ONE N.H.

Part 39

Lizzy Point Of View ✼

Neuriënd pak ik een pan, die ik op het fornuis zet. Dan pak ik de pasta die Niall had gehaald en de saus. Twee armen glijden langzaam om me heen en maken mijn hart warm.

"Liefje," fluistert Niall's zachte stem.

"Niall," grinnik ik als ik het gehakt in de pan leg.

"Moet ik helpen?"

"Hoeft niet, hoor. Het lukt wel en je bent al zo druk bezig geweest met allerlei dingen," zeg ik.

"Sorry, ik formuleerde het verkeerd: wat wil je dat ik doe?" Ik kijk hem aan en hij glimlacht breed.

"In dat geval.." glimlach ik en ik wrijf even over zijn armen. "Je mag me best helpen met bakken en koken?"

Hij knikt en schudt met de pan waar gehakt in ligt. We koken bijna in stilte de pasta en geven elkaar af en toe een kus. Het is vredig en stil, op ons geklef na dan.

"Ik weet niet wat ik moet doen, Niall.." zucht ik en ik leg de spaghettislierten in het kokende water. Nu is het alleen maar wachten. "Ik wil met jullie mee op tour en nog meer gekke dingen doen, maar als mijn moeder hier is.."

Ik schud mijn hoofd en Niall leunt tegen het aanrecht. "Ik snap het," zucht Niall als hij verder gaat met de tafel dekken.

"Ik kan haar hier niet achter laten, ze is zo bang als wat en heeft geen geld.." mompel ik en ik schud mijn hoofd.

"We bespreken het wel met Simon, dat lijkt me het beste," fluistert Niall als hij naar me toe loopt. "Maar je overweegt om te stoppen?"

"Niet om mijn werk, niet om jullie, maar om mijn moeder. Ik wil voor haar kunnen zorgen en ik moet weten dat ze gelukkig is.." mompel ik en hij knikt, voordat hij aan de tafel gaat zitten. Ik staar naar mijn handen en hij kijkt naar buiten. "Ben je boos?" vraag ik zacht.

"Niet boos, maar geïrriteerd," mompelt hij met een zucht. Ik ga naast hem zitten en leg mijn hoofd tegen zijn schouder, waardoor hij zucht en zijn arm om m heen legt. "Ik snap het, liefje. Ik ben trots dat je zo'n grote verantwoordelijkheid neemt, maar ik ben er niet blij mee. Het ging eindelijk goed en we waren bij elkaar heel de tijd. En dan nu.."

Hij zucht en schudt zijn hoofd. "Ik weet het, Niall.. Ma-"

"Mag ik even alleen zijn?" vraagt hij en ik kijk hem aan.

"T-tuurlijk.. Mijn kamer is leeg," fluister ik en hij knikt.

"Ik kom zo terug," zegt hij als hij opstaat en weg loopt. Ik zucht en leg mijn hoofd tegen de tafel.

"Je hebt het weer verpest," fluister ik tegen mezelf. Ik probeer iedereen blij te maken, maar dat gaat niet in deze situatie.

Mijn moeder loopt de trap af en glimlacht zwak naar me. "Hey," zegt ze en ik glimlach ook. "Het ruikt heerlijk."

"Ja, ik denk dat het bijna klaar is," zeg ik zacht als ik naar de timer kijk. Nog een paar minuutjes. De tafel is gedekt, dus daar hoef ik me ook geen zorgen om te maken.

"Waar is Niall?" vraagt ze en ik kijk van haar weg.

"Boven," zeg ik zacht. Hij is daar pas een paar seconden en ik wil hem nog niet gaan halen, maar we gaan zo eten.

"Luister, liefje. Ik wil niet dat je niet meer op tour gaat om bij me te zijn. Je hebt een leven naast mij, ik wil niet dat je leven om mij draait. Ik ben je moeder, maar niet iemand waarvoor je moet zorgen en al helemaal niet iemand waar je voor moet stoppen met iets te doen wat je leuk vindt." Ze legt haar had op die van mij en kijkt me aan.

"Het kan niet anders, mam.. Dit is mijn beslissing."

"Je maakt de verkeerde," fluistert ze.

"Dan maak ik maar de verkeerde. Je hebt voor mij gezorgd, dan doe ik dat nu ook voor jou als je dat nodig hebt." Ze zucht even en ik sta op.

