Marlo's Point of View
Inakyat na namin si Dave sa itaas kahit mabigat ay ibinuhat pa rin namin ito para mailagay na sa taas.
Ng maka-akyat na kami ay binuksan na namin ang dating silid nila Lei at pagkabukas namin ay mas lalong naging mabaho ang amoy dahil onting-onti naglalagas ang katawan nila dahil ilang araw na ring nakatambak. Tinakpan nalang namin ang aming ilong at binuhat na si Dave at inihiga sa lapag. Pagkatapos naman no'n gawin ay agad na namang umiyak sila.
“Rest In Peace, Dave. See you again, Bro.” Ani ni Zayn.
“God Bless you always, Dave.” Ani ni Lei.
Pagkatapos nga non ay agad na kaming lumabas at agad namang pumunta sa baba upang matignan naman si Kelly na nahimatay kanina. Sa ilang minutong paglalakad ay nasa baba na kami at agad namang tumakbo sa salas dahil nandoon sila.
“Ano guys okay na ba si Kelly?” Pagtatanong ko.
“Hindi pa e. Stressed kasi siya at hindi niya kinaya kanina kaya agad-agad nalang siyang nahimatay. Kailangan niya ng pahinga kaya hayaan nalang muna natin.” Seryosong sabi ni Ade.
Ang iba ay napaupo nalang sa sahig pati na rin ako ngunit ang iba naman ay nakatayo at tila hindi alam kung ano'ng gagawin
“Tatlo na ang nawala. onti nalang tayong natitira, Ano ng gagawin natin?” Ani ni James.
“This is my fucking fault kung bakit wala na si James ngayon! Kasalanan ko 'to e! Kung hindi ko kayo inaya na magpahinga muna hindi ito mangyayari kasalanan ko 'to! Ang tanga-tanga ko!” Pasigaw na sambit Vane habang nakatingin sa aming lahat at umiiyak.
“It's not your fault, Vane. Kasalanan natin 'tong lahat kasi pumayag tayong linisan ni Dave yung kotse niya ng nag-iisa lang siya, Hindi ba't nagpa-alam muna siya? Don't blame yourself. It's our fault.” Ani ni Steve.
“Tama. Wag mong sisihin ang sarili mo, Lahat tayo ay may kasalanan dito hindi lang ikaw.” Ani ni Zayn.
“Bakit ba kasi ganito ang nangyayari? Paano na tayong mga natira?” Ani ni Shan habang humahagulgol pa rin.
“Shan, Baka mamaya ikaw ang sumunod na himatayin p'wede ba'ng magpahinga ka muna? Magang-maga na yang mata mo oh. Tahan na.” Ani ko.
Napansin ko rin naman na agad na siyang tumigil sa pag-hagulgol at tanging pag-hikbi nalang ang kan'yang nagawa.
“Ade. Ano na'ng gagawin natin?” Pagtatanong ni Steve.
“Hindi ko rin alam, Steve. Hindi ko na alam kung ano'ng gagawin natin.” Aniya.
“Sobrang hirap ng sitwasyon natin ngayon, Sobra na.” Malungkot ma tugon ni James.
“Grabe guys, Si Dave na sana yung makakatulong sa atin e! Siya lang yung kilala ni Mang Feliciano e! Pwede pa sana silang mag-usap ngunit paano?! Wala na siya. 'Di ko na alam kung ano'ng gagawin natin. Hindi ko na talaga alam.” Ani ni Ade kasabay ng pag-agos ng luha sa kan'yang mata.
“Paano na tayo nito?” Malungkot na sabi ni Lei.
“Don't loose hope, Guys. Alam kong magagawa natin 'to kahit wala na si Dave. Alam kong kakayanin natin ito ng wala siya. Gawin natin siyang inspirasyon upang lumaban pati na rin sila Belle at Collen.” Ani ni Zayn.
“You're right, Even though we're in hard situation kailangan natin maging malakas.” Ani ko.
“Huwag tayong mawawalan ng pag-asa guys. Tama si Zayn.” Ani ni Steve.
“Kahit tatlo na ang nawala, Alam kong kaya pa rin natin 'to.” Sambit ni James.
“Alam ko namang kakayanin natin. Oo, Matapang tayo. Pero guys siya yung nag-iisang source sana natin, Wala e. Wala na. Mas mapapadali sana na makilala natin yung Killer ngunit wala na. Wala na si Dave. At hindi ko alam kung paano ulit natin ma-uumpisahang maghanap or malaman.” Seryosong sambit ni Ade.
“Iyon nga ang problema e. Paano nga ba natin ito mauumpisahan ng wala siya?” Ani ni Vane.
“Sana pala sumama nalang ako kay Dave habang naglilinis ng kotse niya kaysa naman sa scroll up and down lang sa Facebook.” Sambit ko.
“Marlo 'diba ikaw ang unang nakakita kay Dave?” Pagtatanong ni Ade.
“Oo.”
