ဒဂံုတကၠသိုလ္ဟူသည့္ ဆိုင္းဘုတ္ေရွ႕တြင္ ထိုးရပ္ထားေသာ ျပိဳင္ကားအနီေရာင္သည္ ပူျပင္းေသာ ေနေရာင္ေအာက္မွာ ေတာက္ပေနသည္။
ေနကာမ်က္မွန္နက္ႏွင့္ ကားကိုမွီကာ စီးကရက္ေသာက္ေနေသာ ထက္ေ၀ယံကို ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားမ်ားက အထူးအဆန္းသဖြယ္ လည္ျပန္လွည့္ၾကည့္ေနၾကသည္။
အနားကိုေတာ့ ဘယ္သူမွမသြားရဲ။
တစ္ခါၾကည့္ရံုႏွင့္ ရွိန္သြားေစတတ္သည့္ ထက္ေ၀ယံမ်က္ႏွာသည္ မ်က္ခံုးေပၚမွ ကန္႔လန္႔ျဖတ္အမာရြတ္ေၾကာင့္ ပိုေၾကာက္စရာေကာင္းေနသည္။
"ကိုေလး..."
သတိုး စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ေခၚမိသည္။ တကယ္ဆို သူေျပာထားျပီးျဖစ္သည္။ ေက်ာင္းကိုမလာဖို႔ႏွင့္ လာလ်ွင္လည္း ဒီ မ်က္စိစူးေစလြန္းလွေသာ ျပိဳင္ကားကို မယူခဲ့ဖို႔ျဖစ္သည္။ ထံုးစံအတိုင္း ထက္ေ၀ယံ စကားနားမေထာင္။
"ၾကာလိုက္တာကြာ.. မင္း တစ္လံုးမွလည္း နားေထာင္တာမဟုတ္ဘဲ စာသင္ခန္းထဲ ဘာထိုင္လုပ္ေနတာလဲ..."
"အိပ္ငိုက္ေနတာ..."
သတိုး အမွန္အတိုင္းေျဖကာ ကားေပၚတက္လိုက္သည္။
ေဇာ္မိုးႏွင့္ မိုးေဇာ္ကေတာ့ ကားအနီေရာင္ကို လွမ္းျမင္လိုက္သည္ႏွင့္ အေ၀းၾကီးကတည္းက ဘတ္စ္ကားေပၚ တက္ေျပးျပီးသားျဖစ္သည္။ တစ္လလ်ွင္ သံုးေလးခါေလာက္ သတိုးေက်ာင္းအျပန္ကို ထက္ေ၀ယံ လာေခၚတတ္သည္။
ထက္ေ၀ယံ လာမည္ဆိုသည္ႏွင့္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္စလံုး မီးခဲကိုင္မိသလို တစ္ေန႔ကုန္ ဖင္တၾကြၾကြႏွင့္ ေၾကာက္ေနကာ ေက်ာင္းဆင္းသည္ႏွင့္ တန္းေျပးတတ္ၾကသည္။ ထက္ေ၀ယံ အျဖစ္မွန္မသိေၾကာင္း သတိုး ရွင္းျပေသာ္လည္း ႏွစ္ေယာက္စလံုး ထက္ေ၀ယံနား ေယာင္မွား၍ပင္ ကပ္ခ်င္ပံုမရ။
အမိုးဖြင့္ထားေသာ ျပိဳင္ကားငယ္သည္ ၾကီးမားေသာ ဘတ္စ္ကားမ်ားၾကားမွ ေက်ာ္တက္ကာ လ်ွင္ျမန္စြာ ေမာင္းႏွင္ေနသည္။
"ကိုေလး ေက်ာင္းျပန္မတက္ေသးဘူးလား.."
"ငါနဲ႔စာနဲ႔က ဘ၀ေရစက္မပါဘူးကြ..."
YOU ARE READING
ကြယ်တွေကြွေသောည
Romance(Unicode & Zawgyi) ကြယ်ကြွေချိန်ဆိုတာ တကယ်တော့ ခဏလေးပါ။ ဒါပေမယ့် အဲဒီအချိန်မှာ အရမ်းကိုပူပြင်းလောင်ကျွမ်းခဲ့တာလေ။ နေရှင်းခ.. ငါတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ ဆုံစည်းမှုတိုင်းဟာ ကြယ်ကြွေချိန်တွေလိုပဲဖြစ်ခဲ့တယ်။ ၾကယ္ေၾကြခ်ိန္ဆိုတာ တကယ္ေတာ့ ခဏေလးပါ။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီအ...
