His Third Downfall (MSS#2) [Completed]

Kabanata Cuarenta y ocho

48th Fall

Beautiful

"Ang ganda..." wala sa ulirat kong sinabi habang nakamasid sa parang paraisong lugar na nasa aking harapan.

There in my front stood a number of a thousand old temples, colored in a dark brown wooden architecture. Simple yet shouting with sacristy and serenity. It is a perfect place for a tranquil momentum. The supposed to be river that surrounds the great temples was very calm and relaxing. I can see tiny ripples of waves due to the angelic whisper of the wind. My heart immediately lighten up because of this amazing view.

Nilipat ko ang tingin sa aking katabi na kanina pa walang imik. My heart stopped when I caught him staring at me. Hindi siya naalantad kahit nahuli ko siyang nakatitig sa akin.

It took so much courage just to keep my composure still and sane under his cold yet gentle glare.

"The view is fantastic and beautiful..." I said while staring at Jacksonn, equalling the intensity of his eyes but loses in the end.

"Yeah..." mamaos paos ang kanyang boses. "It's beautiful..." he continued without removing his eyes at me.

Pakiramdam ko nagsiakyatan ang ang dugo papunta sa aking pisngi. Kaagad akong nag-iwas ng tingin. The silence between us isn't uncomfortable, it seems like I am starting to get comfortable with this man...

My feet dragged me near the clear and calm water. Unti-unti akong naglakad papunta roon. Sumunod naman si Jacksonn sa aking likod. His addicting scent attacked my nose every time I inhale.

Gayong uuwi na ako bukas ay nararapat lamang na sulitin ko ang araw na 'to kasama si Jacksungit. Natatakot akong baka sa muli naming pagkikita ay maging malamig na naman siya sa akin. I am afraid it it just one of my fantasies and dreams.

Huminto ako nang nasa pinakadulo na ng tubig. Umupo ako roon. Naramdaman kong tumabi sa akin si Jacksonn. Nilingon ko siya. I am not sure but I saw his eyes twinkled when I looked at him.

Binalik ko ang tingin sa kalmadong ilog na nasa aming harapan. My system couldn't just relax a bit. Goodness, Aldressa Maia. Xyrel Jacksonn being beside me right now is one of the fairy tales that I thought is impossible to come true. Isa ito sa mga pangarap na akala ko ay sa isip ko lamang mangyayari. Hindi ko maipaliwanag ang sayang nararamdaman ngayon.

Siguro kung pride ko lang ang pinairal ko ay nasa binit pa rin ako ng kalungkutan. To love is to forgive...

Sa bandang 'to ay medyo tahimik. May mga tao man ngunit hindi ganoon karami kagaya sa unang banda ng parke.

"Jacksungit..." tinawag ko siya sa gitna ng katahimikang namamayani sa amin.

"Hmmm..." he answered.

Kinagat ko ang labi dahil sa sobrang cute ng kanyang pagkakasagot. I slowly tapped my crossed legs. Habit kapag walang magawa at kapag kinakabahan ako. Gaya nalang ngayon. May konting kaba akong nararamdaman sa maaari niyang isagot sa akin.

Hindi ko siya tiningnan. "Anong meron sa inyo ni...ng Yvonne na iyon?" I asked nervously.

I felt Jack looked at me but I remained my gaze on the river in front of us. My heart is beating fast!

"There's nothing between us, Dressa..." His voice is calm. It's as if one of the normal question to ask. Na parang alam niyang itatanong ko rin kaya hindi na niya kailangang magulat.

Pinigilan ko ang sariling sulyapan siya. Naduduwag akong tingnan ang kanyang ekspresyon. Na baka nagsisinungaling lamang siya sa akin. "Edi kung ganoon, bakit may honey?" Bakit honey ang tawagan niyo?