ONE N.H.

Part 127

Aan alle boeken komt een einde, zo ook aan dit boek. Nu nog niet, maar het komt.

Lizzy Point Of View ✼

Stevig pak ik Jaydan's hand vast, mijn tas in mijn andere hand. Hij kijkt bang en verwonderd om zich heen. Gelukkig weten niet veel mensen dat we naar Londen komen, maar er zijn genoeg mensen die me al hebben herkend en achter me aan lopen.

Ik hou een taxi aan en ga dan met Jaydan achterin zitten. "Cold," mompelt hij en ik knik.

"Londen, he?" grinnik ik als ik zijn jas uit de tas pak. We hadden hem gelukkig wel ingepakt. "Kom maar eens, kleine," zeg ik en ik hou mijn armen naar hem uit. Hij kruipt op me af en ik trek zijn jasje bij hem aan, de rist dicht tot aan zijn kin. Het ziet er zo verschrikkelijk schattig uit.

De taxi brengt ons naar het huis, waar mijn moeder al blij naar buiten rent zodra ze een auto hoort. Ik stap uit en help dan Jaydan, voordat ik mijn moeder stevig in mijn armen kan sluiten. Ze zucht en wrijft over mijn rug.

"Lieverd toch," zucht ze opgelucht. Ik grinnik en kijk haar aan. "Je ziet er goed uit, gezond."

Ik glimlach breed. "Bedankt mam, jij ook," zeg ik zacht. Ze glimlacht ook en kijkt dan naar Jaydan, die al die tijd al aan haar broekspijp stond te trekken.

"Hey ventje, wat ben je groot geworden," grinnikt ze en ze veegt een traan weg. Ik doe snel hetzelfde en mijn moeder tilt Jaydan op, voordat we met z'n alle door de poort naar binnen lopen. Het is er lekker warm, maar niet plakkerig warm zoals op tour.

"James!" giechel ik als ik de kat naar me hoor miauwen. Hij geeft mijn benen kopjes en ik til hem op, waardoor hij trappelt op mijn arm. Ik denk aan Niall, dat hij over een paar maanden zo'n thuis komen zal krijgen. Ik mis hem, best wel erg.

Voorzichtig geef ik James kusjes en knuffels, terwijl ik Jaydan in de keuken tegen mijn moeder hoor brabbelen over hoe stoer hij was in het vliegtuig, terwijl hij eigenlijk bijna in zijn broek poepte van de spanning.

Ik ga op de bank zitten, waar James me naartoe volgt. Hij kruipt bij me op schoot en ik bel Niall. Het is daar vroeger, maar wel laat genoeg dat hij al klaar is met het concert.

"Hey liefje," klinkt zijn stem zachtjes in mijn oor.

"Niall... hey," mompel ik zacht en ik laat mijn hand wennen aan de zachte vacht van James. Hij kijkt tevreden naar me op en sluit dan zijn ogen.

"Alles goed? Veilig aangekomen?"

"Ja, alles is goed. Jaydan is bij mijn moeder in de keuken om thee te zetten en zich alvast vol te proppen met koekjes, waarschijnlijk," grinnik ik en hij lacht ook.

"Hij heeft het niet van een vreemde."

"Nee, zeker niet." Ik lach nog even en hoor hem dan zuchten. "Hoe was je concert?"

"Wel leuk. Ik moet gewoon even aan alles wennen en ik denk dat dat behoorlijk wat tijd gaat kosten."

"Maak je geen zorgen, nog 4 nachtjes slapen," probeer ik hem en mij gerust te stellen.

"Het gaat ook wel lukken." Ik kijk naar Jaydan en mijn moeder als ze de woonkamer binnen lopen. Jaydan rent naar me toe en wrijft meteen over James' hoofdje.

"Wat ga je morgen doen?" vraag ik aan Niall.

"Morgen nog hier, dan overmorgen nog en dan vliegen we naar Chicago. Daar komen jullie ook naartoe als jullie weer op tour komen."

"Mooi, ik wil Chicago wel weer een keer zien." Hij grinnikt even en schraapt zijn keel dan.

"Nou, dat komt goed uit."