သတိုး တံခါးေရွ႕မွာ ရပ္ေနသည္မွာ ဘယ္ေလာက္ၾကာျပီ မသိ။
တစ္မိနစ္လည္းျဖစ္ႏိုင္သည္။
ဆယ္မိနစ္လည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။
ခလုတ္ႏွိပ္ဖို႔ လက္ကို ေျမွာက္တင္လိုက္ေပမယ့္ အျဖဴေရာင္ လ်ွပ္စစ္ေခါင္းေလာင္းခလုတ္နား ေရာက္ခါနီးမွာ လက္မ်ား ရပ္တန္႔သြားသည္။
သတိုး.. မင္း ဘာလုပ္ေနတာလဲ..
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အားမရစြာ ျပန္ေမးမိသည္။
သူ လွည့္ျပန္ဖို႔ အခ်ိန္မီေသးသည္။
တစ္မိနစ္...
ႏွစ္မိနစ္....
ေလပူကိုမွုတ္ထုတ္ကာ သူ႔ေရွ႕မွ ခလုတ္ငယ္ကို ခပ္ၾကာၾကာဖိႏွိပ္လိုက္သည္။
မေရွးမေႏွာင္းမွာပင္ သူ႔ေရွ႕မွ တံခါးခ်ပ္မွာ ပြင့္သြားသည္။
ဆံပင္ရွည္ရွည္ႏွင့္ လူငယ္တစ္ေယာက္။
အသားအနည္းငယ္ညိုျပီး မ်က္စိေမွးေမွးႏွင့္လူငယ္မွာ အံ့ၾသသလို သတိုးကို စိုက္ၾကည့္ေနသည္။
"မင္း ဘယ္သူလဲ.."
"......"
"ဘာ လာလုပ္တာလဲ.."
"ကၽြန္ေတာ္ သတိုးပါ..."
"၀င္ခုိင္းလိုက္ ရဲေလး.."
အိမ္ခန္းထဲမွ ထက္ေ၀ယံ၏ အသံသည္ မာေၾကာေနသည္။
ရဲေလးဆိုသူမွာ ထက္ေ၀ယံရွိရာ ေနာက္ျပန္လွည့္ၾကည့္ျပီးမွ ကိုယ္ကို ေဘးတစ္ျခမ္းေစာင္းကာ ၀င္ေပါက္ဖြင့္ေပးလာသည္။
"၀င္..."
တစ္ခြန္းတည္းေသာ စကားျဖစ္သည္။
သတိုး တစ္ၾကိမ္တစ္ေခါက္ေရာက္ျပီးသားျဖစ္သည့္ ဧည့္ခန္းက်ယ္သို႔ လွမ္း၀င္လိုက္သည္။
သူရွိရာကို ေက်ာေပးရပ္ေနသည့္ ထက္ေ၀ယံသည္ မွန္ခ်ပ္မ်ားျဖင့္သာ ကာရံထားေသာ တိုက္ခန္းနံရံမွ အျပင္ဖက္သို႔ လွမ္းၾကည့္ေနသည္။ မွန္ရိပ္တြင္ ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ထင္ေနသည့္ ထက္ေ၀ယံ၏အရိပ္သည္ တေစၦတစ္ေကာင္လို အသက္မဲ့ေနသည္။
"မင္း ျပန္ေတာ့ ရဲေလး.."
"ဒါေပမယ့္.."
"ျပန္ေတာ့..."
أنت تقرأ
ကြယ်တွေကြွေသောည
عاطفية(Unicode & Zawgyi) ကြယ်ကြွေချိန်ဆိုတာ တကယ်တော့ ခဏလေးပါ။ ဒါပေမယ့် အဲဒီအချိန်မှာ အရမ်းကိုပူပြင်းလောင်ကျွမ်းခဲ့တာလေ။ နေရှင်းခ.. ငါတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ ဆုံစည်းမှုတိုင်းဟာ ကြယ်ကြွေချိန်တွေလိုပဲဖြစ်ခဲ့တယ်။ ၾကယ္ေၾကြခ်ိန္ဆိုတာ တကယ္ေတာ့ ခဏေလးပါ။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီအ...
