Chapter 59

37.7K 3.1K 539
                                    

အမ်ိဳးသားျပတိုက္ ဆိုသည့္ ေရႊေရာင္စာလံုးမ်ားသည္ ေတာက္ပေသာေနေရာင္ေအာက္မွာ ထည္၀ါေနသည္။ အရွိန္အ၀ါျပည့္ေသာ ဘုရင့္ေနာင္မင္းတရားၾကီး၏ ရုပ္တုကိုလွမ္းျမင္ကတည္းက သူ မွားျပီဆိုတာကို ထက္ေ၀ယံ ေသခ်ာသိလိုက္သည္။ ဒါ႔ေၾကာင့္လည္း ျပတိုက္ကားပါကင္မွာ ကားထိုးရပ္ျပီးသည့္တိုင္ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္အျပည့္ျဖင့္ သူ႔ေဘးမွ ရဲေသြးငယ္ကို ထပ္ေမးရသည္။

"ရဲေသြး.. မင္း တျခားေနရာကို တကယ္ မသြားခ်င္ဘူးလား.."

"မသြားခ်င္ဘူး.."

"ဒီမွာပဲ တစ္ေနကုန္ေနမွာလား.."

"ဒါေပါ႔ဗ်.."

ထက္ေ၀ယံ မိမိကိုယ္ကိုသာ တီးတိုး ျပန္လည္က်ိန္ဆဲေနရေတာ့သည္။ ဒီေန႔ သူ႔ေမြးေန႔မို႔ တစ္ေနရာရာအတူတူ သြားရေအာင္ဟု ရဲေသြးငယ္ ေျပာလာတုန္း ထက္ေ၀ယံ ၀မ္းသာအားရ လက္ခံခဲ့သည္။ အေအးခန္းစားေသာက္ဆိုင္တစ္ခုခုမွာ ေန႔လည္စာ စားကာ ဘီယာေသာက္ျဖစ္လိမ့္မည္ဟု သူ ေမ်ွာ္လင့္ထားခဲ့သည္။

အခုေတာ့....

 ရဲေသြးငယ္  သြားေရာက္လည္ပတ္ရန္ ေရြးခ်ယ္သည့္ေနရာသည္ အမ်ိဳးသားျပတိုက္ ျဖစ္ေနမည္ဟု သူ ဘယ္လိုမွ ထင္မထားခဲ့။

ဒီေနရာေရာက္မွ 'မင္းေမြးေန႔ပဲ.. မင္း သြားခ်င္တဲ့ေနရာ သြားေလ' ဟု ေျပာခဲ့မိသည့္ ကိုယ့္ပါးစပ္ကိုသာ ကိုယ္ျပန္ရိုက္ခ်င္ေတာ့သည္။ အမ်ိဳးသားျပတိုက္ဆိုတာ သူ သိသည္မွာ လမ္းျပမွတ္တိုင္လိုမ်ိဳးျဖစ္သည္။ ေနရာမသိလို႔ လမ္းညႊန္ရသည့္ ေနရာတစ္ခုဟုဟာ ထက္ေ၀ယံ သိထားသည္။ ဒီလို လာေရာက္ ၾကည့္ရွဳေလ့လာရမည့္ေနရာဟု သူ မွားယြင္း၍ပင္ မေတြးမိခဲ့။

ျမင့္မားေသာ အုန္းပင္စိမ္းစိမ္းႏွစ္ပင္သည္ ျပတိုက္၀င္းထဲမွာ ရွိေနသည္။ ၎တို႔ႏွင့္ မလွမ္းမကမ္းတြင္မူ အနက္ေရာင္မွန္မ်ားကာထားေသာ ေကာ္ဖီဆိုင္ေလးရွိေနသည္။ မနက္ေစာေသးေပမယ့္ ပူျပင္းေတာက္ေလာင္ေနေသာ ေနေရာင္ေအာက္မွာ မွန္လံုပိတ္ထားျပီး အဲယားကြန္းစက္သံသာ မွန္မွန္ထြက္ေပၚေနသည္။

"မင္းဘာသာမင္း တစ္ေယာက္တည္း ၀င္ၾကည့္ပါလား.. ငါ ဒီဆိုင္မွာ ေကာ္ဖီေသာက္ရင္း ေစာင့္မယ္ေလ.."

ကြယ်တွေကြွေသောညWhere stories live. Discover now