MERAF

61. Bölüm: Geldi

Gece güzel bir uyku çektikten sonra sabaha Deniz ile ben bale kursunun yolunu tuttuk.

Onu bugün de bekliyordum, inanıyorum gelecekti.
Deniz ile kurs kapısından içeri girdik.

''evet güzel kızlarım herkes burada olduğuna göre artık başlayabiliriz.''

hoca konuşmasını bitirir bitirmez kızlardan birisi araya atladı.

''hocam bir şey sorabilir miyim?''

''tabi Gamze.''

''Ben dikkat ettim de neden Afra her gün çıkışta herkes gittikten sonra burada kalıyor ve tek başına çalışıyor.''

''Bu Afra'nın kendi seçimi Gamzeciğim, siz de onun kıvamına gelince çıkışlarda kalma özgürlüğüne sahip olacaksınız. Pekala bu kadar yeter kızlar haydi başlayalım.''

________________
4 saat sonra
________________

''Sen git Deniz biliyorsun üzerinde çalışmam gereken bir ders ve bir katil var.''

''tamam canım dikkat et ama tamam mı o şeref yoksunu bir şeyler yapabilir.''

''yapıcak olan bu güne kadar yapardı.''

''İyi tamam sen yine de dikkatli ol.''

''tamam.''

''akşama geç kalma bak!''

''tamaaam!''

Deniz de gitti artık ruhum ve ölüme arzsusu olan bedenim hislerimle birlikte tekti.
Kendimi bu hikayenin sonunda Berk'in yanında görüyorum sanki.
Sahi hikayenin sonunda kız ölünce ne olur?
Daha önce okuduğum hiç bir kitapta ya da izlediğim hiç bir filmde kız ölmüyordu.
Mert ile yaşadığım bu onca şey yazılsa cilt cilt roman olacak hikayenin sonunda bana bir şey olsa, arzuma kavuşsa bedenim ne olurdu?

Bunu öğrenmek için balemi yapmalı ve Furkan'ı beklemeliydim.

______________
2 saat sonra
______________

''off bale bitti ama bu çocuk hala gelmedi. Nerede ki bu ya?''
Arkamı döndüm ve büyük kocaman cama doğru yürüdüm.

''Geliceksin Furkan buralardasın hissediyorum.''

''Yollarımı mı gözlüyorsun kuğu kız.''

O ses ile irkildim. İçinde resmen öldürme arzusu yatan soft bir cani.

''Seni her seferinde bu kadar korkuttuğum için özür dilerim.'' dedi bana yavaş yavaş yaklaşırken.

''yani seni bekliyordum ama bu kadar korkutacağını değil.''

''beni niye bekliyordun ki.''

Dedi tok sesi ile göz retinamın dibine girene kadar bana yaklaşarak.

''tesadüf olduğunu iddia ettiğin karşılaşmanın aslında bu saatleri özellikle beklediğini bildiğim beni kandırarak iyi etmiyorsun. Ve beni her seferinde korkutmaktan vazgeç.''

''korkma kuğu kızı katil değilim. Ayrıca katiller soğuk kanlıdır senin gibi birine zarar verecek bir katil tanımıyorum.''

cümlesini bedenim ile resmen birleşik olmak üzere olan bedenini benden ayırmadan nefesini nefesime karıştırarak söyledi, o anda sanki ölüm ile konuşuyor gibiydim. Soğuk bir rüzgar esti sanki, kaç kere yutkunduğumu sayamadım bile. Boş gözlerle zamanın katiline bakıyordum şu an içinde bulunduğum durumdan kurtulmak için her şeyimi verebilirdim.

''katil olmaman güzel ama unutma her kuğunun boyunları ile kalbi tamamladığı bir eşi vardır.''

dedim bir adım geri çekilerek.

o ise karşımda sırıtıyordu başka bir şey yapmadan.

''neden gülüyorsun ki, benim bir sevgilim olamaz mı?''