အခန္းထဲသို႔ လွမ္း၀င္လာသည့္ သတိုးကိုေတြ႔သည္ႏွင့္ ေနရွင္းခ ျပံဳးလိုက္သည္။
"မင္း ျပန္လာျပီလား.. ငါက ၾကာဦးမယ္ထင္ေနတာ..."
"မင္းဖုန္းရတာနဲ႔ တစ္ခါတည္း တန္းလာတာ..."
ဟုတ္သည္။ ေနရွင္းခ သတိုးကို ဖုန္းဆက္ေခၚခဲ့သည္။ သာမာန္ဆိုလ်ွင္ သတိုး ေက်ာင္းခ်ိန္မွာ သူ ဖုန္းဆက္ေလ့မရွိ။ ဒါေပမယ့္ ဒီေန႔ေတာ့ ဖုန္းဆက္ကာ တျခားဘယ္ေနရာမွ ၀င္မေနဘဲ အိမ္ကို ျပန္လာခဲ့ပါဟု ေခၚျဖစ္ခဲ့သည္။
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ ရွင္းခ.."
သတိုး ေက်ာပိုးအိတ္ကို ၾကမ္းျပင္ေပၚပစ္ခ်ရင္း သူရွိရာတစ္ခ်က္လွမ္းၾကည့္သည္။ သတိုး၏ ေရွ႕ဆံပင္မ်ားက နဖူးတ၀က္ကိုပင္ ဖံုးခ်င္ေလာက္ေအာင္ ရွည္ေနျပီျဖစ္သည္။ လက္မွာပတ္ထားေသာ နာရီအနက္ကို ခၽြတ္ျပီး ကုတင္ေဘးမွ စားပြဲေပၚလွမ္းတင္လိုက္သည္။
"ဒီေန႔ညစာကို အျပင္မွာ သြားစားရေအာင္ သတိုး..."
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ.. မင္း မခ်က္ခ်င္ရင္ ငါ ခ်က္ေပးမယ္ေလ...."
သတိုး တီရွပ္အက်ီၤကို ေခါင္းမွမခၽြတ္ျပီး ကုတင္ေပၚပစ္တင္သည္။ ဆံပင္မ်ားကို ထိုးဖြျပီး ေခၽြးမ်ားျဖင့္ စိုေနေသာ ေခါင္းကို ခါလိုက္သည္။
"တစ္ခါတစ္ေလပဲကြာ..ဆိုင္မွာပဲ သြားစားရေအာင္.."
"ေအးပါ.. ဒါဆိုလည္းျပီးေရာ.. ခဏေတာ့ ေစာင့္ဦး.. ငါ ေရခ်ိဳးလိုက္ဦးမယ္.."
သတိုး ေရခ်ိဳးခန္း၀င္သြားသည္ႏွင့္ ေနရွင္းခ ပိတ္စျဖင့္ျပဳလုပ္ထားေသာ အ၀တ္ဗီရိုငယ္၏ ဇစ္ကိုဖြင့္ကာ သတိုး၀တ္ရန္ ရွပ္လက္ျပတ္တစ္ထည္ကို ေရြးထုတ္လိုက္သည္။ ေျဖာင့္စင္းေနေအာင္ သူ မေန႔ကပင္ မီးပူတိုက္ထားေသာ အက်ီၤျဖစ္သည္။ မီးပူတိုက္စဥ္က သတိထားမိသည့္အတိုင္း အက်ီၤရင္ဘတ္မွ ၾကယ္သီးတစ္လံုးမွာ ျပဳတ္ေတာ့မည့္ဆဲဆဲ တည္းတည္းေလးသာ က်န္ေတာ့သည္။
စားပြဲအံဆြဲထဲမွ အပ္ႏွင့္ အပ္ခ်ည္ကိုထုတ္ကာ ကုတင္ေပၚ ေနရွင္းခ ထိုင္လိုက္သည္။ အပ္ေပါက္ထဲသို႔ အပ္ခ်ည္တိုး၀င္သြားသည္ႏွင့္ ကတ္ေၾကးျဖင့္ကိုက္ကာ အပ္ခ်ည္ၾကိဳးကို အနားလံုးလိုက္သည္။ ေနာက္မွ ၾကယ္သီးအလယ္ေပါက္ထဲ ေငြေရာင္လဲ့ေနေသာ အပ္ကို ထိုးသြင္းလိုက္သည္။ တစ္ခ်က္၊ ႏွစ္ခ်က္။ ၾကယ္သီးေပါက္ထဲတြင္ ေခါက္တုံ႔ေခါက္ျပန္ တိုး၀င္ေနေသာ အပ္ကေလးသည္ ညီညာေသာ ခ်ည္ၾကိဳးေျခရာမ်ားကို ထားရစ္ခဲ့ေနသည္။
BINABASA MO ANG
ကြယ်တွေကြွေသောည
Romance(Unicode & Zawgyi) ကြယ်ကြွေချိန်ဆိုတာ တကယ်တော့ ခဏလေးပါ။ ဒါပေမယ့် အဲဒီအချိန်မှာ အရမ်းကိုပူပြင်းလောင်ကျွမ်းခဲ့တာလေ။ နေရှင်းခ.. ငါတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ ဆုံစည်းမှုတိုင်းဟာ ကြယ်ကြွေချိန်တွေလိုပဲဖြစ်ခဲ့တယ်။ ၾကယ္ေၾကြခ်ိန္ဆိုတာ တကယ္ေတာ့ ခဏေလးပါ။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီအ...
