ONE N.H.

Part 56

Lizzy Point Of View ✼

"Gelukkig zit je haar goed," probeer ik terwijl ik onschuldig aan mijn hoofd krab.

"Ik moet snel terug zien te komen, ze vermoorden me als ik er niet ben," gromt hij en hij trekt weer aan de deur. "Godver," scheldt hij.

"Hey, rustig. Ik weet dat dit erg lijkt, maar-"

"Het is erg, Lizzy!" maakt hij me duidelijk. Ik kijk hem verdrietig aan, deze hormonen zijn echt niet goed. "Ik moet over 5 minuten op een podium staan en ik kom hier niet weg!"

"Sorry," huil ik, mijn handen over mijn gezicht.

"Nee, nee, alsjeblieft.." zucht hij als hij me knuffelt. "Niet huilen, sorry. Ik bedoelde het niet zo.."

"We moeten hier weg, en dat lukt ons niet als we hier gaan staan ruziën," mompel ik met mijn hoofd in zijn borst.

"Je hebt gelijk. Wat is het plan?" vraagt hij als hij mijn hoofd cupt in zijn handen. Ik zucht als ik in zijn ogen kijk en hij mijn tranen wegveegt.

"Ik weet het niet. Misschien is hier ergens anders een deur?" vraag ik en hij knikt, voordat hij me een zachte kus geeft. Ik pak zijn hand stevig vast en loop samen met hem een stukje rond het gebouw. De eerst volgende deur die we tegen komen, trekken we aan en duwen we tegen. Hij schiet open, maar meteen horen we veel gegil van meisjes.

Niall doet de deur snel weer dicht en neemt me mee de andere kant op. Daar zien we een paar meisjes staan, die ook gillen als ze ons zien.

"Fuck, Liz, dit is onze enige hoop," zegt hij alsof hij 4 uur niet meer gegeten heeft. Dat is voor Niall een enorme ramp.

Hij loopt op de meisjes af, die alleen maar harder gillen. "Sh, rustig," zegt hij als hij alle meisjes een hand geeft, knuffelen gaat niet. "We hebben jullie hulp nodig. Het concert begint zo, maar de deur waardoor we naar buiten zijn gegaan, gaat niet open. Heeft een van jullie een telefoon?" vraagt hij en de meisjes knikken snel. "Zou ik die even mogen gebruiken?"

Nu knikt echter 1 van hen. Ze pakt haar telefoon en geeft die aan Niall. "Dit is tricky," fluister ik en hij knikt.

"Weet ik," zucht hij en hij pakt een blaadje van achter zijn telefoon, waar het nummer van Paul op staat. Hij voert het in en belt dan. Ik hou zijn hand vast en luister naar hem. Na een tijdje hangt hij op en knikt hij naar me. "Hij komt."

Ik knik ook en hij wist het nummer uit de telefoon, voordat hij de telefoon terug geeft.

"Super bedankt," zucht Niall en het meisje knikt. Hij zet nog een handtekening en schrijft nog een bedankje op een briefje, wat het meisje huilend ontvangt.

Al snel horen we Paul achter ons roepen, waarna we naar de meisjes zwaaien en dan naar Paul lopen.

"Wat spookten jullie nou weer uit?" zucht hij en Niall rolt zijn ogen.

"Sorry, we wisten het niet." Hij loopt naar de andere jongens en geeft me daar een lange kus.

"Veel succes," fluister ik.

✼~✼~✼~✼

Juichend houdt iedereen zijn of haar shotje in de lucht, voordat we het allemaal naar binnen laten glijden. Louis lacht hard en kijkt om zich heen.

Ik hou me vast aan Niall en druk een kleffe zoen op zijn lippen, die hij grinnikend ontvangt. Hij kan beter tegen alcohol als mij, vandaar dat ik ook niet veel drink. De jongens zeggen wel dat ik me kan laten gaan, maar morgen moet ik gewoon werken.