MERAF

28. Bölüm: Kanlı Parti

Kapıyı arkadan kilitledik ve herkes derin bir nefes aldı..

Düştüğümüz yer neresiydi bilmiyorduk birkaç dakika kendimize gelmekle meşguldük.
Birkac dakika sonra pamuklarla dolu bir kutunun içinde bulduk kendimizi ama kutu fazlasi ile devasa ve ici pamuk doluydu. Herhalde oyuncakciya ait olmaliyfi bu kutular oyuncaklari bosalttiktan sonra kutulari buraya koyuyo olmalilardi

"Ee hemen gidelim. Ben o içerdeki at suratliyla bir daha karsilaşmak istemiyorum. Hem de aramizda bir kapı mesafe varken."

"Burak hakli hadi kalkin."

Diyen Ateş'in ardindan erkekler kalkti ve kutudan asagiya atladi sonra da tabi ki biz atladik.

"Eee nasil gidicez simdi arabalar da yok ?"

Ela etrafa bakiniyordu ve Burağa seslendi.

"İşte o kadar emin olma."

"Ne ?"

"Arabalar burada."

"Nasıl ?"

"Bakin burada işte."

Dedi ve hepimiz Ela'nin oldugu yere doğru ilerledik.
Ve gercekten de arabalar oradaydi. Iyi de bize bunlari kim neden yapiyordu ?

"Hrmen arabaya binip buradan uzaklasalim lütfen."

Diyip Mert'e sarıldım.

"Tamam bebeğim gidiyoruz."

Diyip yüzümü okşadı ve arabalara binip oradan uzaklaştık..

~○~○~○~○~○~
2 saat sonra
~○~○~○~○~○~

Kuralsizlarin köşküne vardik ve arabadan poşetleri alip köşke kendimizi zar zor atmayı becerebildik.

"Bi daha hicbir otoparka girmiycem gerekirse arabayı parcalara boler posetlsre koyad tasirim ama daha fovbeler tovbesi asla otoparka araba birakmam ben.
Bak beleş bile olsa, daha tövbe.."

Dedi Burak.

"Ya biz ne yasadik farkinda misiniz ? Ya da yasadiklarimiz gercek miydi ?"

"Ve neden oyunda ki yaratik ?"

Diye de Ela'nin sözune ekledi Burak.

Mert yine daldırmışgı gözlerini parkeye yine ne düşünüyordu acaba ?

"Sevgilim ne oldu ? Dalfi yine gözlerin."

"Benim yüzümden oldu."

"Ne ?"

"Benim yüzümden oldu işte. Herşeyi o yaptı !"

"O kim !"

"O kadin işte annem olacak o kadin !"
Diyip derin derin nefes almaya baslayan Mert"in ofkesi gözlerini büyültup derin derin nefesler alip verisindrn belliydi.

Mert o kadar sinirliydi ki her an heryeri yıkıp dökebilirdi, ben  de onu sakinleďtirmek icin elini tuttum ve elini tutar tutmaz göz göze geldik.

İşte !..

İşte o an kimsenin görmediği şeyi gördüm Mert'in gözünde.

O korkuyu, o hasreti, o özlemi, o şüpheyi, o nefreti..

Mert annesinin ortaya çıkmasından hem korkuyordu hem de ona olan özlemini sürdürüyordu, annesine olan basreti onu git gide şüpheye düşürüyordu aynı zamanda Mert'i bıraktığı için ondan nefret ediyordu.

Canı aciyordu, nefret ile sevgiyi bir arada yaşıyordu..

"Mert, tamam abi sakin bulucaz bi yolunu hep bu sekilde devam edecek degil ya."