ONE N.H.

Part 91

Rust zacht Johannah Deakin

✼
REAL WOULD YOU RATHER | ft. Thatcherjoe
✼

Lizzy Point Of View ✼

"Niall?" vraag ik als ik beneden kom en dan naar hem kijk, hoe hij op zijn telefoon kijkt.

"Hm?" vraagt hij en ik ga tegenover hem zitten, Jaydan op mijn schoot.

"Moet je niet al lang bij de studio zijn?" Hij kijkt naar me voor een paar seconden en schudt zijn hoofd dan. Ik zucht, ik wilde dat de jongens weer bij elkaar kwamen, maar ik wilde niet dat Niall het weer druk had met schrijven, opnemen, interviews en vooral met naar zijn telefoon kijken. Zijn telefoon krijgt even veel aandacht als ik.

"Ik snap het niet," zeg ik als ik opsta en Jaydan dan in zijn stoel zet, voordat ik een boterham pak en die smeer voor hem.

"Ik ga vandaag niet naar de studio."

"De tour start over een half jaar, Niall, en je hebt niet eens alle liedjes ingezongen," zucht ik en ik snij de boterham voor Jaydan in stukjes, voordat ik weer neerzak op mijn stoel en het bord voor Jaydan neerzet. Hij begint er snel van te eten.

"Als je liever hebt dat ik wel ga en dat we niet samen wat leuks gaan doen, is dat ook prima," mompelt hij als hij zijn ogen rolt en naar zijn telefoon blijft kijken.

"Je doet hier toch niks anders als naar je telefoon kijken, dan kan je beter iets productiefs gaan doen en je liedjes inzingen, zodat je straks minder stress hebt," brom ik. Op de een of andere manier wil ik hem hier nu niet thuis, want ik moet nog veel doen en hij voert toch niet veel uit als hij thuis is. Ik ben dan degene die schoonmaakt en ook nog op Jaydan let.

"Goed, dan bel ik mijn moeder af dat ze ook niet op Jaydan hoeft te passen en ga ik naar de studio," zucht hij, wrijvend over zijn kaak. "Als je geen gezellige dag met me wil hebben, prima."

Zijn ogen kijken even in die van mij, maar dan staat hij op en loopt hij naar boven. Jaydan kijkt me droevig aan, maar ik kan mijn chagrijnige blik niet van mijn gezicht afhalen. Hij snapt ook goed wat er aan de hand is, ook al ziet hij mij en Niall bijna nooit zo. Als we ruizien, doen we dat niet voor de ogen van ons kind.

Niet veel later, krijst Jaydan het uit en til ik hem op mijn schoot. Ik wrijf over zijn haar en probeer hem een beetje te kalmeren met woorden, wat voor hem na een tijdje genoeg is.

"Wil je een kus?" vraagt Niall dan na een tijdje als hij normaal gekleed aan de voet van de trap verschijnt.

"Wat anders?" vraag ik zacht en ik veeg Jaydan's traantjes weg. Niall loopt naar me toe en geeft me een snelle kus, voordat hij over Jaydan's hoofd wrijft en een kus tegen zijn voorhoofd drukt.

"Zie je straks," zegt hij snel als hij wegloopt. Ik mompel nog snel wat en kijk dan naar Jaydan, die een hap neemt van zijn boterham. De deur slaat dicht, waaraan ik herken dat Niall nog steeds geirriteerd is. Hij is niet de enige.

"Mama moet schoonmaken," zeg ik en ik doe Jaydan's haren goed, voordat ik een kus tegen zijn wang druk. Hij kijkt naar me en dan weer terug naar zijn boterham. Express eet hij zijn laatste stuk extra langzaam op en dan is hij klaar. Ik ruim zijn bord op en zet hem dan tussen zijn speelgoed neer.

Jaydan is zo goed in aandacht trekken, dat ik niet echt goed toe kom aan schoonmaken. Elke keer is er wel wat anders waardoor hij mijn aandacht moet hebben.

"Mom!" roept Jaydan en ik sluit mijn ogen even. Was Niall hier maar, dan kon hij Jaydan bezig houden. Ach, dat neem ik terug, want Jaydan roept mij als hij iets nodig heeft en Niall als hij wil spelen. Op dit soort momenten had hij dus alsnog mij geroepen.

