ONE N.H.

Part 30

Lizzy Point Of View ✼

Berlijn bekijken met mijn grootste liefde is misschien wel een droom die uitkomt. Niet omdat het Berlijn is, maar gewoon omdat we samen zijn en vooral ook met de jongens kunnen zijn.

Stevig hou ik Niall's hand en bovenarm vast. Er lopen dan wel bodyguards om ons heen, maar de fans en paparazzi kan er alsnog goed bij. Het is sowieso niet fijn dat we bodyguards nodig hebben. Ik vind het allemaal maar eng en spannend. Vroeger deden we dit nooit.

"Zieke gedachte dat vroeger dit door heel Duitsland liep," mompelt Niall als hij naar de muur kijkt, die vroeger oost en west scheidde. Ik knik en kijk er ook naar.

"Het is gek, ja," zeg ik zacht. Ik zou niet in die tijd willen leven, al denk ik dat oorlog iets van alle tijden is..

"Dat is verleden, ook al lijken mensen niet wijzer te worden," zucht Niall. Ik kijk naar hem en knik. Ik dacht aan hetzelfde.

We lopen rustig door de stad heen en pakken soms de metro of bus. "De duurste en grootste winkelstraat van heel Berlijn," zegt Niall als we door een hele lange winkelstraat lopen. Overal staan dure auto's en weet ik veel wat.

"Laat het maar niet aan Harry zien," zeg ik grinnikend en Niall knikt lachend.

"Ja.. Klopt." Ik kijk naar hem en hij plant glimlachend een lief kusje tegen mijn lippen. Schattig en teder.

We winkelen wat, met z'n alle. In de dure winkels waar Niall en ik al snel zijn uitgekeken, zoeken we de duurste prijs die er in de winkel is.

"Ik heb 'm!" roep ik trots en Niall komt naar me toe.

"Hoe veel?" vraagt hij als hij mijn hand vastpakt.

"€10.595,00," zeg ik trots en Niall glimlacht.

"Ik heb hoger," zegt hij als hij me meetrekt naar een andere etalage. "11 duizend euro, precies!" zegt hij nog trotser als ik daarnet al was. Ik lach, eigenlijk iets te hard in de bijna lege winkel. Meteen leg ik mijn hand over mijn mond, maar iedereen heeft me al gehoord en alle andere jongens kijken om.

Niall lacht ook en pakt mijn hand, voordat hij me meeneemt naar buiten. Ik kan daar wel hardop lachen, net als hem. Totdat de jongens naar buiten komen. Ze kijken ons raar aan en Niall tilt me op, voordat hij met mij in zijn armen wegloopt. Ik spartel met mijn benen, maar hij zet me niet neer.

"Come on!" roep ik en hij loopt in 1 lijn naar de Starbucks.

"Ik ga je gelukkig maken," zegt hij als hij me neerzet.

"Zeg dat maar tegen mijn buik die beurs is," zucht ik en Niall kijkt me aan, voordat hij de deur voor me opent. De rest van de jongens volgen ons.

"Sorry, buik. Maar ik ga je trakteren op een Starbucks dus ik denk dat het zo wel beter gaat," glimlacht Niall met zijn hand op mijn buik. Ik rol mijn ogen en hij knipoogt trots. "Wat wil je?"

"Hm.." zeg ik als ik zijn hand weer pak en mijn andere hand om zijn bovenarm leg. Hij knijpt in mijn hand en kijkt ook naar de borden.

"Cappuccino?" vraagt hij en ik knik. Hij loopt naar de kassa en rekent er 2 af. De rest van de jongens nemen ook wat.

Na een tijdje zitten we met z'n alle aan een grote tafel, drinkend van onze koffie.

"Berlijn is echt mooi," zeg ik genietend als ik mijn hoofd tegen Niall's schouder laat leunen. "Zo veel verschillende plekjes."

Niall knikt en ik kijk naar buiten, waar de mensen en auto's voorbij gaan.

"Een stad met een verhaal," zegt Harry en ik knik. Ik kijk naar Niall en hij drukt zijn lippen even tegen mijn voorhoofd.