ONE N.H.

Part 27

Lizzy Point Of View ✼

"Dit gebouw is een doolhof," zucht Lou als we eindelijk in de kleedkamers aankomen. Ik knik en rij het karretje met spullen naar binnen. "De jongens gaan dit nooit vinden. Misschien is het slim om buiten te wachten, dan weet in ieder geval iemand de weg," zegt ze en ik knik.

"Ja, doe ik wel. Ik help je nog snel met alles klaarzetten en dan ga ik ze ophalen," zeg ik als ik het karretje op de goede plek neerzet. Lou zet Lux op de bank en samen laden we alles uit.

"Ze zullen er wel zijn," zeg ik als ik op de klok kijk. Lou knikt en ik loop door het doolhof naar de ingang. Het is moeilijk te vinden, maar ik heb het nu al wel een paar keer gelopen.

Buiten staan veel fans en paparazzi, dus blijf ik nog even binnen staan. Als dan het busje komt aangereden, kijk ik hoe iedereen uitstapt, gekleed in joggingbroeken en sweaters.

"Hey Lizzy," zegt Harry als hij me een knuffel geeft en dan verder loopt. Ik glimlach en kijk dan naar Niall, die het trappetje van het gebouw oploopt en ook naar mij kijkt.

Ik leg mijn armen om zijn nek om hem te knuffelen, maar daar denkt hij anders over. Zijn lippen vinden die van mij, waardoor ik verbaast ben en wil terug trekken. Hij knijpt in mijn heupen en dan weet ik wat hij wil. Vanaf dit moment gaat het veranderen.

Voorzichtig ga ik tegen hem aanstaan en klem ik mijn armen om zijn nek. Dit is het perfecte moment. Niks geheimen, dit zijn wij en we doen dit samen.

Hij trekt zich voorzichtig terug en knuffelt me dan stevig. "Ik kon het niet laten," fluistert hij. "Toen ik zag hoe je die sweater droeg... Je bent mijn babykitten, iedereen mag dat weten," fluistert hij en hij drukt zijn lippen tegen mijn voorhoofd. Ik kijk naar hem en onderzoek zijn gezicht dan.

"Waarom hier?" fluister ik als ik met mijn duim over zijn wang wrijf. Ik heb het gemist om hem zo aan te raken.

"Simon komt dit sowieso te weten. Het moet wel en daarom doe ik het juist." Ik knik even en voel dan dat Niall wordt geduwd door Paul, waardoor we snel naar binnen stappen. Paul zegt er niks over, wat ik knap van hem vindt.

"Bedankt dat je het deed. Ik kon het niet langer," zucht ik als ik Niall's hand pak. Hij kijkt me aan en glimlacht dan.

"We laten ons niet langer domineren, liefje. Vannacht was mijn nachtrust slecht en ik weet dat ik alleen maar chagrijniger word als ik niet tegen je praat." Hij komt voor me staan en zakt door zijn knieën. "Op mn rug," zegt hij, waardoor ik mijn ogen rol, maar toch op zijn rug klim.

Hij en de rest van de jongens lopen op mijn instructies naar de kleedkamer. Ik vind het raar om zo op Niall's rug te bungelen, maar ook fijn. Het brengt ons weer terug bij het oude.

Ik druk een kus tegen zijn wang als hij me in de kleedkamer neerzet. Hij glimlacht tevreden en pakt mijn hand. Het boeit ons allemaal niet meer. We gaan gewoon hetzelfde met elkaar om als we thuis ook deden.

Ik geef hem zijn kleren, die hij van me aanpakt en dan zonder twijfel voor mijn neus in omkleed.

"Je bent dit toch niet raar gaan vinden, in die maanden?" grinnikt hij als hij ziet hoe ik me van hem afscherm.

"Nee, ik ben anders bang dat je te laat komt voor je interview," zeg ik zacht als ik Louis ook zijn kleren geef, daarna Harry en Liam.

"Hoezo zou ik te laat komen?" Hij legt zijn armen langs achter om me heen als hij klaar is met omkleden. Ik rol mijn ogen en voel een klein kusje tegen mijn haren.

"Denk daar maar over na," zeg ik als ik naar de stoel loop en dan erop klop. Hij glimlacht breed en gaat voor me zitten.

