Chapter 1 (Zawgyi)

123K 5.4K 341
                                    

ပူျပင္းေသာေႏြရာသီတစ္ခု၏ ေနေရာင္သည္ ထြန္းလင္းစြာ ေတာက္ပေနသည္။

ကိုလိုနီေခတ္ဗိသုကာလက္ရာ ႏွစ္ထပ္တိုက္အိမ္ၾကီးမွာ ျဖတ္သန္းသြားလာမွု သိပ္မရွိသည့္ ကတၱရာလမ္းငယ္တစ္ခု၏ ေဘးတြင္ ခန္႔ထည္စြာ ရွိေနသည္။

အိမ္ၾကီး၏အိမ္ေခါင္မိုးရွိ ေကြး၀ိုက္ေသာ အုတ္ၾကြပ္နီမ်ားသည္ တစ္ခုေပၚတစ္ခုထပ္ကာ ေတာက္ေလာင္ေသာေနေရာင္ကို ၾကိဳးစားကာကြယ္ေနၾကသည္။ အိမ္နံရံမ်ားသည္ အျဖဴ ေရာင္လိုင္းမ်ားျဖင့္ အုတ္ခဲပံုေဖာ္ထားေသာ အုတ္ခဲနီနီမ်ားျဖစ္ျပီး သံတိုင္ရွည္မ်ားကာထားေသာ ျပတင္းေပါက္မ်ား၏ မွန္မ်ားမွာ ဖုန္၀ါမ်ားျဖင့္ ၀ါညစ္ညစ္ေရာင္ျဖစ္ေနသည္။

အုတ္တံတိုင္းကာထားေသာ ျခံက်ယ္ၾကီးတစ္ခုလံုးတြင္ အသီးမ်ားအပြင့္မ်ား ေ၀ဆာစြာ ဖူးပြင့္ေနေသာ သီးပင္စားပင္မ်ားျဖင့္ ျပည့္ႏွက္ေနသည္။

အစိမ္းေရာင္ ဒန္႔သလြန္သီးမ်ားသည္ ေသးငယ္၀ိုင္းစက္ေသာ သစ္ရြက္ခက္မ်ားၾကား ေလတစ္ခ်က္ေ၀ွ႔လာတိုင္း ဟိုဟိုဒီဒီ ယိမ္းႏြဲ႔ပါေနၾကသည္။ ကားလမ္းမေပၚမွ ကားတစ္စီးေမာင္းသြားတိုင္း လြင့္ပါလာေသာ ဖုန္မွုန္႔မ်ား ကပ္ညိေနေသာ သစ္ရြက္စိမ္းမ်ားသည္ မိုးရာသီကလို စိမ္းစိုမွုမရွိေသာ္လည္း ေရႊဇာျခည္ဖုံုးထားသလို တစ္မ်ိဳးလွေနသည္။

ႏွစ္ထပ္အိမ္ၾကီး၏ ေအာက္ထပ္ရွွိ သတိုးခန္႔တို႔ေနထိုင္ရာ ညာဘက္ျခမ္းတိုက္ခန္းသည္ အပူရွိန္မရွိဘဲ ေနခ်င္စဖြယ္ ေအးစိမ့္ေနသည္။

သတိုးခန္႔.....

အသက္ေလးႏွစ္ေက်ာ္အရြယ္ျဖစ္ေသာ သတိုးခန္႔သည္ လူေကာင္ညွက္ကာ ပိန္ပိန္ရွည္ရွည္ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ အရြယ္ႏွင့္မလိုက္ေအာင္ ရွည္ေသာအရပ္ႏွင့္ အသားရွိသည္ဟုပင္ မထင္ရေသာ ကိုယ္ခႏၶာေၾကာင့္ ျပတင္းေပါက္မွ လွမ္းျမင္ေနရသည့္ ဒန္႔သလြန္သီးမ်ားႏွင့္ပင္ ခပ္ဆင္ဆင္တူေနသည္။

သတိုးခန္႔ကို အမွတ္တမဲ့ ၾကည့္မိသူတိုင္း မ်က္ခံုးဖံုးသည့္ ဆံပင္နက္နက္မ်ားေအာက္မွ ၀လံုးပံု၀ိုင္းေနေသာ မ်က္မွန္တစ္စံုကိုသာ ထင္းခနဲျမင္ရသည္ပဲျဖစ္သည္။

ကြယ်တွေကြွေသောညWhere stories live. Discover now