My Boss, My Boyfriend [PART 1]

• 3 •

Zodra alweer het belletje klinkt en de liftdeuren uit zichzelf openen, loopt Nathan de lift uit. Ik volg hem braaf en ik loop stilletjes achter hem aan door de lange gang. We komen twee van zijn vrouwelijke werknemers tegen en zij zwaaien met een glimlach naar hem alsof hij een heilige god is. Nou kan ik niet ontkennen dat Nathan er erg goed uit ziet, maar dit is wel heel overdreven. Eenmaal bij de deur van zijn kantoor opent hij hem en laat hij mij eerst naar binnen.

Zijn kantoor is groot en er staan enkel een bureau en een bank in. "Neem plaats." Zegt hij wijzend naar de stoel die aan zijn bureau staat. Met mijn lippen op elkaar gedrukt ga ik zitten. Ik wil wat zeggen, maar de stilte in te ongemakkelijk.

"Je bent schattig wanneer je je ongemakkelijk voelt." Zegt hij dan plots. Ik kijk hem vreemd aan en hij schudt meteen zijn hoofd. "Sorry, ik bedoelde te zeggen dat ik je heb meegenomen naar mijn kantoor om nog een aantal zaken met je te bespreken." Vertelt hij er snel achteraan.

Terwijl hij zijn zin af maakt, gaat zijn telefoon over en vraagt hij of ik hem even wil excuseren. Ik wacht in stilte af totdat hij klaar is met bellen en kijk ondertussen naar de formulieren op zijn bureau. Ik geloof dat het afschriften en inkomsten zijn, want het logo van de Rabobank staat erop.

Ik zie hoeveelheden staan met vijf nullen voor de komma. Mijn hart gaat er meteen sneller van kloppen, want nu pas besef ik in wat voor bedrijf ik terecht gekomen ben. Nathan heeft het voor elkaar gekregen, zijn bedrijf loopt goed.

Mijn mond is ondertussen open gevallen en Nathan zit tegenover me. Hij heeft waarschijnlijk gezien dat ik naar de formulieren keek, want hij stapelt ze allemaal op één stapel en stopt ze dan in het laatje van zijn bureau.

"Oke Mila, er zijn drie regels in dit bedrijf," begint hij het gesprek, "De eerste regel is dat als mijn kantoor deur gesloten is, je niet naar binnen komt. Als ze open staan, ben je ten alle tijden welkom. Dat is een heel belangrijke regel." Ik knik in stilte en probeer hem niet te laten merken dat die regel me zo veel vragen oproept. Ik vraag me af wat hij doet als die deur dicht zit, maar in mijn onderbewustzijn weet ik het al. De manier waarop alle meiden in dit bedrijf naar hem kijken, zegt me eigenlijk al genoeg.

"De tweede regel is dat je geen relatie mag hebben met iemand uit dit bedrijf. We houden onze werksfeer namelijk strikt professioneel." Zegt hij mij streng.

Ik lach even omdat ik weet dat Nathan met alle drie de meisjes die ik vandaag heb gezien wel eens naar bed is geweest, en dat noemt hij 'professioneel'? Ik doe mijn uiterste best Nathan niets te laten blijken van mijn gedachten, maar ik kan een kleine lach niet onderdrukken. Hij kijkt me streng aan, met zijn handen over elkaar en wacht op het antwoord waaruit blijkt dat ik de regel begrepen heb. "Dat moet wel goed komen." Zeg ik snel.

"Goed," zegt hij met een grijns, "en de laatste regel is dat alle brieven, mailtjes of noem maar op met het woord 'vertrouwd' erop gesloten blijven en dat je ze aan mij geeft. Je mag ze absoluut niet openen." Nogmaals roept zijn regel vragen bij mij op. Wat kan er zo belangrijk zijn dat niemand het mag zien?

"Is dat duidelijk mevrouw de Bruijn?" Vraagt hij nog een keer.

"Ja, meneer Koster."

"Goed," zegt hij terwijl hij opstaat van de stoel, "welkom bij het team." Hij komt naast mij staan en leunt langs me om een nummer in te tikken van de zwarte telefoon die links van mij op het bureau staat.

"Lauren, kan je naar mijn kantoor komen?" Vraagt hij door de telefoon. Even is hij stil en hoor ik gepraat aan de andere kant van de lijn, maar wat er wordt gezegd kan ik niet verstaan. "Dank je wel." Hij legt de telefoon weer op zijn plek en bekijkt me weer.

Het is zo ongemakkelijk als hij dat doet. Ik weet echt niet wat ik moet doen, behalve dan dat ik in mijn hoofd de meest hete scènes afspeel. Bijvoorbeeld hoe Nathan me nu heftig zou kunnen zoenen, dat hij al zijn spullen van zijn bureau afgooit zoals in de films en me voorover zijn bureau leunt. Zijn handen over mijn lichaam en...

"Mevrouw de Bruijn?" Nathan kijkt me met een vragend blik aan. Ik heb niet gehoord wat hij zei, fuck. "Sorry, ik was even afgeleid. Wat zei u?"

"Lauren gaat je nog het één en ander uitleggen over het bedrijf en de programma's die wij gebruiken, zij zal je ook naar je bureau brengen." Vertelt hij me. Het valt me nu pas op dat er een meisje met een iets wat getinte huidkleur en zwarte, glanzende haren bij de deur van mijn kantoor staat. "Oh ja," stamel ik, "dank u wel."

"Veel succes op je eerste dag, mevrouw de Bruijn." Zegt hij als hij weer plaatsneemt op zijn bureaustoel.

"Dank u wel, meneer Koster."