ONE N.H.

Part 69

Niall Point Of View ✼

"Ik haat hem!" roept Lizzy na een tijdje van stilte. Voorzichtig sta ik op en loop ik naar boven. Ik weet niet wat beter is, maar ik kan altijd aan haar vragen wat ze wil. Misschien wil ze me bij haar, en anders laat ik haar even alleen.

"Lizzy?" fluister ik hees als ik boven kom. Haar gesnik komt uit de slaapkamer, waar ik dan ook langzaam naartoe loop. "Lieverd?" vraag ik dan wat harder en ik klop op de deur. "Wil je dat ik bij je kom of moet ik je alleen laten?"

Er volgt een snik, een nadenkende snik. Daarna schuifelen haar voeten over het tapijt en opent ze de deur.

"Kom," zeg ik als ik haar tegen me aan trek.

"Ik ben bang voor hem, Niall.. Zo bang." Ze fluistert het laatste en verbergt haar hoofd in mijn borst.

"Dat hoeft toch helemaal niet?" vraag ik zacht.

"Hij maakt alles kapot. Alles. Niet alleen mama's leven, maar ook dat van ons als hij dat wil." Ze kijkt me aan met betraande ogen en schudt haar hoofd dan. "Ik wil geen contact meer met hem. Niks. Ik haat die klootzak."

Ik zucht even en trek haar tegen me aan. "Dat lijkt me vrij duidelijk. Ik begrijp je, maar waarom moet je dan zo wegrennen?" vraag ik. "Dat is niet goed voor je, je moet rustig blijven, met die kleine," zeg ik en ik wrijf over haar wangen. Ze rolt haar ogen en trekt haar hoofd weg.

"Schuif het maar weer af op dat kind. Had ik het maar nooit vertelt, dan raakte je niet in paniek als ik al een boer liet." Ze kruist haar armen voor haar borst en rolt overdreven met haar ogen.

"Wat is dit ineens, Lizzy?" vraag ik verbaast. Ze schudt haar hoofd en kijkt weg.

"Ik ben klaar met alles, Niall. Je doet niet normaal meer. Alles wat ik doe weet je beter en kan je beter. Stop met dat." Ik frons verbaast mijn wenkbrauwen.

"Ik heb gezegd dat je je er niet al te veel van moet aantrekken als ik hypocriet deed," herinner ik haar.

"Dat neemt niet weg dat het irritant is," gromt ze als ze in mijn ogen aankijkt. Ik zie pijn en verdriet.

"Sorry als ik irritant ben, maar ik maak me zorgen om je."

"Daardoor maak je mij ook alleen maar gestrest, Niall! Ik wil gewoon kunnen doen wat ik wil, maar jij loopt telkens om me heen en vertelt dat jij het wel weer even doet," zegt ze fel, waarna ik slikkend stilval. Mijn ogen lopen vol met tranen, terwijl ik mijn best doe om ze binnen te houden. "Ik wil alleen met Eleanor naar de stad kunnen en kunnen doen wat ik wil," zegt ze dan wat zachter.

"Ik snap het," slik ik opnieuw. Ze kijkt van me weg en schudt haar hoofd dan.

"Sorry," fluistert ze.

"Wat?" vraag ik zacht en verbaast.

"Ik reageerde te heftig. Je kon het niet weten en het is niet eerlijk om meteen te ontploffen in plaats van rustig te vertellen dat ik het niet fijn vind. Je doet je best en dan kan ik je beter waarderen. Daarvoor sorry." Ze kijkt in mijn ogen, waarna er een traan uit mijn ooghoek rolt. Voordat ik het zelf kon doen, veegt ze mijn traan weg. "Lieverd," begint ze. "Ik hou van je, ik waardeer wat je voor me doet en daarvoor wil ik je bedanken. Maar zou je misschien mij ook nog wat willen laten doen? Ik geef het aan als het niet gaat."

Ik kijk op haar neer, terwijl haar duim over mijn wang wrijft. Snel knik ik en zet ik mijn voorhoofd tegen dat van haar.

"Graag gedaan. Ik doe alles voor je, maar ik zal het nu eerst vragen." Ze knikt en geeft me een lange kus. Zacht leg ik mijn hand op haar buik, die borrelt wanneer ik dat doe.