik mijn hoofd tegen zijn schouder.

"Je bent net geld misgelopen," zegt Louis als Harry na hem de dobbelsteen gooit. Ik kijk verbaast op en zie hem op mijn vakje staan.

"Hey! Niet eerlijk!" zeg ik verbaast.