The Revenge of the Dead Girl

Chapter 69

"Author, Bakit ang iksi lang bawat chapter?"

Huh? Maiksi pa ba 'yun? Sorry namern sabi ko naman ho sa inyo cellphone lang gamit ko. Low budget ganern HAHAHAHA pero sorry naman. I'm gonna do my best para habaan 'yung mga bawat chapter. Salamat!

                             * * *

We talked about our plans for this shitty house para naman maging maayos na ang lahat... Maayos ang lahat? E hindi nga namin magawa-gawang lutasin 'yung problemang ito.

Nabawasan na naman kami, Onti na lang kaming natitira, 'Yung dating kompleto pa lahat at punong-puno pa 'yung 3rd floor, Ngayon? Wala na. 2nd floor na lang 'yung ginagamit namin, Wala ng tao sa 3rd floor kasi kasya na kaming mga natira sa 2nd floor kaya pinalipat ko na lang sila kaysa naman sa magkaka-hiwalay kami.

We try our best para ma-save si Shan at nagbabaka-sakaling mabuhay pa siya, Pero we did our best pero wala e it didn't work.

Si Marlo? Siya 'yung tipong tahimik lang pero matalino 'yan at ika ng nila masungit rin daw.

'Yung Marlo na tahimik e mas lalong tumahimik at mas lalong maraming iniisip. Naaawa ako kasi kung titignan mo sobra na talaga siyang stressed. Gaya ng hindi niya alam kung ano'ng gagawin niya.

Habang kami naguusap-usap siya walang kibo, Tulala lang na tipong wala sa sarili. Bakit kasi ganito? Sobrang bilis na ng pangyayari.

Kailangan habang pa-onti kami ng pa-onti ay mas mabilis kaming kumilos at higit sa lahat ay ang mag-iingat.

Dahil kung magkakamali kami ay sa isang iglap agad na kaming mawawala.

Sobrang complicated ng mga nangyayari ngayon, Para kaming nasa loob ng maze na kailangang tumakas.

Sa labas ay hindi rin safe, Paano pa kaya sa loob? Mas malala pa. Hindi ko alam kung saan kami lulugar, Hindi ko alam kung saan 'yung safe na lugar rito.

Feeling ko tuloy para kaming nasa impyerno na ubod ng kalupitan. Sobrang lupit ng nangyayari dito sa amin ngayon, Ni isa wala kaming matakbuhan, Ni hindi kami maka-hingi ng tulong kahit kanina sa labas.

Nawalan na rin kasi ng signal dahil nga probinsiya ito at wala kaming wifi dito naubos na. Kaya wala na talaga kaming magagawa kundi ang magtiis at gumawa na lang ng paraan para maka-alis na dito.

Hindi manlang kami makahingi ng tulong dahil wala ng paraan pa rito. Naisip ko rin naman na tumawag sa telepono sa mga tindahan rito kaso nga lang wala namang tindahan dito kasi puro lang pagsasaka at ginagawa nila at kung ano-ano.

Napa-yuko na lang muli ako habang nakahawak sa ulo ko at pinipilit na kumalma ngunit wala e, Pumatak agad 'yunh luha ko hindi ko na kasi talaga kaya.

Sobra na akong nai-istress sa mga pangyayari ngayon, Kahit nga sila ay nagawa na lamang ay ang umiyak

Alam kong walang kwenta ang pag-iiyak namin at lalong hindi ito makaka-tulong sa amin pero wala e, Tao lang rin kami at napapagod, Nalulungkot At naguguluhan.

Pinunasan ko na lang ang aking luha at huminga ng malalim upang magsimulang mag-isip ng panibago kong plano. Alam na rin naman nila ang dahilan ng pagkamatay ni Shan dahil na-explain ko na kanina.

Pinikit ko muna ang aking mata upang maka-focus sa aking plano ngunit wala namang pumapasok sa isip ko na maaari naming gawin.

Sobra na akong lutang at hindi ko na nakayanan pa'ng mag-isip. Pumunta n lang muna ako sa isang sofa upang umidlip para makapag-pahinga kahit sandali.

Napansin ko rin kasi na natutulog ang iba sa kanila, Ang iba ay tulala pa rin gaya ng kanina na halos wala sa sarili at isa na do'n si Marlo.

"Guys, iidlip lang mun ako ha? Hindi na kasi kaya ng katawan ko e, Pasensiya na." Pag-uumanhin ko.