His Third Downfall (MSS#2) [Completed]

Kabanata Ocho

8th Fall

Welcome

"Hi, Jacksungit! Long time no see!" Ngumiti ako nang malapad kay Jack. Mwahahahaha. Makapang inis lang, e.

Nakita ko siyang tinaasan ako ng kilay. Hindi siya nagsalita. Tiningnan ko ang number at pulang arrow ng elevator. One palang ito.

Ang tahimik dito sa loob. Sumulyap ako kay Jack. Nakasandal ito at nakapamulsa ang dalawang kamay. And I forgot to tell you that he's wearing a white t shirt and a summer board shorts! Sheet. Pogiiiiiii. Ayyy, jusme. What's with me? Pinagnanasahan ko ang lalaking ito? Oh, nooo! Erase. Erase. ERASE!

Halos bumuntong hininga ako nang marinig ang pagtunog ng elevator. Sinyales na I'm on my destination! Nakanguso akong lumabas doon at naglakad. Naramdaman ko ring sumunod si Jack sa paglabas.

Tinaas ko ang kilay. Is he following me? Wait, hindi ako nag assume ha? Nagtatanong lang! Kalma!

This hotel is a nine storey. Kaya there's a percent of possibility na hindi dito ang room niya. Echos. May porsiyento rin palang dito ang room niya.

Nauna na akong naglakad. My room is about two rooms away.

"Wait," narinig kong nagsalita si Jack. "I'm calling you, huwag ka na namang magpanggap na bingi." Malamig niyang dugtong.

Humarap ako at tiningnan siya. Tinaas ko ang kilay ko. "What?"

Hinintay ko siyang magsalita. But, he just stared at me. Sa pamamaraan ng tingin niya, pakiramdam ko parang may hinahanap siya. Searching for something. Nakakunot ang medyo makapal niyang kilay. His thin lips were in a straight line. His eyes were covered with cold and black shades. Ang hirap basahin.

Nakita kong sinubukan niyang ibukas ang bibig para magsalita, pero mayamaya ay tinikom niya rin at bahagyang umiling. "Never mind." He coldy said bago tumalikod sakin.

Nanatili akong nakatayo doon. Bakit kahit hindi naman kami close, pakiramdam ko umiiwas siya sakin? Why do I have this feeling that he loathed me for unknown reason? At ano naman ngayon Al, kung ganon? Diba you don't care? Then, you don't!

Kinagat ko ang labi. Nakita ko sa di kalayuan na bubuksan na ni Jack 'yung room niya. "Sa susunod na tawagin mo ulit ako, siguraduhin mong may sasabihin ka na, Jack. Hindi 'yung basta basta ka nalang tatalikod habang ako nakaharap." Nakita ko siyang napatigil atsaka tumingin sa gawi ko.

Andyan na naman ang malalamig niyang mga mata. I felt like I'm on the deepest chasm. Tumaas ang balikat ko dahil sa malalim na paghinga, akala ko magsasalita na siya, but then he immediately looked away and silently, without giving me any response, he enters his room.

Kinuyom ko ang kamao.

No. One. Had. Ever. Treated. Me. That. Way.

Noong nasa California ako, I have so many warm friends there. Welcome na welcome talaga ako sa kanila. Kahit kelan hindi ko naramdamang out of place ako. Everyone always made me feel like I'm home. Na kahit kelan ko gusto, I can approach them, talk to them, when I need to.

Kahit ang mga magulang ko, kahit kasi sobrang busy ni mommy at daddy, isang tawag ko lang sa kanila, pupunta agad sila sakin. Even my best friend Phia, welcome na welcome ako ng bruha. At ang mga bago kong kakilalang si Rose, ang bait niya. Even the XS team, they told me I'm always welcome to their circle of friendship. Except for him. Except for Jack Aragon.