“Hindi mo ba manlang nakita ulit yung Killer na tinutukoy mo noon?” Pagtatanong niya.
“Hindi ko siya nakita e.”
“Did you notice guys na sa tatlong kaibigan nating nawala dalawa lang ang tanging dahilan na ating pagkakamaling nagawa kaya sila namatay.” Ani ni Ade.
“What do you mean, Adelaide?” Pagtatanong ni Shan na medyo kumalma na rin.
“First si Belle. 'diba halos lahat tayo no'n ay naka-earphones? Tapos yung iba tulala lang kaya hindi natin siya narinig. Second si Collen. Nang dahil sa pighati natin sa pagkawala ni Belle ay 'yun at 'yun lang ang inisip natin, Mas maganda ang makinig sa mga kanta upang makalimot kahit papa'no kaya noong pupunta si Collen sa C.R halos lahat ulit ay naka-earphones. Third si Dave, Napansin niyo naman na naka-speaker tayo 'diba? Kaya hindi natin napansin na namatay si Dave. At sa palagay ko'y lahat sila ay sumigaw habang pinapatay sila hindi natin iyun narinig dahil sa iba naka-focus ang ating tenga. 'Yun ang dahilan.” Ani ni Ade na halos lahat kami ay napatingin nalang sa kan'ya.
Well, May point si Ade dahil tama naman siya dahil sa mga oras na namatay ang mga kaibigan namin ay naka-earphones at naka-speaker kami at 'yun ang nagpadali sa Killer sa pagpatay.
“So, You mean it's all about Earphones and Speaker?” Nalilitong tanong ni James.
“Yes. Dahil 'yun ang nagpadali sa Killer na mapatay sila, You know what? Kasi kahit na sumigaw pa sila ng malakas ay hindi natin ito maaaring marinig dahil naka-earphones at naka-speaker tayo. Isa pa i really feel na sumigaw sila ng mga oras na papatayin na sila sino ba naman ang hindi sumigaw doon 'diba?” Aniya.
“Yes, you're right, Ade.” Ani ni Steve sabay slow clap.
“So.. hindi na tayo p'wedeng mag-ear phones at speaker?” Pagtatanong ni Lei.
“Oo, wag na Lei. Itago mo nalang yung speaker mo tapos kailangan lagi tayong handa sa paligid natin dapat wag tayong mag-focus sa iisang bagay lang. Kailangan ay mag-ingat tayo palagi sa bawat kilos natin.” Ani ni Ade.
“Kaya nga. Kailangan ay handa tayo palagi at Example kung may kausap man kayo ay wag masyadong seryoso dahil hindi natin mapapansin ang paligid dahil nga naka-focus lang tayo sa isang bagay at yung pinag-uusapan.” Ani ko.
“Absolutely right, Marlo. Gan'yan dapat kailangan ay mas maging handa tayo sa paligid.” Pagsasang-ayon sa akin ni Ade.
“Walang maghihiwalay. Kahit saan man pumunta kahit umaga pa man. Lalo na't onti nalang tayo.” Ani ni Zayn.
“Eh paano yung mga rooms? Onti-onti na tayong nababawasan edi mag-iiba din yung magkakasama.” Ani ni Shan.
“Yung mga mag ka-partner na buo pa rin ay still na magkatabi. Si Kelly ay kailangan may kasama so it means may mag-aadjust na isa. Sila James at Lei ay magkasama na dahil wala na sila Collen at Belle. Si Kelly naman ay wala ng katabi It means doon kana sa kama ni Dave Shan ikaw naman Marlo dalhin mo yung kama mo sa silid nila Kelly at maglapag ka nalang. Yan lang kasi ang naisip ko.” Ani ni Ade.
“Okay lang sa na lumipat doon sa higaan ni Dave.” Ani ni Shan.
“Well, Okay lang rin naman sa akin na sa lapag nalang.” Ani ko.
Okay lang naman talaga sa akin 'yun dahil sanay naman akong nagbabanig or naglalapag dahil kadalasan sa bahay namin ay doon ako natutulog kaya okay lang sa akin, Walang problema iyon.
“Well, mamaya niyo nalang dalhin yung mga gamit niyo at ilipat sa silid nila Kelly.” Ani ni Ade.
“Sige.” Ani namin ni Shan.
A/N: Chapter 40 done! Yeeeeey! putcha gabing-gabi na gising pa rin si aq HAHAHA may pasok pa naman bukas sabog-sabog na ako. yawqna de jk para naman ito sa inyo. HAHAHAHA
Salamat ulit sa lahat-lahat ng suport i really appreciate it! Thank you so so much Nonats! I love you allllll.
BINABASA MO ANG
The Revenge of the Dead Girl
Mystery / ThrillerC O M P L E T E D Gusto mo ba malaman ang sikreto sa kabila ng isang abandonadong bahay na inayos at inaalagaan lang upang may tumira muli? Ngunit mayroon ditong hindi nila inaasahan. Nais mo bang malaman? Sa tingin ko kailangan mo nang malaman ang...