"Ik moet straks al naar de concertzaal," zeg ik als ik Niall's haar goed doe. Hij kijkt naar me en ik kan mijn glimlach gewoon niet tegen houden. Ik hou zo veel van hem.

"Dus dan zie ik je straks pas?" vraagt hij en ik knik. "Hm.. Moet ik kijken ofdat ik dat overleef, hoor," zegt hij en ik grinnik. "We krijgen wel problemen, dat weet ik zeker."

"Daar ben ik me bewust van," zucht ik. Ondanks dit onderwerp, voel ik me fijn omdat ik aan zijn haar mag zitten en nu weet hoe veel hij van me houdt. Zo veel dat hij zich niet langer in kon houden.

"We kijken wel hoe het afloopt," zegt Niall. "Maar alsnog, ik ga nooit bij je weg," zegt hij en hij kijkt me aan.

"Gelukkig maar," glimlach ik als ik klaar ben. Hij staat op en kijkt me aan. "Je ziet er goed uit, babe," glimlach ik breed. Hij knuffelt me stevig en drukt een kus tegen mijn wang.

Iedereen is er klaar voor, ze eten nog wat en dan moeten ze op. Maar voordat dat zo ver is, moeten Lou en ik al weg.

"Succes," fluister ik iedereen in, Niall als laatst. "Jij ook," grinnik ik en ik knuffel hem ook stevig. Hij haalt zijn hand even door mijn haar en drukt dan een kus tegen mijn lippen. Ik voel mijn en zijn lippen opkrullen en leg mijn voorhoofd dan tegen dat van hem.

"Ik zie je straks," zegt hij snel en ik knik. Het doet pijn om hem los te laten, maar het moet wel. Ik loop voorzichtig weg, met mijn gedachten bij hem en dat ik hem snel weer zie.

✼~✼~✼~✼

Niall Point Of View ✼

"Wat was dat?" vraagt Harry als hij naast me komt zitten op de bank. Ik kijk naar hem en schud mijn hoofd dan langzaam.

"Ik hield het gewoon niet langer," zeg ik zacht. "Ze heeft die sweater van mij gekregen en ze draagt hem ook echt, daarbij zag ze er prachtig uit. Zo lang zonder haar lippen.." zucht ik. Louis ploft naast Harry op de bank en kijkt me aan.

"Leuk allemaal, Niall. Maar het gaat je problemen geven," zegt hij en ik knik.

"Ik weet het, maar ik weet ook dat we daar allebei klaar voor zijn. Het was plotseling, maar ik heb daar geen spijt van," zeg ik en ik kijk naar mijn twee beste vrienden die tegenover me zitten.

"Wacht maar totdat je Simon op je dak krijgt.." mompelt Louis zacht.

"Hij bepaalt niet op wie ik verliefd word."

"Dat bepaalt hij wel, Niall. Jullie hebben een contract." Hij kijkt me doordringend aan en ik kijk snel weg.

"Fuck dat contract. Iedereen is telkens bezig over dat facking papiertje met een beetje inkt," kreun ik geïrriteerd.

"Jij hebt het getekend en daarin ging je akkoord met al die dingen die erin staan. Als dit daarvan een regel is, kan je die niet doorbreken," zegt Harry.

"Er staat niet bij wat er gebeurd als ik die regel wel doorbreek. Wat wil hij doen? Me ontslaan?" lach ik een beetje.

"Nee, dat zal hij niet doen. Lizzy daar in tegen.." Ik bal mijn vuisten even en kijk voor me uit. Ik ga Lizzy hier zo min mogelijk in betrekken, ze heeft het al druk genoeg met alles.

"Ik ga het oplossen," zeg ik.

"Het komt goed," zegt Harry.

"Dat zeg je al weken," zucht ik zacht. Zo zacht dat hij het niet hoort. Ik moet even rustig worden, want anders zit ik daar straks met een geïrriteerd hoofd in dat interview.

Ik zucht even en ga op de bank zitten, om even rustig te worden. Zonder Lizzy voelt het niet goed. Gelukkig weet bijna niemand nog van onze kus in het openbaar, omdat het pas net is gebeurd. Ik weet bijna zeker dat er geen vragen over worden gesteld, dus dat voelt al goed.