ONE N.H.

Part 21

Lizzy Point Of View ✼

"Harry," fluister ik als ik zijn armen inval. "Ik heb het verpest, zo erg verpest," snik ik zachtjes.

"Rustig maar, Lizzy.." Hij wrijft over mijn hoofd en trekt me tegen hem aan.

"Maar ik.. We.." Hij schudt alleen zijn hoofd.

"Sh.." fluistert hij als hij me aankijkt. Ik kijk hem terug aan en kalmeer een beetje als ik zijn groene ogen zie.

Dat was maar van korte duur, want mijn spieren spannen zich aan als ik een kwade Niall in de woonkamer hoor. Snel wring ik me uit Harry's grip en loop ik naar de woonkamer.

"Niall," zeg ik zacht en hij kijkt om.

"Godver Lizzy," sist hij, waardoor ik uitbast in tranen. "Waarom kom je me achterna?" zegt hij nu al meer schreeuwend als normaal.

"Deed ik niet!" roep ik terug.

"Hey, hey," onderbreekt Harry ons geruzie.

"Harry, alsjeblieft!" kreunt Niall geïrriteerd. Ondanks onze ruzie, zie ik dat hij gehuild heeft.

"Ze kwam je niet achterna. Ik heb haar uitgenodigd," legt Harry uit. Ik kan niks anders doen als naar mijn vieze vans kijken.

"Waarom zou je dat doen als ik hier ben? Je weet dat we ruzie hebben!" roept Niall.

"Hou je mond!" roep ik kwaad. "Maak een beslissing! Vertel me nu om hier weg te gaan en je zal me nooit meer zien," zeg ik, mijn keel voelend als schuurpapier door het harde schreeuwen van heel de dag. Hij staart me aan, maar zegt niks.

"Je blijft hier, Lizzy. Dit moet uitgepraat worden, want als ik naar jullie ogen kijk, geven jullie allebei om elkaar," komt Louis tussen ons in. Ik kijk meteen naar de grond. Ze hoeven mijn tranen niet te zien.

"Oké, duidelijk. Wat is precies het probleem volgens jou, Niall?" vraagt Harry en hij kijkt naar Niall.

"Iedereen vraagt gewoon te veel van me. Er zijn 6 mensen waar ik om geef die mijn aandacht vragen, en 1 waar ik niet mee wil praten maar wel moet," zucht hij, zijn stem eindelijk zacht. Hij praat richting Harry en Louis, waardoor ik hem goed kan onderzoeken. "Ik werd gewoon helemaal gek."

"Hm.." mompelt Harry en hij kijkt naar mij. "Jouw verhaal?"

"Er is niet echt een verhaal van mijn kant, ik wist niet dat dit gaande was en daardoor kon ik er ook geen rekening mee houden," zeg ik zacht en ik kijk naar mijn nagels. "Daarnaast heeft het me wel heel erg veel pijn gedaan wat er is gezegd."

"Lizzy," zucht Niall. Ik heb hem vandaag zo vaak horen zuchten, dat er tranen in mijn ogen ontstaan. Het doet nu gewoon pijn als hij zucht. "Simon blijft tegen me zeiken over hoe we niet meer met elkaar mogen zijn in de pauze en op tour ook niet en dan denk ik soms dat het beter is als we nooit wat hadden gekregen."

Ik voel mijn tranen lopen en schud mijn hoofd. Niet nog meer huilen...

"Houden jullie van elkaar?" vraagt Louis zacht en ik kijk op. Niall doet hetzelfde en ik zie hem knikken, waardoor ik hetzelfde doe. "Jij mag beginnen," zegt Louis tegen Niall.

"Waarmee?" vraagt hij en ik staar naar mijn schoenen.

"Waarom hou je van haar? Niet tegen mij zeggen," zegt hij, waarna hij naar mij wijst. "Zij wil het weten, niet ik."

Niall kijkt in mijn ogen en bijt dan op zijn lip. "Ow, en als je het zegt, zet dan een stap naar voren, want kijk nou," zegt Harry en hij wijst naar de afstand die tussen ons zit. Ik haal mijn neus op en veeg mijn tranen weg.