"မင္းေျပာေတာ့ ျပန္မလာဘူးဆို... ရွင္းခ..."
အျပင္းအထန္ ခုန္ေနေသာ ႏွလံုးသားကို သတိုး ၾကိဳးစားထိန္းခ်ဳပ္ကာ ေလသံတိုးတိုးျဖင့္ ေမးမိသည္။ သူ႔လက္မ်ားက ထိုင္ေနေသာ ခုံတန္းလ်ားငယ္ကို နာက်င္ထံုထိုင္းလာသည္အထိ တင္းၾကပ္စြာ ဆုပ္ကိုင္ထားသည္။
ေနရွင္းခကို အခုအခ်ိန္အထိ သူ လွည့္မၾကည့္ရဲေသး။
"Suprise လုပ္ခ်င္လို႔ေလ... မင္း စိတ္ဆိုးေနတာလား ..."
ေနရွင္းခအသံသည္ သူမွတ္မိေနသည္ထက္ ပို၍ ေႏြးေထြးတည္ျငိမ္ေနသည္။
ဟင့္အင္း.. သူ စိတ္မဆိုးပါ။
သတိုးသိသည္မွာ ငယ္စဥ္ကလို အသံကုန္ ေအာ္ငိုခ်င္ေနသည္ဆိုတာကိုသာ ျဖစ္သည္။
"စိတ္မဆိုးပါနဲ႔ကြာ.. လာ.. ထ... မင္းအတြက္ လက္ေဆာင္ေတြအမ်ားၾကီးပါတယ္..."
သတိုး လက္မ်ားကို အုပ္ကိုင္လာေသာ ေနရွင္းခလက္မ်ားၾကားမွ အထိတ္တလန္႔ ရုန္းထြက္လိုက္သည္။ ေနရွင္းခ၏ အနက္ေရာင္မ်က္လံုးမ်ားက အံ့ၾသသြားသလို။
ေနရွင္းခ အသားေတြ သိသိသာသာျဖဴ လာသည္။ စိမ္းလာေသာ ပါးျပင္မွ မုတ္ဆိတ္ေရးေရးေၾကာင့္ တကယ့္ကိုလူၾကီးတစ္ေယာက္လို ျဖစ္ေနသည္။ နဖူးေပၚသပ္တင္ထားေသာ ဆံပင္မ်ားေၾကာင့္ ကၾကီးပံုစံနဖူးမွာ ထင္းေနသည္။ အေနာက္ဖက္တြင္ ခပ္ပါးပါးရိပ္ထားေသာ ဆံပင္တစ္ခ်ိဳ႕မွာ ပုခံုးအထိ ရွည္ေနသည္။
"ဟို..."
သတိုး ဘာဆက္ေျပာရမည္မသိ။
ခ်က္ခ်င္းပင္ မ်က္ႏွာလႊဲကာ အၾကည့္လႊဲလိုက္ရသည္။
သူဘယ္ေလာက္ မ်က္ႏွာပ်က္ေနသည္ကို သူသာသိသည္။ ရင္ထဲမွ ႏွလံုးခုန္သံသည္ စည္းခ်က္မညီေတာ့။
"ေဆာရီး.. ဟို.. ငါ လုပ္စရာေလးေတြရွိေသးလို႔..."
သတိုး ဧည့္ခန္းမွာ ေနရွင္းခကို တစ္ေယာက္တည္းထားကာ ေလွကားထစ္မ်ားအတိုင္း အိမ္ေပၚတက္လာခဲ့သည္။ ကုတင္ေပၚ ၀မ္းလ်ားေမွာက္ ပစ္လွဲခ်ရင္း သူ႔ရင္ခုန္သံေတြကို ေနရွင္းခ မရိပ္မိရန္ တုန္လွုပ္စြာ ဆုေတာင္းမိသည္။
YOU ARE READING
ကြယ်တွေကြွေသောည
Romance(Unicode & Zawgyi) ကြယ်ကြွေချိန်ဆိုတာ တကယ်တော့ ခဏလေးပါ။ ဒါပေမယ့် အဲဒီအချိန်မှာ အရမ်းကိုပူပြင်းလောင်ကျွမ်းခဲ့တာလေ။ နေရှင်းခ.. ငါတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ ဆုံစည်းမှုတိုင်းဟာ ကြယ်ကြွေချိန်တွေလိုပဲဖြစ်ခဲ့တယ်။ ၾကယ္ေၾကြခ်ိန္ဆိုတာ တကယ္ေတာ့ ခဏေလးပါ။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီအ...