"Ik ga naar Niall, kun je de pan afgieten als de timer gaat?" vraag ik en ze knikt. Ik sta op en loop naar mijn oude kamer, waar ik voorzichtig op de deur klop.

"Niall.." fluister ik, mijn stem onstabiel. "Het eten is klaar."

Ik open de deur voorzichtig en zie hem op het bed liggen, zijn rug naar me toe. Voorzichtig loop ik naar hem toe en leg ik mijn hand op zijn schouder. Wie weet is hij wel in slaap gevallen in de tussentijd.

Hij pakt mijn hand en drukt een kus tegen de bovenkant, waardoor ik tegen hem aan ga liggen. Spooning, maar dan bescherm ik hem.

Ik wrijf met mijn ene hand over zijn rug, terwijl mijn andere hand in die van Niall ligt en hij die kust.

"Ik wil je niet kwijt, Lizzy... Het zal zo veel minder leuk zijn op tour zonder jou," fluistert hij gebroken. Het doet pijn om hem zo te horen, waardoor ik mijn ogen sluit.

"Ik wil het ook niet, maar ik moet wel," fluister ik als ik mijn lippen tegen zijn nek druk en mijn been om hem heen leg.

Hij zucht en ik kijk naar hem. "Ik ga haar gewoon een beetje helpen, baby.. Misschien kan ik iets met Simon regelen, dat ik voor haar zorg voor een tijdje en hij me dan weer aanneemt."

Hij veegt over zijn wangen en haalt zijn neus op. "Ik snap je wel.. Ik wil het alleen niet," zegt hij en ik kruip op zijn middel, omdat hij zich niet naar me toe wil draaien.

Alsnog staart hij voor zich uit. Ik laat mijn been om hem heen liggen en kruip voor hem. Hij kijkt me aan, maar verbergt zijn hoofd dan in mijn nekholte.

"Ik wil je niet kwijt, liefje," fluistert hij en ik zucht.

"Ik jou toch ook niet?" zeg ik als ik mijn neus tegen zijn nek duw.

"Nee.. Maar.." Hij schudt zijn hoofd en drukt een paar kusjes tegen mijn kaak.

"We gaan eerst naar Simon, dan kijken we verder, goed?" Ik kijk diep in zijn ogen en hij knikt. Ik druk mijn lippen tegen die van hem, die hij minder liefdevol terug kust als normaal. Dit gaat nu al helemaal fout..

✼~✼~✼~✼

Alleen loop ik door de gangen van het management. Niall is bij hem thuis. Ik heb hem wel gevraagd of hij mee ging, maar hij lulde er omheen.

Ik open de deur van Simon's kantoor nadat ik zijn toestemming heb. Hij zit aan zijn bureau en kijkt me aan.

"Hey Lizzy," zegt hij en ik ga met een kleine glimlach tegenover hem zitten.

"Hey Simon," zeg ik dan zacht.

"Je wilde met me praten?" Ik knik en kijk naar mijn nagels.

"Mijn moeder heeft het heel erg zwaar en kan eigenlijk zelf niet meer rondkomen of voor zichzelf zorgen, dus ik vroeg me af ofdat ik een pauze kon krijgen van de tour en samen met mijn moeder de tour kon doen?" vraag ik zacht en ik kijk Simon aan. Ik heb gemerkt dat hij er niet goed tegen kan als hij iemands emoties ziet.

"Wat is er met je moeder, dan?" vraagt hij en ik speel onder tafel met mijn vingers. Niet bijten, Lizzy, dat is niet netjes en het ziet er niet uit.

"Mijn vader sloeg haar vaak en dat soort dingen, ze is ontslagen en heeft dus bijna niks meer. Ik wil haar gewoon laten aansterken en helpen met een baan vinden." Simon knikt en schrijft alles op.

"Je kan je vakantiedagen opnemen voor de rest van de maand, daarna is er een pauze van bijna een maand en kan je ook nog een paar dagen van die maand daarna vrij zijn, maar dat is alles wat ik kan doen," zegt hij en ik knik.

"Dat kan al genoeg zijn. Ik wil weten hoe het met haar gaat, de aankomende weken." Hij knikt en glimlacht zwak. Niall gaat niet blij zijn..

We komen er wel doorheen. Niall snapt me heus wel. "Bedankt, Simon," zeg ik als ik hem een hand geef.

"Geen dank, Lizzy. Ik vind het goed van je." Ik glimlach nog even en loop dan het gebouw uit.