ONE N.H.

Part 14

Niall Point Of View ✼

Haar ogen kijken mijn gezicht af, terwijl ze langzaam naar me toeloopt. Ik hou mijn handen in mijn broekzakken geklemd, omdat ik haar anders naar me toe trek en haar zoen.

"Waarom noem je ons vrienden?" vraag ik zacht. Ik kan fluisteren, zo dicht is ze bij mijn gezicht. Ze kijkt me aan en raakt dan zacht mijn bovenarm aan, waardoor ik kippenvel voel ontstaan.

"We zijn toch vrienden?" vraagt ze net zo zacht.

"Sorry," fluister ik dan, terwijl er tranen in mijn ogen vormen. "Sorry, alles was voor mij met gevoel."

Het is eruit. Eindelijk. Op dit moment kan ik er nog niet gelukkig over zijn, want mijn hart klopt in mijn keel.

"Waarom zou je sorry zeggen?" fluistert ze terug, nog steeds dichter tegen me aan kruipend. Het gaat langzaam, maar ik merk het.

"Omdat het niet mag." Ik kijk op haar neer, naar haar roze lippen die donker zijn in het licht van de maan.

"Van mij wel." Het lijkt wel alsof we fluisteren zodat niemand weet wat we hier zeggen. Als management hierachter komt.. Ze vermoorden ons.

Wat maakt mij het ook uit. Ik hou van dit meisje. Ja. Ik hou van haar.

"Je hoeft geen sorry te zeggen." Ze kijkt in mijn ogen en pakt ondertussen mijn handen uit mijn broekzakken. "Er is niks mis mee. Of ik moet ook compleet gestoord zijn," zucht ze.

Ze is zo vaag. Ik snap haar niet. Wil ze hiermee zeggen dat ze mij ook leuk vindt?

"Alsjeblieft," vervolgt ze als ze mijn handen op haar heupen plaatst en haar handen dan naar mijn nek brengt. Ik trek haar tegen me aan, zodat onze lichamen raken.

"Ik dacht altijd dat je het deed voor seks?" vraagt ze en ze kijkt me aan, haar duim wrijvend over mijn kaak.

"Ik deed het altijd voor jou." Ze kijkt me aan en sluit haar ogen dan langzaam. Ik leun naar haar toe en kus haar teder op haar lippen. Ze brengt haar hand naar mijn haar, waardoor ik in haar heupen knijp. Het maakt me allemaal niks meer uit, wat de consequenties zijn van dit. We doen het en dat doen we samen.

Ze trekt na een lange kus weg en kijkt me in mijn ogen. Onze eerste liefdeskus, dat voelde goed. Mensen zullen denken dat het niets voorstelde, maar voor ons wat het het begin van onze liefde en om te laten weten dat we er echt voor gaan.

"Ga je mee naar de hotelkamer?" vraag ik en ze knikt voorzichtig. Alsnog blijven we staan, omdat de frisse lucht zo fijn voelt en omdat lopen de fijne houding zou verpesten.

"Ik ga mee," zegt ze als ze op haar lip bijt.

"Wees goed voor je lippen, ze zijn uniek," zeg ik als ik haar lip tussen haar tanden vandaan haal met mijn duim. Ze kijkt me aan en giechelt dan.

Ik trek me langzaam terug, waar ik meteen al spijt van heb. Lizzy laat mijn lichaam helemaal los en dat voelt koud. Alsof we gewoon vrienden zijn, lopen we naar het hotel. Oh, wat haat ik het woord "vrienden".

In het hotel, pakt ze voorzichtig mijn bovenarm vast. Ik kijk op naar neer en ze knijpt even in mijn arm, voordat ze naar de grond kijkt. We stappen de lift in en dan bij de goede etage weer uit.

Lizzy hangt tegen me aan en ik wrijf over haar hoofd. "Laten we gaan slapen," fluister ik zacht. "Je bent zo moe," zucht ik.

"Nee," kreunt ze als ze haar hoofd tegen mijn nek aanlegt. Haar mond zit dicht bij mijn oor, maar ze gaat op haar tenen staan zodat ze er nog dichterbij zit. "Ik wil seks."

Mijn maag draait zich om. Shit. Shit. Ze is zo mooi. Zo onschuldig en tegelijk schuldig. Ik wil haar zo graag, maar ik moet me inhouden. Slapen is voor haar nu het beste.