Als ik niet meteen de trap afloop, huilt hij en loop ik alsnog zo snel mogelijk de trap af. Wanneer Jaydan me ziet, stopt hij meteen. Ik zucht even, deze dag wordt nog zwaar.

~~~

Niall Point Of View

Gefrustreerd knijp ik in mijn stuur, voordat ik de motor van de auto start en de oprit afrijdt. Het voelt kut om zo bij Lizzy weg te gaan, maar het voelde ook kut om te vertellen hoe het zit terwijl ze duidelijk laat merken dat ze het fijner vindt als ik weg ben. Duidelijk voor me.

Mijn telefoon trilt naast me op de stoel, waardoor ik hoop dat Lizzy me belt. Niets is minder waar, het is mijn moeder die vraagt waarom ze niet op Jaydan hoeft te passen. Logisch, maar alsnog kan ik het niet opmaken om een nieuw bericht te sturen. Dat doe ik straks wel. Misschien.

Bij de studio aangekomen, stap ik uit en loop ik naar de goede ruimte. Harry is net aan het zingen en ik glimlach even, voordat Julian omdraait door Harry's gefronste gezicht. Hij stopt meteen en kijkt me verbaast aan.

"Wat doe je?" vraagt hij en ik haal mijn schouders op.

"Ik kom het lied inzingen."

"Ik heb je ingepland voor morgen, Niall. Je kan niet zomaar je eigen rooster maken, er zijn meer dingen waar we rekening moeten houden als alleen met jou." Hij haalt een hand door zijn haar en ik kijk naar de grond. Niemand wil me. Wat is er mis de laatste tijd? Doe ik iets helemaal verkeerd?

"Pf, wat maakt het ook uit, ik maak dit lied nog af met Harry en dan ben jij, goed?" vraagt Julian en ik knik, voordat ik ga zitten en mijn telefoon pak. Dan kan ik nog wel even snel mijn moeder bellen.

"Niall, thank god je bent er," zegt mijn moeder en ik bijt op mijn lip tegen de tranen. Op een of andere manier doet dit zo veel met me, dat mijn zoontje thuis zit en mijn vrouw daarnet doodleuk tegen me heeft gezegd dat ze me vandaag liever niet ziet.

"Uhm, ja... Lizzy was een beetje.. geirriteerd ofzo? Ik ben gewoon gaan werken en heel het plan gaat dus niet door," zeg ik zacht, omdat ik Julian ook niet al te veel wil storen.

"Niall... Ik dacht dat je meer tijd met haar wilde doorbrengen vandaag?"

"I know, I know, dat was het plan. Ik wilde gewoon met haar alleen zijn voor een dag, maar dat wilde zij niet."

"Pf, oke dan, maar ik vind wel dat je dat nog moet doen, want ik denk dat dit alles komt doordat jullie niet veel meer samen doen," zegt ze zacht en ik knik, dat had ik intussen ook wel een beetje door. "Vertel me wanneer je me nodig hebt, dan ben ik er meteen en veel succes vandaag."

Ik knik even en zeg haar gedag, voordat ik ophang. Praten met mijn moeder doet me altijd goed en ik miste haar wel. Maar ondanks dat alles, ben ik nog steeds niet vergeten hoe Lizzy vanochtend tegen me deed.

Voor wat minuten lijkt denk ik aan haar, maar eigenlijk was het meer als een half uur. Harry stapt het hokje uit en komt naast me zitten.

"Even pauze, ik ga wat eten," zegt Julian en we knikken, voordat hij wegloopt. Harry kijkt naar me en ik staar naar de grond, mijn gedachtes bij mijn gezin.

"Wat is er?" vraagt Harry en ik kijk hem aan, voordat ik zacht.

"Alles," mompel ik. "Lizzy is kwaad op me, ik wilde vandaag met haar allemaal leuke dingen gaan doen maar ze zei gewoon dat ik maar naar de studio moest gaan."

"Hm, ik snap je," zucht Harry en hij staart voor zich uit.

"Dat denk ik niet," mompel ik en ik schud mijn hoofd.

"Tuurlijk wel, Niall. Waarom denk je dat Louis er niet is?" vraagt hij en ik kijk naar hem.

"Omdat hij voor Emily zorgt?"

"Fout, Louis zou Emily normaal meenemen maar hij wilde tijd voor zichzelf." Hij glimlacht voorzichtig en klopt tegen mijn schouder. "We hadden eigenlijk allemaal een dagje vrij vandaag, maar het loopt allemaal niet zoals het zou moeten."

Ik knik voorzichtig en pulk aan mijn nagels. "Het komt allemaal wel goed, Niall. Vanavond stappen?"

Ondanks dat ik denk dat het daardoor alleen maar erger wordt, knik ik toch. Ik mag ook een keer aan mezelf denken en als ik alleen met Harry ga, wordt het toch niet super laat.

Harry glimlacht naar me en geeft me een schouderklopje, voordat Julian binnen komt. Hij wenkt me en ik stap het hokje in. Nerveus beweeg ik mijn handen over elkaar, voordat ik mijn koptelefoon opzet. Op dit moment voelt het niet goed om me uit te kleden tot mijn boxers, wat ik normaal wel doe, heel deze dag voelt onvertrouwd en dan maakt uitkleden het niet beter.