MERAF

29.Bölüm: Anne

Sabahın ilk ışıklarında gözlerimi açtım.
Başım o kadar çok ağrıyordu ki anlatamam.
Dünden sonra resmen sanki beynimi nakletmişler gibi hissediyorum.

Gözlerim önce doğmakta olan güneşi izledi.
Sonrasında ise odayı taramaya başladı.
Mert'i arıyordu gözlerim.

Arkama döndüm ama yoktu. Sonra telefonu elime aldım, Deniz'den mesaj gelmiş.

Herşeyim:

"Günaydın canım keyfin yerinde galiba uzun zamandan beri arayıp sormuyorsun 😁 babam geliyor bir hafta sonra haberin olsun.
Çok özledim seni gel artık. Sana anlatmam gereken şeyler var. Seni çok seviyorum.."

Deniz.. Onu çoktan unutmuştum. Gerçekten çok özlemiştim onu çok ihtiyacım vardı ona.
Mert ile konuşup bugün bizim eve geçmemizi söylicem.

Tabi önce Mert'i bulmalıyım.
Yataktan doğruldum ve odada olmadığını anlayınca aşağıya indim. Uyumsuzlar kahvaltı hazırlıyor, neden bu kadar erken kalkmışlardı ki?

"Günaydınlar herkese!"

"Oooo günaydınlar efenim. Uyanmadı mı hala babuş?"

"anlamadım? "

" yav bizim babuş işte, gamzesinde kumdan kale yaptığım. "

" iyi de Mert odada yok ki, ben de burada sanıyordum onu. "

Herkes şaşkın gözlerle birbirine bakıyordu.

"Bi saniye Bi saniye Mert yok mu şimdi?"

"sakin ol deli yürek, dur şimdi ararız."

Diye beni sakinleştirmeye çalıştı Burak.

"Ulaşılamıyor."

Dedi Burak.

"ya ne demek ulaşılamıyor nereye gider, neden gider, ne yapar!"

Çaresizce Ateş'in yanına koşup dizlerinin önüne çöktüm.

"Ateş, Ateş yalvarırım nolur bul Mert' i, sen onun çocukluktan beri yanındasın, çok iyi tanıyorsun onu yalvarırım nolur yardım et. Böyle ne biliyim üzüldüğünde falan gittiği Bi yer yok mu ya da kafa dinlemek için gittiği Bi yer?"

"şşşşşş sakin ol Afra, sakin..
Mert'i bulucaz merak etme."

Bi anda ağlamaya başladım.

"sakin falan olamam olamaamm!"

Bi anda ayağa kalkıp çığlık atmaya başladım.

"öldürücek kendisini!! Anlamıyorsun! , anlamıyorsunuz! Annesi ortaya çıktığından beri ne halde görmüyor musunuz?! Her şey o lanet oyun yüzünden başladı!
Ve bunların hepsi benim yüzümden oldu!!!
Kendimden nef..nefret e..edi..yoru...!!!!"

"deli yürek iyi misin?"

Dedi Burak ardından ise duyduğum son sesler

"Afra kendine gel, Afraaa!!"

Ateşin sesiydi..

~o~o~o~o~o~o~o~o~
Birkaç dakika sonra
~o~o~o~o~o~o~o~o~

"Şşşş sessiz olsana uyanıyo işte."

Ela'nın sesiydi bu.
Gözlerimi hafifçe araladım.
Tüm Uyumsuzlar başımda toplanmıştı, Mert hariç o hala yoktu.

"iyi misin Afra?"

"değilim. Mert iyi olmadıkça iyi miyi değilim."

"tamam siz gidin sofrayı kurmaya devam edin ben Afra ile ilgilenirim."