ONE N.H.

Part 41

A/N: hm, ik merk dat ik minder populair wordt op wattpad en ik denk dat dat komt doordat de boys een pauze hebben, maar oké. Misschien zijn mijn verhalen ook wel te standaard en weet ik veel wat :/
De trouwe mensen die me altijd steunen en altijd voor me klaar staan, bedankt. Voor die mensen, is mijn insta: juliadiepstraten_ en mijn snapchat: juliaxxxjulia. Voor de mensen die mij beter willen leren kennen en willen weten wat er gebeurd in mijn leven 😁
Ondanks dat ik minder populair ben op wattpad, denk ik toch dat dit het goede moment is. De trouwe lezers zijn er nog steeds!! I love you!! Xx veel leesplezier iedereen!

Niall Point Of View ✼

"Ik mis haar zo," zucht ik in mezelf, omdat ik niet hoef te huilen als ik het uitspreek. Over 10 minuutjes moet ik het podium op en moet ik weer vrolijk zijn.

Een paar weekjes geleden, kreeg ik een berichtje van Lizzy ofdat we ooit nog bij elkaar zouden komen. Ik heb toen "nee" gezegd en haar afgekat, maar ik heb er spijt van. Ze blijft in mijn gedachten rond zwerven, terwijl ik juist het tegenovergestelde wilde bereiken toen ik me als een klootzak gedroeg.

Ik wilde mezelf vertellen dat ik door moest gaan en me niet op haar moest focussen, mezelf laten geloven dat het het allemaal niet waard is. Maar ik was al een klootzak voordat ik haar afkatte. Ik maak het uit in misschien wel de zwaarste tijd van haar leven. Ik had haar moeten steunen en van haar houden, haar elke nacht skypen en vertellen dat het goed komt.

Ik ben zo dom.

"Kom, Nialler," zegt Harry als hij mijn pols pakt en me meeneemt naar het podium. De fans weten van niks en dat is nog het lastigst. Als ze aan me vragen hoe het tussen mij en Lizzy gaat, moet ik altijd antwoorden dat het goed gaat.

"Ik wil niet, Harry," zucht ik als ik mijn microfoontje pak. Hiermee zou Lizzy me moeten helpen.

"Je moet, Niall," zucht hij ook. Ik vertel ze elk concert dat ik het niet wil en ik snap dat de jongens daar gek van worden.

Het irritantste is nog dat Lizzy denkt dat ik haar echt niet meer aardig vind en ik niet van haar hou. Het is normaal omdat dat ze dat denkt, ik heb haar zo afgekat.

Een technicus helpt me met mijn microfoontje, terwijl iedereen rustig afwacht totdat we op het podium kunnen.

"Succes, bro," zegt Luke als hij zijn arm om me heen legt. Ik kijk hem niet begrijpend aan. Hij ziet het ook en fronst. "Waarom doe je telkens zo? Het is niet dat ik je meisje van je afpak," zegt hij als hij zijn ogen rolt.

"Dat probeer je, gefeliciteerd, het is je gelukt," zucht ik en ik schud mijn hoofd.

"Serieus? Is ze single?" vraagt hij met een mega grijns. Ik wil hem zo graag stompen.

"Je blijft met je poten van haar af," zeg ik duidelijk.

"Pf, ik kijk wel wat ik met haar doe." Ik kijk hem aan en zet mijn gitaar weg. Als hij niet snel zijn kop houdt...

"Je blijft bij haar weg en je steekt je kop niet in andermans zaken," sis ik als ik naar hem toe loop.

"Ik kijk wel. Misschien troost ik haar wel, vertel ik haar hoe ik altijd al heb geweten dat jij slecht ben en dat het beter is zo. Dat ze beter met mij kan gaan," glimlacht hij vermakelijk en ik bal mijn vuisten.

"Kom, Niall," zegt Liam en hij geeft me mijn gitaar. Ik laat mijn vuist los en mijn arm zakken. Door de blikken die we uitwisselde, wilde ik hem bijna gaan slaan.

"Je botten blijven niet heel als je je kop niet houdt," sis ik nog snel. Ze is mijn meisje. Ik hou van haar en zij houdt van mij, we hebben gewoon een ruzietje. Een grote ruzie, wat van haar kant terecht is. Van mijn kant niet. Ik had voor haar moeten zorgen.