MERAF

56. Bölüm: Ev

Mert ile annesini hastaneye yatırdık ve evin yolunu tuttuk.

 Mert çok mutluydu onu en son bu kadar mutlu ne zaman gördüğümü hatırlamıyorum.

Durup onu izliyordum yol boyunca, o ise yüzünde gülücüklerle benim ona olan bakışımı görene dek yola bakıyordu.

''Niye bakıyorsun ?'' dedi gamzelerini göstererek.

''Sonunda rahata erdiğimiz için ve seni bu kadar güzel gülerken  gördüğüm için manzaranın keyfini çıkarıyorum.''

'' o kadar mutluyum ki Afra, sana karşı artık mahcup olmayacağım, ve canına bir şey gelecek diye korkmayacağım. Seninle  artık mutluyum.''

''Artık hepimiz mutluyuz. Artık endişe etmek yok. Hani demiştin ya, artık ben olaysız ve endişesiz bir sabaha uyanmak istiyorum diye, işte o sabah bu gecenin sabahı olacak sevgilim.''

''Ve en güzel yanı da ne olacak biliyor musun?''

''ne?''

''uyandığımda yanımda sen olacaksın.''

Mert'e yaklaştım ve yanağını öptüm. O da beni öptü. Elimi alıp vitese koydu ve elini elimin üstüne koydu, sonrası zaten herkesin de bildiği gibi bütün bir yolu el ele geçirdik.

_______________

Yarım saat sonra

_______________

''Evet ufaklık artık geldik.''

''Artık geldik.''

biraz bakışmanın ardından,

''Artık mutluyuz değil mi?''

''Biz zaten hep mutluyduk, sadece mutluluğumuzu engellemek isteyen engeller vardı hepsi bu. Ben seninle ölümde bile mutlu olurum sen yanımda oldukça.''

Elleri yüzüme, kalbi ömrüme, gözleri gözlerime ve dudakları ise o an da dudaklarımın yolunu tuttu.

Bu zarifçe dokundurduğu dudakları, dudaklarıma hayat suyu oldu.

''Seni seviyorum.''

''Seni seviyorum.''

Romantik anlarımızın ardından arabadan indik sonra el ele evin kapısına doğru ilerlerdik. Kapının zilini çaldık ve koşan ayak seslerinden kapıya Bensu'nun geldiğini anlamak hiçte zor olmadı.

''Neredeydiniz siz, meraktan öldük telefonlarınız da kapalı zaten?''

''İyiyiz gördüğün gibi içeri girelim her şeyi anlatıcaz.''

İçeri girdiğimiz de ev ahali salondaydı her zaman ki gibi.

''nerelerdesiniz be öldük meraktan?''

''Her şeyi anlatıcaz şimdi size.''

''e anlatın merak ettik.''

''olum onca saat neden bize bir şey demediniz ki?''

''Amcan da çok merak etti.''

''Amcam mı o nerede?''

dedim  Ela'nın söylemi üzerine.

''Deniz ile bahçedeler.''

''Ben bi bakıyım onlara.''

Mert beni kolumdan tuttu.

''Dur önce olanları anlatalım sonra kutlama için bahçeye çıkarız.''
dedi.

''Ne kutlaması babuşlar sakın evlendik de geldik demeyin he.''