MERAF

1. Bölüm: Gece

Merhaba, öncelikle bu benim ilk kitabım.
Sizden ricam, ilk bölümlerde bırakmamanız.🍁

Kitaba şans vermeniz.
Bıkmadan usanmadan okumanız.🍁

İlk kitabım olduğu için bir kusurum olduysa affedin..🍁

Hikayenin içine girip orada o olayları yaşarmışçasına okumanız büyük bir farktır.🍁
Hikayeyi daha çok kavramanızı sağlar.🍁

Size bu kitapta her türlü duyguyu tattırmak için her şeyi yapacağım sevgili okuyucularım..🍁

Ayrıca sizlerinde desteğine ihtiyacım var.
Umarım kitabımı beğenirsiniz..🍁

Kitabı okurken müzik dinlemenizi tavsiye ederim.🍁
Ben müzik dinleyerek yazdım.
Müzik, yazacak olduğumuz şeyleri gerçekten de çok değiştiriyor..🍁

Şimdiden her şey için çok teşekkür ederim..🍁

Bol keyifli okumalaaar..🍁

😄😄😄😄😄😄😄😄...

🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁
○~○~○~○~○~○~○~○~○~○~○~○~○~○~○~○~○~○~
🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁

Herkesin bir ölüm tarihi var.
Zamanı gelince herkes, bu dünyaya gözünü açtığı gibi, bu dünyaya gözünü yumacak..

Gözlerimi yummak için gün sayıyorum..

~♢~ ~♢~ ~♢~ ~♢~ ~♢~ ~♢~ ~♢~ ~♢~ ~♢~ ~♢~ ~♢

Güneş ışığı tenime adeta gıdıklarcasına değiyordu, gözlerimi araladığımda içime bu günün çok güzel olacağına dair bir his doğdu.

Gece uyurken üstümden attığım yorganım yerde sürükleniyordu. Yataktan doğruldum ve terli giysilerimden kurtulmak için dolabıma doğru ilerledim. Üstümü değiştirdim ve yorganımı yerden alıp yatağıma attım.
Aşağıdan mükemmel kokular geliyordu,
kesin yine annem kahvaltıyı döktürmüştü.

Saçımı dağınık bir topuz yaptıktan sonra odamın kapısını açtım ve aşağıya inmek için merdivenlere doğru ilerledim.
Mutfaktan sesler geldiğini duydum ve merdivenlerden koşarak indim. İlk işim anneme sarılmak olacaktı.

Mutfağa girdim
"Benim güzel annem yine neler.."

Cümlemi daha bitirmeden yarım kaldı.
Karşımda annem yoktu. Üvey amcam vardı.
Ondan hiç haz etmem ve de kendisinden nefret ederim. Sahi onun burada ne işi vardı.

"Senin burada ne işin var? Annem nerede?

Başını yere doğru eğdi. Sonra tekrar kaldırdı.

"Sana kahvaltı hazırlıyorum, en sevdiğinden omlet yapıyorum."

Dedi ve tekrar önüne döndü. Annemin nerede olduğunu söylememek için direniyordu resmen, ama bir sorun var, ben direnmeleri sevmem.

Ve bağırdım
"Annem nerede bir daha sormayacağım!!"

Bana tekrar döndü ve
"Annen gitti Afra."

Dedi sesi boğuk bir şekilde.

"Ne..ne nereye?"

Afallamıştım sesim titriyordu, çok korkuyodum annemin dediği şeyi yapmasından.
Üvey amcamın bana Annen bakkala gitti, Annen hava almaya çıktı ya da annen bi kaç saatliğine arkadaşına gitti vs. Gibi şeyler söylemesine o kadar çok ihtiyacım vardı ki anlatamam. Çünkü annemin dediği şeyi yapmasından çok korkuyodum.